Βιβλιοπαρουσίαση της Κατερίνας Λιβιτσάνου Ντάνου

Το 2024 κυκλοφόρησε ένα ακόμη βιβλίο του  Αγρινιώτη εκπαιδευτικού και λογοτέχνη  Σταύρου Κοσμά Σταυρίδη με τίτλο «ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΒΑΝΤΙΚΗ». Πρόκειται για 127 ποιήματα, μέσα από τα οποία ο δημιουργός εκφράζει τους προβληματισμούς του για τη ζωή και τον κόσμο , που μας περιβάλλει. Το πόνημα αυτό είναι το εικοστό βιβλίο του Σ. Κ. Σταυρίδη, που υπηρέτησε στην ιδιωτική εκπαίδευση και έχει γράψει δοκίμια, ποίηση, θέατρο, παραμύθια, διηγήματα και μυθιστορήματα. Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΒΑΝΤΙΚΗ (τίτλος βιβλίου και ομότιτλο ποίημα), όρος που χρησιμοποιείται συνυποδηλωτικά, έχει τους δικούς της κανόνες και νόμους, που ρυθμίζουν το σύμπαν. Συγκεκριμένα «Αυτή η άλλη θάλασσα δεν έχει το θεό της / εκτός αν είναι εν αγνοία της θεός η ίδια / στο βάθος λάμπει ολόφωτη τράπεζα μνήμης / … η ίδια είναι βασίλισσα αθάνατη, σοφή /… τα χέρια της χτίζουν παλάτια ή πλάθουν έργα τέχνης / … τα ανεκπλήρωτα όνειρα που τολμούν / ελπίζουν σε μια απροσδιόριστη στροφή / … και η πένα του ποιητή, κοπίδι / λατομεί λέξεις πολύγωνες και σφαιρικές…» (σελίδες 107 – 110).

Το βιβλίο προλογίζει ο Παναγιώτης Σκούντζος  ( Ph.D. EKΠΑ, τακτικός καθηγητής Τ.Ε.Ι. Πειραιά, Λέκτορας του Φυσικού τμήματος του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγγραφέας, ερευνητής), που μεταξύ άλλων   χαρακτηρίζει το δημιουργό «μάστορα του πεζού και του ποιητικού λόγου, που προσεγγίζει τον κόσμο και τη ζωή με ενορατικές εικόνες που έχουν βάθος, εύρος και οξυδέρκεια».  Τον κατατάσσει στους οραματικούς ποιητές αναφέροντας συγκεκριμένα « οι ενορατικοί ποιητές και καλλιτέχνες, με μια εκπληκτική διαίσθηση, καταφέρνουν να πλάθουν εικόνες και αλληγορίες οι οποίες είναι εντυπωσιακά κατάλληλες, για να εκφράσουν το διανοητικό πλαίσιο που μορφοποιείται, μετά την αναθεώρηση από τους ενορατικούς φυσικούς της ιδέας μας για τη φυσική πραγματικότητα. Οι φυσικοί διατυπώνουν με εξισώσεις ένα καινούριο τρόπο για να σκεφτόμαστε για τον κόσμο, οι καλλιτέχνες και οι ποιητές μάς δείχνουν ένα νέο τρόπο για να βλέπουμε τον κόσμο. Ίσως κάποια στιγμή οι δυο αυτοί τρόποι προσέγγισης του κόσμου ενοποιηθούν, οπότε θα έχουμε και μια πιο πλήρη αντίληψη της πραγματικότητας».

Ακολουθούν τα ποιήματα σε δύο μέρη: ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ με τίτλο ΞΕΤΥΛΙΓΟΝΤΑΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (71 ποιήματα , σελίδες 13 – 98) και ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ με τίτλο ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΒΑΝΤΙΚΗ (σελίδες 99 – 179). Σε ελεύθερο στίχο και απλή κατανοητή γλώσσα ο ποιητής εκθέτει τους προβληματισμούς  και τα συναισθήματά του  με το δικό του τρόπο, στέλνοντας πολλαπλά μηνύματα στον αναγνώστη για το παρόν και το μέλλον αυτού του κόσμου, χωρίς να ξεχνάει καθόλου αναφορές στο παρελθόν. Οι εποχές που αναφέρονται περισσότερο είναι η Άνοιξη και ο Χειμώνας « Λατρεύω /  την απόλυτη του έαρος γεωμετρία / …τα αηδόνια μεθύσανε / κι εγώ εκστατικός ακούω τη μελωδία (σελίδα 32), « την ομορφιά που έχασες δεν θα την ξαναδείς / εκείνη η άνοιξη για σένα έχει τελειώσει ( σελίδα 74), οι καμπύλες του έαρος / πάνω στις τεθλασμένες γραμμές / της γύμνιας του χειμώνα (σελίδα 172). Το πεπρωμένο του καθενός τον απασχολεί, γιατί « έτσι αξίζει στον θνητό: / δούλος θεών να ζει / και υπάκουος στη μοίρα να πεθαίνει» ( σελίδα 15). Πιστεύει ότι η προσευχή φέρνει κάποια στιγμή το επιθυμητό αποτέλεσμα « η προσευχή εισακούστηκε / η νίκη πλησιάζει χάρη στη δική σου / γενναιοδωρία ( σελίδα 23), «βλέπω απ’ το παράθυρο στο βάθος / πλοίο ολόφωτο στον ουρανό / όπως το ζήτησαν οι προσευχές» (σελίδα 177).

