γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

Είναι διαπιστωμένο ότι, όσο τα χρόνια της πρωτοφανούς κρίσης περνάνε χωρίς καμία καλυτέρευση, τόσο και οι αυτοκτονίες αυξάνονται. Όταν τα παλιότερα χρόνια ακούγαμε ότι κάποιος αυτοκτόνησε, τρομάζαμε και ρωτούσαμε το γιατί. Τώρα πια τις έχουμε συνηθίσει και φτάσαμε στο σημείο να μη δίνουμε και ιδιαίτερη σημασία.

Έρευνα της Ιατρικής Σχολής Ιωαννίνων πριν πέντε χρόνια περίπου, όταν βρισκόμασταν ακόμα στην αρχή της κρίσης, καταδείκνυε ότι ένας στους πέντε ανθρώπους που αντιμετώπιζε οικονομικές δυσκολίες, εμφάνιζε ψυχοπαθολογικά προβλήματα κι ένας στους δέκα ανέργους σκέφτονταν την αυτοκτονία! Οι δε επιστήμονες που έκαναν την έρευνα, εκτιμούσαν τότε ότι: «η συνεχιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής είναι σίγουρο ότι θα κατρακυλήσει τα επόμενα χρόνια εάν δε λάβουμε γρήγορα μέτρα». Και πόσο δίκιο είχαν! Τρία χρόνια μετά και με χειροτέρευση της ποιότητας ζωής στο στάδιο της εξαθλίωσης, επακόλουθο είναι τα πληγωμένα ψυχικά άτομα, όχι μόνο να σκέφτονται την αυτοκτονία αλλά να την πραγματοποιούν κιόλας.

Τα στρεσογόνα γεγονότα που μας βομβαρδίζουν καθημερινά, η απόγνωση που προέρχεται απ’ το αβέβαιο μέλλον, η ανεργία, η φτώχεια κι άλλα πολλά, έχουν καταρρακώσει τον ψυχισμό μας τόσο πολύ, ώστε η κατάθλιψη κυρίως κι άλλες ψυχικές διαταραχές να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και να μας κυριεύουν. Διάγουμε – δυστυχώς – μια παρατεταμένη περίοδο εθνικής κατάθλιψης κι όποιος αντέξει! Και στην κατάθλιψη – όπως μας λένε οι ειδικοί με τις μελέτες τους – ο κίνδυνος αυτοκτονίας είναι μεγαλύτερος απ’ οποιαδήποτε άλλη ψυχική πάθηση. Το ποσοστό των καταθλιπτικών που έχουν τάσεις αυτοκτονίας εκτινάσσεται στο 75%! Ευτυχώς, όμως, που αυτές οι τάσεις τελικά δεν πραγματοποιούνται όλες, άλλες παραμένουν απλά απόπειρες χωρίς το μοιραίο, άλλες προλαμβάνονται μέσω του διαδικτύου κι ένα μέρος – δυστυχώς – πραγματοποιούνται, με το ποσοστό ν’ αυξάνεται χρόνο με το χρόνο.

Πρέπει να γνωρίζουμε ότι η προσφορότερη περίοδος για να φτάσει κάποιος να βάλει τέρμα στη ζωή του είναι το αρχικό στάδιο, απ’ την στιγμή που θ’ αρχίσει η κατάθλιψη κι όχι όταν αυτή φτάσει σε μεγάλο βάθος. Κι αυτό γιατί η βούληση του ατόμου τότε (στη μείζονα μορφή της) είναι μειωμένη. Κάτι που δεν ισχύει στο αρχικό στάδιο, όπου η ικανότητα του καταθλιπτικού ν’ αποφασίσει και να σχεδιάσει την αυτοκτονία του παραμένει άθικτη και ισχυρή. Οπότε, εάν οι κοινωνικές υπηρεσίες του κράτους, της αυτοδιοίκησης και της εκκλησίας ακόμα ήταν στελεχωμένες με επαρκέστατο προσωπικό – ειδικούς (ψυχολόγους κ.τ.λ.) και με άνετη πρόσβαση σ’ αυτούς του οποιουδήποτε έχει πρόβλημα, εάν υπήρχε σε όλα τα σχολεία ο σχολικός ψυχολόγος, ο οποίος θα συνεργάζονταν και με τους γονείς, τότε σίγουρα πολλές τέτοιες πράξεις θα προλαμβάνονταν. Ποιος, όμως, θα νοιασθεί για κάτι τέτοιο (για πρόληψη δηλαδή) σ’ αυτή τη μίζερη χώρα που ζούμε;

