Όταν κανείς περάσει την γέφυρα του Ευήνου σε μικρή απόσταση στα Β. και σε επαφή με την εθνική οδό Αντιρρίου – Ιωαννίνων θα συναντήσει τα ερείπια της αρχαίας Καλυδώνας.
Πρόκειται για μία σημαντικότατη και διεθνώς γνωστή αρχαία πόλη της Αιτωλίας, της οποίας διατηρούνται σημαντικά μνημεία.
Ορισμένα από αυτά ήλθαν στο φως είτε από τις παλαιές ανασκαφές των Κ Α. Ρωμαίου και Ε . Dyggve, όπως το Λαφριαίο με τους ναούς της Άρτεμης και του Απόλλωνα, και το Ηρώο είτε από τις νεώτερες των SØren Dietz και Μαρία Σταυροπούλου – Γάτση όπως το θέατρο, αστικό ιερό με περιστύλιο στο εσωτερικό της πύλης κοντά στη Δυτική πύλη, καθώς και άλλα οικοδομήματα στην Ακρόπολη.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το θέατρο, λόγω της ιδιόρρυθμης διάταξης των εδωλίων του κοίλου, το οποίο αποκαλύφθηκε τη δεκαετία του ’60 κατά τη διάρκεια εργασιών κατασκευής της σημερινής εθνικής οδού στη νότια πλαγιά του λόφου του Λαφριαίου.
Από τις μέχρι σήμερα έρευνες έχουν αποκαλυφθεί τμήμα του κοίλου, το οποίο αποτελείται από 26 σειρές εδωλίων που ακολουθούν το περίγραμμα της ορθογώνιας ορχήστρας, διαστάσεων 16 x 14 μ. περίπου, καθώς επίσης μικρό μέρος του σκηνικού οικοδομήματος. Η ορχήστρα του είναι τετράπλευρης κάτοψης, και οι κατώτερες εννέα σειρές του κοίλου ακολουθούν το περίγραμμά της.
Η πρωιμότερη χρήση του χώρου ήταν ίσως για κάποια μυστηριώδη λατρεία. Αυτό εξηγεί και την τετράγωνη κάτοψη της ορχήστρας. Όταν αργότερα κρίθηκε απαραίτητη η κατασκευή θεάτρου, τότε επεκτάθηκαν οι σειρές των εδωλίων.Το σκηνικό οικοδόμημα διαθέτει τρία ισόχωρα δωμάτια, εκ των οποίων το κεντρικό επικοινωνεί με το προσκήνιο μέσω θυραίου ανοίγματος. Η κιονοστοιχία του προσκηνίου αποτελείτο από δέκα ιωνικούς ημικίονες με πλευρικές υποδοχές για την ανάρτηση των σκηνικών. Οι κίονες και οι τοίχοι της σκηνής στήριζαν τον όροφο του σκηνικού οικοδομήματος. Δυτικά και ανατολικά της σκηνής αποκαλύφθηκαν τα όρια των παρόδων.
Η χωρητικότητά του θεάτρου υπολογίζεται ότι ξεπερνούσε τους 6.000 θεατές , και είχε περισσότερες από μία κατασκευαστικές φάσεις. Από τα έως τώρα δεδομένα έχει διαπιστωθεί ότι η χρήση του μνημείου διαρκεί από τον 4ο αι. π.Χ. έως και τους ρωμαϊκούς χρόνους.
https://sites.google.com/
