Η ζωή της μοιάζει σαν ένα μελαγχολικό παραμύθι με σκληρό πεπρωμένο.
Την Μιράντα δεν την ήξερα. Ήξεραν όμως άλλοι για αυτή. Λίγοι, πολύ λίγοι. Ίσως μόνο η ίδια.
Πολύ λίγοι ( και εγώ μαζί) ήξεραν ότι:
Η Μιράντα Κουτσικάκη προέρχονταν από πολύ καλή παλιά αστική οικογένεια του Αγρινίου. Ο πατέρας της ήταν ο Χριστόφορος Κουτσικάκης, έμπορος. Διατηρούσε μαγαζί στο κέντρο της πόλης. Ήταν άνθρωπος φιλελεύθερος. Είχε θείο τον Παπα-Αποστόλη Φαφούτη, την μεγάλη αυτή φυσιογνωμία της πόλης, από πρώτο ξάδερφο της μητέρας του. Στις θύμησες καταγράφεται ως καλοσυνάτος άνθρωπος, χωρίς μισαλλόδοξα κηρύγματα. Η μητέρα της ήταν μια πολύ προσεγμένη κυρία την εποχή του Μεσοπολέμου και μέχρι πρότινος. Οικογένεια σαν και αυτές που βλέπουμε στις ταινίες.
Μεγάλωσε σε μια παλιά Αγρινιώτικη γειτονιά, την Γκένοβα σε ένα ημιδιώροφο σπίτι, σαν αυτά που σήμερα δεν υπάρχουν και που τα έφαγε η πολυκατοικία. Αργότερα πήγαν προς το νέο Άγιο Χριστόφορο.
Η Μιράντα δεν έμεινε στην προσεγμένη για την εποχή εμφάνιση. Έκρυβε έναν ήρωα της ζωής. Αφοσιώθηκε στο να προσέχει την μεγαλύτερη της αδελφή της Φωτεινή, που τυφλώθηκε έχοντας προβλήματα όρασης από 10 ετών περίπου. Αυτό όμως δεν εμπόδισε την Φωτεινή να παίζει υπέροχη κιθάρα και να τραγουδάει υπέροχα.
Τελείωσαν το Γυμνάσιο , που ήταν τότε κάτι πολύ σημαντικό για την μεταπολεμική Ελλάδα και ιδίως για γυναίκα. Πήγαιναν κόντρα με το ρεύμα της εποχής που επέτασσε αυστηρή ενδοσχολική ενδυμασία. Οι ολόισιες μπούκλες, με σας σινιόν χτένισμα και κορδέλες οργαντίνα ήταν επανάσταση στο αυστηρό πρόσταγμα του Γυμνασίου Θηλέων για κοντό μαλλί ή κοτσιδάκια στις γυναίκες. Το αυστηρό πρόσταγμα επέβαλλε καμία ομιλία μεταξύ αγοριών-κοριτσιών και 7 το απόγευμα μέσα στο σπίτι. Βόλτα επιτρέπονταν μόνο με γονείς. Βόλτα έκαναν οι μεσαίοι, ούτε οι φτωχοί ούτε οι πλούσιοι. Και η βόλτα ήταν πάνω-κάτω στην Παπαστράτου. Η ένδυση επίσημη: Beretta καλτσάκι, λουστρίνια και παλτό. Όσο για τις ενδυματολογικές επιλογές της εποχής όλων των κοριτσιών-κυριών, η μοδίστρα αναλάμβανε να είναι όλα στην εντέλεια.
Πολλές φορές αψηφούσε τα στερεότυπα της εποχής. Επέλεγε να παίξει και μπιλιάρδο σε ώρες βέβαια μη αιχμής για να μην προκαλεί, αναδεικνύοντας το boheme του χαρακτήρα της.
Αμφότερες έλαβαν μουσική παιδεία, ευρωπαϊκής και βυζαντινής μουσικής. Πήγαν να δουν την Σοφία Βέμπο, τραγουδίστρια του έπους του ’40 στο Αγρίνιο, όταν έκανε την τιμή στην πόλη μας το 1955 για να τραγουδήσει. Πως να μην πήγαιναν άλλωστε, όταν ο θείος της πολέμησε στα βουνά της Αλβανίας το ’40. Όσο για τη μουσική, μουσικά ακούσματα είχαν, είχαν ραδιόφωνο, το μεγάλο κουτί της εποχής ακούγοντας επιτυχίες της εποχής «Θα κλέψω τα τριαντάφυλλα από την τριανταφυλλιά σου».
Η Μιράντα ακολούθησε εξίσου ένα αξιοπρεπές επάγγελμα. Δούλεψε στον ΟΤΕ και ως τηλεφωνήτρια. Ήταν οι εποχές, που δεν καλούσε αυτόματα το νούμερο ο συνδρομητής, αλλά τον συνέδεε η τηλεφωνήτρια. (Δείτε σχετικό παλαιότερο άρθρο του agrinionews.gr εδώ). Έδειχνε μάλιστα απίστευτη συναδελφική αλληλεγγύη.
Η Μιράντα έμεινε σταθερή στις αξίες της ως τέλος. Η Μιράντα φαίνεται να ήταν ένας Boheme και πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Η πόλη όμως αν και την αναγνώριζε ποτέ δεν την κατάλαβε. Ούτε και μετά τον θάνατό της. Για αυτό και γράφτηκε αυτό το άρθρο.
Λ.Υ.
agrinionews.gr
