O παλιός σιδηροδρομικός σταθμός στο Κρυονέρι Αιτωλοακαρνανίας δημιουργεί κοιτώντας τον, ένα αίσθημα νοσταλγίας.

Πριν φύγουμε από το Κρυονέρι πέρασα δύο ολόκληρα πρωινά επισκεπτόμενος το μέρος, περπατώντας στις σιδηροδρομικές γραμμές, τραβώντας φωτογραφίες και πετώντας το drone μου.

Υπάρχει ένα αίσθημα νοσταλγίας, σχεδόν μελαγχολίας, στη θέα αυτού του παλιού κτιρίου που έχει εγκαταλειφθεί και αφήνεται να καταρρεύσει. 

Πολύ πίσω όταν ξεκίνησε αυτή η υπέροχη σιδηροδρομική υπηρεσία, το 1891, δεν υπήρχαν στην Ελλάδα ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι και μηχανοκίνητα οχήματα.

Τα άλογα και τα γαϊδούρια που τραβούσαν κάρα, σε ανώμαλα μονοπάτια, ήταν ο μόνος τρόπος μεταφοράς.

Για περισσότερα από 80 χρόνια η σιδηροδρομική υπηρεσία μονής γραμμής, ξεκινώντας από την πόλη του Αγρινίου στη Δυτική Ελλάδα, μετέφερε εμπορεύματα και επιβάτες στο Κρυονέρι, απ' όπου θα συνέχιζε το φέρι μποτ διασχίζοντας τον στενό κόλπο στην Πάτρα.

Το ατμοκίνητο τρένο όχι μόνο παρείχε μεταφορικό μέσο, ​​αλλά έφερε ευημερία και απασχόληση στη Δυτική Ελλάδα και πέρα ​​από την περιοχή.

Θα είχε επίσης δημιουργήσει μια νέα πνοή στις πόλεις και τα χωριά που εξυπηρετούσε.

Πηγή/εικόνες: Rocking Life On The Road