Το Αγρίνιο χτίστηκε σε ένα υδάτινο σταυροδρόμι γλυκού νερού εκείνου των δύο φυσικών Λιμνών. Επίσης στα όρια του υπάρχουν και οι τρεις μεγάλες τεχνητές λίμνες του Νομού μας. Όλα αυτά εγκυκλοπαιδικά έχουμε αρχίσει να τα αναμασάμε και δεν έχει κανένα νόημα. Στην προκειμένη περίπτωση το νόημα είναι η σχέση των ανθρώπων με το γλυκό νερό.

Και επειδή η σχέση με τη λίμνη είναι μάλλον φοβική για τον πολύ κόσμο, δεν είναι το ίδιο για το ασφαλές περιβάλλον των σπορ του υγρού στίβου, του κολυμβητηρίου.

Στην πόλη μας κολυμβητήριο με 50 μ διάδρομο με προδιαγραφές αγώνων δεν υπάρχει. Δεν μιλάμε για πισίνες αναψυχής ιδιωτών που η διάμετρος της πισίνας τους μπορεί να είναι μεγαλύτερη και λειτουργούν θερινούς μήνες. Στα 50μ διάδρομο τότε μπορεί να κάνεις ένα άλμα στην εκμάθηση κολύμβησης, θαλάσσιου στίβου και φυσικά φιλοξενία διοργανώσεων.

Πολύ μεγάλο το ενδιαφέρον  στο ΔΑΚ Αγρινίου φέτος από ενδιαφερομένους για κολύμβηση.

Όλα αυτά τα χρόνια το βάρος της κολύμβησης το χειμώνα  σηκώνει το κλειστό κολυμβητήριο  ΔΑΚ Αγρινίου.  Οι κολυμβητικοί διάδρομοι που διαθέτει είναι στα 25 μ. Φέτος το ενδιαφέρον των Αγρινιωτών αυξήθηκε κατακόρυφα. Πλέον εκτός από τις βραδυνές ώρες, υπάρχει τεράστια προσέλευση, πρωτοφανής θα λέγαμε και τις πρωινές ώρες. Σε κάθε διάδρομο μπορεί να είναι τρεις έως τέσσερις ακόμα που κολυμπούν.  Μπορεί πλέον το ΔΑΚ , οι προπονητές και το ανθρώπινο δυναμικό να σηκώσουν το βάρος τόσης ζήτησης σε ένα χώρο που πλέον είναι μικρός;

Η λύση επέκτασης του κολυμβητηρίου του ΔΑΚ

Η απάντηση είναι πως όχι. Το κολυμβητήριο φαίνεται να έχει δυναμική καθώς δεν αποκλείει καμία ηλικία και είναι κατάλληλο ακόμα και για τραυματισμούς.  Δύο λύσεις υπάρχουν: Η μία είναι να επεκταθεί το κολυμβητήριο του ΔΑΚ στον πίσω χώρο, όπου τώρα υπάρχει γκαζόν. Για να γίνει αυτό χρειάζονται χρήματα, για τα οποία το ελληνικό κράτος δεν διαθέτει. Βέβαια αν υπήρχε το δίλημμα «άλλος ένας πεζόδρομος ή κολυμβητήριο» , η επιλογή του κολυμβητηρίου θα είχε περισσότερα κέρδη για τους πολίτες.

Δεύτερο Κολυμβητήριο: Μπορεί να συντηρηθεί;

Η άλλη προοπτική ήταν η δημιουργία  ενός 2ου κολυμβητηρίου φυσικά από ιδιώτη. Αν ήταν σχετικά σε προσβάσιμη και ασφαλής περιοχή, οι εγγραφές αθλητών και ασκουμένων σίγουρα θα έφταναν με το καλημέρα σε τριψήφιο αριθμό. Το ζήτημα όμως  είναι εάν θα έκανε απόσβεση τα έξοδα του. Με πετρέλαιο και παραδοσιακό καυστήρα για τη θέρμανση του νερού με τίποτα είναι η απάντηση. Με ηλιακούς συλλέκτες και με άλλες πιο φθηνές μορφές ενέργειας ίσως κάτι θα γίνονταν. Το πρότυπο αυτό ακολουθούν και άλλα κολυμβητήρια στην Ελλάδα (δημόσια τα περισσότερα)  όπως το κλειστό της Ξάνθης και του Ζερβοχωρίου  Νάουσας ( δείτε εδώ ένα παράδειγμα) και της κοντινής μας Αμαλιάδας. Τον τελευταίο λόγο το έχουν όσοι σκεφτούν να επενδύσουν σε ένα τέτοιο πλάνο.

Ο Ηρακλής πάλευε με τον Αχελώο πριν χιλιάδες χρόνια για να το νικήσει. Φαίνεται όμως πως τώρα το υδάτινο στοιχείο σε ασφαλές περιβάλλον είναι σε μειονεκτική θέση. Ας γίνει μια καλή αρχή.

agrinionews.gr

Λ.Υ.