Επειδή όλα αυτά για μας τους Έλληνες αποτελούν πολυτέλεια, το μόνο που απομένει είναι η δική μας θέληση και προσπάθεια για στήριξη. Να τρέχουμε άμεσα και χωρίς χρονοτριβή στον ειδικό όσοι – έστω και φευγαλέα – περάσει απ’ το μυαλό μας η σκέψη της αυτοκτονίας, γιατί η πράξη (ή απόπειρα) απ’ τη σκέψη δεν απέχει και πολύ. Σήμερα δεν πρέπει να θεωρείται ως «ρετσινιά» το ότι κάποιος επισκέπτεται τους ειδικούς της ψυχικής υγείας, όπως παλιότερα που αποκαλούνταν τρελοί. Ο οικογενειακός μας γιατρός από τώρα και μετά δεν θα είναι ο παθολόγος, αλλά ο ψυχολόγος ή ο ψυχίατρος. Έτσι το’ φερε η μοίρα…

Ας στηριχτούμε, λοιπόν, στις δικές μας δυνάμεις, ας αναζητούμε πάντα βοήθεια, γιατί η αυτοκτονία ΔΕΝ αποτελεί λύση και πάντα αφήνει πίσω της συντρίμμια.

ΧΡΗΣΙΜΗ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

Για όσους δεν γνωρίζουν, υπάρχει η λεγόμενη Τηλεφωνική Συμβουλευτική Υπηρεσία της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε. (Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης του Παιδιού και του Εφήβου) – της οποίας είμαι εθελοντικό μέλος – κι όποιος έχει οποιοδήποτε πρόβλημα, μπορεί να τηλεφωνήσει, ακόμα κι ανώνυμα, ζητώντας βοήθεια. Παιδιά κι έφηβοι μέχρι 18 ετών μπορούν να καλούν – χωρίς χρέωση – στο 116 111 και γονείς, εκπαιδευτικοί κι ενήλικες στο: 801 801 1177.

Η αφίσα που αποτυπώνεται παρακάτω είναι πλήρως κατατοπιστική και ξαναδημοσιεύτηκε στο παρελθόν. Αξίζει τον κόπο να ξαναδημοσιευτεί, έχοντας απόλυτη σχέση και με το παρόν άρθρο μου, γιατί η υποστήριξη που παρέχεται τηλεφωνικά είναι πολυτιμότατη κι αποτρεπτική για κάθε αυτοκτονική σκέψη και πρόθεση.

            Καλέστε τα τηλέφωνα που υπάρχουν χωρίς δεύτερη σκέψη και πείτε το πρόβλημά σας.

Τηλεφωνική Συμβουλευτική Υπηρεσία της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε.

Γραμμή – Σύνδεσμος 801 801 1177

αποκλειστικά για γονείς και εκπαιδευτικούς για θέματα παιδιών και εφήβων έως 18 ετών.

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως και Παρασκευή 9:30 – 20:30

Γραμμή στήριξης παιδιών και εφήβων 116 111

αποκλειστικά για παιδιά και εφήβους έως 18 ετών.

Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως και Παρασκευή 14:00 – 20:30 και Σάββατο 9:30-14:00

Η Τηλεφωνική συμβουλευτική υπηρεσία λειτουργεί με την εποχορήγηση και εποπτεία του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.tilefonikigrammi.gr