Είναι τοις πάσι γνωστό πως η αρχαία Ελλάδα είναι ακρογωνιαίος λίθος στην ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού, με την Αθήνα και την αρχαία της αγορά να θεωρείται ως η γενέτειρα της Δημοκρατίας.
Ωστόσο, το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ της αρχαίας Ελλάδας και του σύγχρονου κόσμου, «μεταφράζεται» ότι σε μερικά μυστήρια δεν δόθηκαν ποτέ σαφείς εξηγήσεις με αποτέλεσμα να παραμένουν άλυτα.
Τα αρχεία χάνονται, οι ιστορίες εξωραΐζονται και ούτω καθεξής. Ακολουθούν πέντε μυστήρια για την αρχαία Ελλάδα που παραμένουν ακόμη άλυτα.
Πέντε μυστήρια για την αρχαία Ελλάδα που παραμένουν άλυτα
1) Η τέχνη και η αρχιτεκτονική του Παρθενώνα
Ο Παρθενώνας στην Αθήνα είναι μια από τα πιο εμβληματικά έργα της αρχαίας Ελλάδας. Η αντοχή του τα τελευταία 2.500 χρόνια είναι ακόμη πιο αξιοσημείωτη, δεδομένου ότι χτίστηκε σε ασυνήθιστα σύντομο χρονικό διάστημα και φαινομενικά χωρίς λεπτομερές σχέδιο κατασκευής.
Μυστήριο περιβάλλει και άλλες πτυχές της αρχιτεκτονικής και της τέχνης του, με πολλά να παραμένουν αδιευκρίνιστα τόσο για τη δημιουργία όσο και για τον σκοπό ορισμένων λεπτομερειών του κτιρίου.
Υπάρχει συνεχής συζήτηση σχετικά με το περιεχόμενο της ζωφόρου, που διακοσμεί το εσωτερικό του Παρθενώνα και το τι αποδίδουν οι μορφές: Μια από τις πιθανότητες που έχουν αναφερθεί είναι ότι αναπαριστούν ανθρώπους, οι οποίοι βοήθησαν στην οικοδόμηση του Παρθενώνα.
Ο ναός περιέχει επίσης δύο εσωτερικούς θαλάμους. Μάλιστα, για τον μικρότερο (σ.σ. θάλαμο) δεν έχει προσδιοριστεί ποτέ ο σκοπός του.
2) Η δουλειά του Πυθαγόρα
Ο μαθηματικός Πυθαγόρας είναι γνωστός σήμερα για τη σύνδεσή του με το πυθαγόρειο θεώρημα.
Πρόκειται για ένα από τα πιο διάσημα μαθηματικά θεωρήματα, ωστόσο η ζωή και το έργο του είναι αρκετά ασαφής, αναφέρει σχετικά το listverse.com.
Αυτό οφείλεται εν μέρει στο γεγονός ότι η φιλοσοφική σχολή στην οποία εργαζόταν λειτουργούσε υπό πολύ μυστικοπαθείς συνθήκες, και ως εκ τούτου είναι ασαφές σε ορισμένες περιπτώσεις ποιο έργο μπορεί να αποδοθεί σε αυτόν και ποιο μπορεί να έχει γίνει από κάποιο άλλο μέλος της οργάνωσης.
Έχει, επίσης, αποδειχθεί ότι η πιο διάσημη θεωρία που συνδέεται με αυτόν, ήταν ήδη γνωστή στην αρχαία Βαβυλώνα και ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί ως πρωτότυπη ανακάλυψη.
3) Η καταστροφή του αγάλματος του Δία
Το Άγαλμα του Δία ήταν ένα από τα θρυλικά Επτά Θαύματα του Κόσμου, ένας κατάλογος που καταρτίστηκε από αξιόλογους μελετητές κατά την αρχαιότητα με τις πιο εντυπωσιακές κατασκευές που δημιούργησε ο άνθρωπος στην αρχαιότητα.
Από τα επτά θαύματα, μόνο η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας στην Αίγυπτο διασώζεται σήμερα, ενώ τα υπόλοιπα έξι έχουν χαθεί με την πάροδο του χρόνου. Το Άγαλμα του Δία δημιουργήθηκε από τον Φειδία, έναν από τους πιο φημισμένους γλύπτες της αρχαίας Ελλάδας, και η ενδεχόμενη καταστροφή του παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια.
Το άγαλμα στεγαζόταν εντός του ναού του Δία στην Ολυμπία, ο οποίος τελικά καταστράφηκε από πυρκαγιά, και συχνά υποτίθεται ότι το άγαλμα χάθηκε σε αυτή την πυρκαγιά, αλλά έχει επίσης υποστηριχθεί ότι το άγαλμα μπορεί να είχε αφαιρεθεί από το ναό σε προγενέστερο στάδιο και να μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου μπορεί να χάθηκε σε μια πυρκαγιά εκεί αντί της Ολυμπίας.
4) Ο Λαβύρινθος που ενέπνευσε το μύθο του Μινώταυρου
Ένας από τους πιο διάσημους ελληνικούς μύθους επικεντρώνεται στην ιστορία του Μινώταυρου, του μυθικού προσώπου, που ήταν μισός ταύρος και μισός άνθρωπος και κρατήθηκε φυλακισμένος σε έναν λαβύρινθο από τον βασιλιά Μίνωα της Κρήτης.
Αυτός ο λαβύρινθος έχει στη συνέχεια θεωρηθεί ως μια δομή που μπορεί να υπήρξε πραγματικά και να χρησίμευσε ως έμπνευση για τον εν λόγω μύθο.
Ειδικότερα, το παλάτι στην αρχαία πόλη της Κνωσού θεωρείται πως εμπεριείχε έναν λαβύρινθο που μπορεί να ενέπνευσε τον μύθο, αν και οι ανασκαφές στην περιοχή δεν έχουν ακόμη αποκαλύψει μια δομή, η οποία να ταιριάζει με την ιδέα.
Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες κάνουν λόγο για ένα λατομείο λίθων κοντά στη Γόρτυνα, 32 χιλιόμετρα μακριά από την Κνωσό, ως εναλλακτική πιθανή τοποθεσία του λαβυρίνθου.
5) Η συγγραφή των τραγωδιών του Ομήρου
Ο Όμηρος, ο τραγικός ποιητής που θεωρείται συγγραφέας της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, είναι ο πρώτος γνωστός Έλληνας συγγραφέας.
Παραμένει όμως μια μυστηριώδης μορφή από πολλές απόψεις, συμπεριλαμβανομένου του ερωτήματος αν ήταν ή όχι ο μοναδικός συγγραφέας ενός εκ των δύο έργων, που συνδέονται με αυτόν.
Έχει υποστηριχθεί ότι ο Όμηρος μπορεί να μην ήταν ο δημιουργός τόσο της Ιλιάδας όσο και της Οδύσσειας, λόγω των υφολογικών διαφορών μεταξύ των δύο έργων, οι οποίες κατά ορισμένους υποδηλώνουν διαφορετικούς συγγραφείς.
Επίσης, έχει υποστηριχθεί ότι, ακόμη και αν ο Όμηρος είχε γράψει τα δύο έργα σε κάποια μορφή, είναι σκόπιμο να θεωρηθούν τα ποιήματα ως συλλογικές προσπάθειες, λόγω του γεγονότος ότι θα είχαν –αρχικά– συνταχθεί προφορικά και όχι γραπτά, και θα είχαν επικοινωνηθεί μέσω πολλών μεταγενέστερων ομιλητών, με πιθανές επεξεργασίες κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας.
