Όσοι αντιτάχθηκαν στο στρατιωτικό καθεστώς της δικτατορίας, ένιωθαν φόβο και τρομοκρατία. Παρά όμως αυτά τα αρνητικά στοιχεία που εξέπεμπαν οι άνθρωποι της δικτατορίας, προέβησαν σε κάποιες κινήσεις που μόνο γέλιο μπορούσαν να προκαλέσουν.
Μια από αυτές ήταν όταν το στρατιωτικό καθεστώς επιχείρησε τη λεγόμενη φιλελευθεροποίηση. Οι εντολές εκείνη την περίοδο έμοιαζαν λίγο συγκεχυμένες, σε σημείο που και η επιτροπή λογοκρισίας δεν ήξερε τι ακριβώς πρέπει να κάνει.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ταινία – ντοκιμαντέρ «Γούντστοκ» που έκανε πρεμιέρα στην Ελλάδα, μια ημέρα σαν σήμερα, στις 29 Νοεμβρίου 1970. Και ναι… Δεν πήγε καθόλου καλά αυτό.
Η δεύτερη προβολή που δεν έγινε ποτέ
Η ταινία – ντοκιμαντέρ του Wadleigh είχε διάρκεια 185 λεπτά και έκανε πρεμιέρα στις 26 Μαρτίου 1970, ενώ την επόμενη χρονιά πήρε και το Όσκαρ στην κατηγορία ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους.
Εκείνη την εποχή η Ελλάδα βρισκόταν ακόμα «εις τον γύψον» αλλά ο αυτόκλητος «θεράπων ιατρός», δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος βρισκόταν σε μια φάση φιλελευθεροποίησης του καθεστώτος του. Με άλλα λόγια, ήθελε να δώσει μια διαφορετική εικόνα, λιγότερο σκληρή, λιγότερο στρατιωτική.
Μεταξύ των εντολών που είχαν δοθεί εκείνη την περίοδο ήταν και μία που αφορούσε την περιβόητη επιτροπή λογοκρισίας, με σκοπό να είναι πιο ανεκτική και κυρίως να μην… πετσοκόβει αυτά που δεν άρεσαν.
Όταν όλα είχαν τελειώσει ο Wadleigh δημιούργησε μια ταινία – ντοκιμαντέρ που «ταξίδεψε» σε όλο τον κόσμο και όπου προβλήθηκε έκανε τους νέους να παραληρούν και να αισθάνονται πως, έστω με αυτόν τον τρόπο, ήταν και εκείνοι κομμάτι αυτής της ιστορικής στιγμής.
Εκείνη, λοιπόν, ακριβώς την περίοδο το επικό ντοκιμαντέρ του Wadleigh έρχεται στην Ελλάδα. Την ταινία είχε αναλάβει να φέρει στην Ελλάδα η ΕΛΚΕ και ο εκπρόσωπός της, Γιώργος Μιχαηλίδης ο οποίος είχε καταφέρει να αποσπάσει από την επιτροπή λογοκρισίας του υπουργείου Προεδρίας άδεια προβολής χωρίς περικοπές!
Η πρεμιέρα γίνεται σαν σήμερα, στις 29 Νοεμβρίου 1970. Είχε προγραμματιστεί μια διπλή προβολή στον κινηματογράφο «Παλλάς» και ήταν, μάλιστα, καλεσμένος και ο ίδιος ο Wadleigh.
Στην πρώτη προβολή, εντός του κινηματογράφου, νέοι και νέες χορεύουν και τραγουδούν υπό το άγρυπνο βλέμμα των σαστισμένων αστυφυλάκων που υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να τους δέρνουν όλους αυτούς που χοροπηδάνε έτσι. Και τελικά αυτό θα γίνει κιόλας γιατί άλλο η επιτροπή λογοκρισίας, άλλο η αστυνομία.
Έξω από τον κινηματογράφο υπήρχαν εκατοντάδες νέοι που περίμεναν τη δεύτερη προβολή. Αυτή ήταν η αφορμή που περίμεναν οι αστυνομικοί. Με πρόσχημα την παρενόχληση της ομαλής κυκλοφορίας των οχημάτων ξυλοκοπούν τους νέους που διασκεδάζουν.
Πολλοί τραυματίστηκαν, ενώ γίνονται και 13 προσαγωγές. Η δεύτερη προβολή δε θα γίνει ποτέ. Ενώ την επόμενη ημέρα απαγορεύεται η προβολή της ταινίας διότι «διαφθείρει τα ήθη».
Κριτική στον Παπαδόπουλο από το καθεστώς
Επειδή, όμως, όπως ήδη ειπώθηκε βρισκόμαστε στην περίοδο που η χούντα επιχειρεί τη λεγόμενη φιλελευθεροποίηση, ο Γεώργιος Γεωργαλάς (υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, δημιουργός της Γενικής Γραμματείας Τύπου και Πληροφοριών και πρώτος κυβερνητικός εκπρόσωπος, κατά την περίοδο της δικτατορίας), δίνει εντολή να κοπούν τα επίμαχα σημεία της ταινίας και να αρχίσει να προβάλλεται ξανά.
Η επιτροπή λογοκρισίας αναλαμβάνει έργο, κόβει κάτι παραπάνω από μια ώρα και η… ζωή συνεχίστηκε.
Το θέμα, ωστόσο, είναι πως οι «σκληροί» της χούντας δεν ήθελαν να προβάλλεται ούτε αυτή η «έκδοση» και άσκησαν σκληρή κριτική στον Παπαδόπουλο και τον Γεωργαλά. Οι επιθέσεις γίνονταν μέσω του Τύπου.