Σε πολλά σημεία εκφράζεται για τις λέξεις, το λόγο, την ποίηση και τον ποιητή « ποίημα αθώο και άμωμο / θεραπευτικό και φιλάνθρωπο, / ποίημα ταπεινό, επισκέψου την αχυρένια / καλύβα μου / και προστάτεψέ την  (σελίδα 17), « οι ποιητές / είναι πυγολαμπίδες / κάτω απ’ τα σκληρά ελάσματα / κρύβουν ένα φως που αναβοσβήνει (σελίδα 39), λέξη καλλίφωνη παραπλανά αόματο λυράρη (σελίδα 106), οι ποιητές ξεμένουν από λέξεις / βομβαρδισμένοι από την ευστοχία του λόγου (174)». Ο χρόνος, που μας συμπεριφέρεται όπως εκείνος επιλέγει συχνά τον απασχολεί «πίσω από χάρτινο τοίχο φωτογραφίας / βρυχάται ο εξόριστος χρόνος (σελίδα 80), θέλεις συντροφιά τα αγάλματα / που εμψυχώνονται απ’ τις ευχές / και κάνουν άλματα μπρος – πίσω στο χρόνο (σελίδα 81), ένα κυκλάμινο έμεινε φρουρός / μετρά το χρόνο (83), ταχύπλοο καράβι ο χρόνος(σελίδα 135), κι ενεδρεύει το στρατηλάτη χρόνο ( σελίδα 146 ), αγριεύει ο Αχιλλέας χρόνος (σελίδα 151)».

Καθώς η ζωή προχωράει γίνονται πιο έντονα τα αιτήματά του για κατάπαυση πολέμων και συναδέλφωση των λαών, αναπολεί το παρελθόν και  ανησυχεί για τη μεταστροφή των πραγμάτων, τις δυσκολίες της ζωής, τη θέση του εαυτού του «αθόρυβες μπουλτόζες / λειαίνουν το πεδίο της επικείμενης μάχης (σελίδα 65), δύσκολη ζωή, μου λες Μαρίνα, / και είναι (σελίδα 92), επιστρέφω στο τραγούδι που εγκατέλειψα / να επιστρέψω επιθυμώ εκεί όπου γεννήθηκα (σελίδα 115), τα ανεκπλήρωτα όνειρα που τολμούν / ελπίζουν σε μια απροσδιόριστη στροφή (σελίδα 110), επιμένω να διαβάζω τη μορφή μου στον καθρέφτη (σελίδα 136)». Στοιχεία της φύσης όπως  τα περιστέρια, τα αηδόνια,  ο ήλιος, το φεγγάρι, η γη, τα λουλούδια, η θάλασσα, ο βράχος, τα αστέρια δείχνουν την  αγάπη του για τη φύση και η αναγκαιότητα  να είναι κοντά της « ένα φωτεινό περιστέρι, σώμα διάφανο, / φτερουγίζει στα διαστήματα της αγάπης (σελίδα 23), κάτι καινούριο θα ανατείλει αγκαλιά με τον / ήλιο / …νέα χλωρίδα ολόδροση γεννήθηκε για μας (σελίδα 31), βέλη κι οδοδείκτες είναι τα άνθη(σελίδα 54)».

Πολλά τα συναισθήματα που μας δημιουργούνται διαβάζοντας τη  ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΒΑΝΤΙΚΗ όπως αγάπη, χαρά, ικανοποίηση, ενθουσιασμός, αλλά και  θλίψη, απογοήτευση , αγανάκτηση, απελπισία. Ο έρωτας, ο θαυμασμός και  ο σεβασμός προς το άλλο φύλο, η συνύπαρξη μέσα από το γάμο και η θλίψη του θανάτου , η σκληρή μοναξιά είναι όλα δεδομένα για τον καθένα «τολμώ να δω τη θλίψη κατά πρόσωπο (σελίδα 34), έχει κι η μοναξιά ένα ταξίδι για αναμονή / και πάντα ένα ξημέρωμα αλήθειας (σελίδα 49), τα περιστέρια μάτια σου / κρατούν ακόμα την ασπίδα της αθωότητας / κι ολόδροσο παραμένει το ρόδο που απόθεσα / με ένα φιλί στα χείλη σου (σελίδα 58)».

Ευχαριστώ τον καταξιωμένο Αγρινιώτη ποιητή Σταύρο Σταυρίδη για το ωραίο ταξίδι στη δική του θάλασσα, του εύχομαι τα καλύτερα και κλείνω με ένα όμορφο μήνυμά του  για την αγάπη « μόνη παρηγοριά η αγάπη / αυτή υπάρχει και είναι λόγος αρκετός / να υπομένεις και να ζεις. / Όσο υπάρχει αγάπη είναι παρούσα η ζωή (σελίδα 56)».

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΛΙΒΙΤΣΑΝΟΥ – ΝΤΑΝΟΥ

agrinionews.gr