Δύσκολα σύμφωνα με τον ΕΛΓΑ στο Αγρίνιο θα είναι τα πράγματα για τις αποζημιώσεις των αγροτών, αφού οι πληροφορίες κάνουν λόγο για μικρό ποσοστό κάλυψης ακόμη και για μηδενικές αποζημιώσεις σε περιοχές που επλήγησαν το φθινόπωρο

Ήταν μόλις πριν από δύο μήνες, στα τέλη Δεκεμβρίου, όταν αγρότες(ΟΑΣ) έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από τον ΕΛΓΑ στο Αγρίνιο με αίτημα «τώρα να δοθούν αποζημιώσεις από την καταστροφή στην ελιά και άλλες καλλιέργειες στο 100% της καταστροφής». Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα από τις πληροφορίες που έρχονται για τα πρώτα ποσά που μαθαίνουν ότι θα πάρουν πληγέντες στον ελαιόκαρπο από την περιοχή.

Την ερχόμενη εβδομάδα αναμένεται να έχουν οι παραγωγοί (αλλά και η Περιφέρεια) στα χέρια τους πίνακες με τα ποσά που πρόκειται να αποδοθούν ως αποζημιώσεις σε ελαιοπαραγωγούς σε Αβόρανη, Παναιτώλιο, Καινούργιο και άλλες περιοχές που επλήγησαν το φθινόπωρο και η εικόνα να ξεκαθαρίσει. Υπάρχουν όμως αγρότες που πληροφορούνται για μικρό ποσοστό κάλυψης ακόμη και μηδενικές αποζημιώσεις. Κι επειδή η καταστροφή στην αγρινιώτικη βρώσιμη ελιά ήταν σχεδόν ολική, ο ΕΛΓΑ αναμένεται να εξηγήσει το γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Υπενθυμίζεται ότι η καταστροφή σε περιοχές κοντά στο Αγρίνιο η καταστροφή υπήρξε διπλή: πρώτα υπήρξε βιβλική καταστροφή σε ελαιόδεντρα, με το 80% του ελαιοκάρπου να έχει πέσει από τα δέντρα, ενώ το υπόλοιπο του καρπού που είχε μείνει στα δέντρα είχε μαυρίσει λόγω του χτυπήματος που υπέστη από το χαλάζι, μετά από την έντονη χαλαζόπτωση που έπληξε την Αβόρανη, την Ρουπακιά Παναιτωλίου, την Καμαρούλα και το Καινούργιο το απόγευμα του Σαββάτου 31 Αυγούστου.

Ήρθε όμως και ακριβώς στην λήξη της χρονιάς, στις 23 και τις 24 Δεκεμβρίου το νέο χτύπημα με χαλάζι και ανεμοστρόβιλο(στο Αγγελόκαστρο ξεριζώθηκαν ελιές!) που έπληξαν τα Καλύβια, το Δοκίμι, η Παλαιομάνινα, το Αγγελόκαστρο και τη Λυσιμαχεία. Μάλιστα ο διευθυντής του ΕΛΓΑ Αγρινίου κ. Βασίλης Φέζος είχε δηλώσει ότι «η εικόνα από τις λαδοελιές που είναι ακόμη αμάζευτες, είναι ότι έχουν και χτυπήματα και μεγάλη πτώση».

Κι όλα τα παραπάνω ενώ διαφαίνονται σοβαρά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν τα επόμενα χρόνια οι παραγωγοί επιτραπέζιας ελιάς στην ΕΕ λόγω των κλιματολογικών συνθηκών και της ξηρασίας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο ελαιοκομικός κλάδος αντιμετώπισε δύο διαδοχικές εκστρατείες με χαμηλή παραγωγή το 2022/23 και το 2023/24, που επηρέασαν ιδιαίτερα τους ελαιοκαλλιεργητές της Ιβηρικής, όπως επισημαίνει η Κομισιόν, ενώ η παραγωγή επιτραπέζιων ελιών στην ΕΕ αναμένεται να αντιμετωπίσει παρόμοιες προκλήσεις και για την επόμενη δεκαετία, αναφέρει στις μακροχρόνιες προβλέψεις της.

Σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν, για την επόμενη δεκαετία αναμένονται μια ετήσια αύξηση της παραγωγής επιτραπέζιων ελιών κατά 0,4% και 1,1% σε Ισπανία και Πορτογαλία αντίστοιχα (σε σύγκριση με τον μέσο όρο της προηγούμενης δεκαετίας 2020-2024). Αντίθετα στην Ιταλία και την Ελλάδα αναμένεται μια ετήσια μείωση, κατά περίπου 0,3%, στις καλλιεργούμενες εκτάσεις. Στην Ιταλία, αυτή η τάση ενισχύεται από τις ετήσιες μειώσεις των αποδόσεων κατά περίπου 1,3%. Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα η ιταλική παραγωγή επιτραπέζιων ελιών το 2035 να είναι της τάξης των 56.000 τόνων.
Για την Ελλάδα η Κομισιόν προβλέπει ότι την επόμενη δεκαετία (2024/2035) η ετήσια παραγωγή επιτραπέζιων ελιών θα κυμαίνεται σχεδόν τους 200.000 τόνους. Όσον αφορά τις εξαγωγές επιτραπέζιων ελιών της ΕΕ, κατά την περίοδο 2024/2035, αναμένονται θετικές εξελίξεις για τις εξαγωγές, κυρίως στην Ισπανία και την Πορτογαλία, με ετήσιους μέσους ρυθμούς ανάπτυξης περίπου 0,2-0,3%.

Η Ελλάδα προβλέπεται να έχει μια ελαφρά πτώση σε ετήσια βάση, την ώρα που η κατά κεφαλήν κατανάλωση επιτραπέζιων ελιών στην ΕΕ αναμένεται να αυξηθεί ελαφρά την επόμενη δεκαετία και νέα προβλήματα τα επόμενα χρόνια θα είναι το αυξημένο κόστος ενέργειας άρα και άρδευσης, όπως και η πιθανότητα επιβολής δασμών στις εξαγωγές από τρίτες χώρες (π.χ. ΗΠΑ).
Είναι ανάγκη να γίνουν επενδύσεις για εκσυγχρονισμό των ελαιώνων και μετασχηματισμό των παραγωγικών συστημάτων, με στόχο τη διασφάλιση της οικονομικής κερδοφορίας του κλάδου τις επόμενες δεκαετίες και σωστή διαχείριση των υδάτων που να υποστηρίζεται από μια καλά σχεδιασμένη πολιτική υδάτων, όπως κάνει κυρίως η Πορτογαλία.

Γιάννης Συμψηρής - Εφημερίδα Συνείδηση

sinidisi.gr