Ο Γιάννης Πετράκης οδηγεί τον Παναιτωλικό στο «θαύμα» και ο γιος του Γιώργος αποκαλύπτει στην «Κ» τα μυστικά του
Ο «δάσκαλος» Γιάννης Πετράκης στον ένα χρόνο που βρίσκεται στην ομάδα, της έχει προσδώσει ταυτότητα, κάτι που είχε κάνει με μεγάλη επιτυχία στον ΠΑΣ.
Σε λιγότερο από 1,5 χρόνο και συγκεκριμένα στις 9 Μαρτίου 2026, ο Παναιτωλικός θα συμπληρώσει έναν αιώνα ζωής.
Στα… 98 του, ο σύλλογος που αποτελεί σημείο αναφοράς για το Αγρίνιο αλλά και ολόκληρη την Αιτωλοακαρνανία, έχει κάνει μια εκκίνηση στο πρωτάθλημα με την οποία αφήνει υποσχέσεις πως ίσως έχει έρθει η ώρα για την δική του υπέρβαση.
Αλλωστε η πρώτη έγινε πέρυσι με την συμμετοχή του στα ημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας όπου αποκλείστηκε από τον Αρη, έστω κι αν η παραμονή στην κατηγορία εξασφαλίστηκε με μεγάλο άγχος.
Δεν είναι τόσο τα αποτελέσματα του σε αυτές τις πρώτες 8 αγωνιστικές που τον έχουν φέρει στην 5η θέση του πρωταθλήματος. Αυτό που πείθει πως μπορεί να τα καταφέρει είναι, πως για πρώτη φορά στα τελευταία 11 χρόνια όπου αγωνίζεται αδιάλειπτα στην Super League, έχει βρει ένα αγωνιστικό μοντέλο που του ταιριάζει, ακολουθώντας το πιστά.
Είτε αγωνίζεται με τις μεγάλες ομάδες είτε με αυτές του ίδιου βεληνεκούς, το βάρος πέφτει στην άμυνα (διαθέτει την δεύτερη καλύτερη του πρωταθλήματος) με την πεντάδα να κυριαρχεί ανεξαρτήτως προσώπων. Το παιχνίδι του συνοψίζεται στο να παίρνει και να αξιοποιεί τις ευκαιρίες από μια καλή άμυνα, μέσω του τρανζίσιον, με ρολίστες ποδοσφαιριστές που μπορούν να αγωνιστούν σε παραπάνω από μια θέσεις.
Ο «δάσκαλος» Γιάννης Πετράκης στον ένα χρόνο που βρίσκεται στην ομάδα, της έχει προσδώσει ταυτότητα, κάτι που είχε κάνει με μεγάλη επιτυχία στον ΠΑΣ Γιάννινα την πενταετια 2014-2019 που κάθισε στον πάγκο του.
Οι ομοιότητες πολλές. Οπως και τον Παναιτωλικό πέρυσι, είχε αναλάβει τον «Αγιαξ της Ηπείρου» στα μέσα της σεζόν 2013-2014 κι αφού κατάφερε να τον σώσει, την επόμενη περίοδο κατέλαβε την 6η θέση αναδείχθηκε προπονητής της χρονιάς και την μεθεπόμενη (2015-2016) πέτυχε την έξοδο του στο Europa League.
Κι όλα αυτά κάτω από δύσκολες οικονομικές συνθήκες που επικρατούσαν στον Ηπειρώτικο σύλλογο.
Ο Παναιτωλικός φέτος έχει ένα από τα μικρότερα μπάτζετ της ΣΛ1 αλλά αυτό δεν λέει τίποτα στον Ρεθυμνιώτη τεχνικό. Το αντίθετο μάλιστα αφού μέσα από την δουλειά του είναι σε θέση να εξαλειφθεί τέτοια ντεζαβαντάζ και τις περισσότερες φορές να τα μετατρέπει σε πλεονεκτήματα, δημιουργώντας σύνολα και ομάδες με όλη την σημασία της λέξης. Το ίδιο είχε κάνει και στον ΟΦΗ, αλλά και σε ομάδες μικρότερων κατηγοριών που έχει δουλέψει στην μακρά διαδρομή του.
Ποιό είναι όμως το μυστικό της επιτυχίας του 65χρονου τεχνικού, που αποδεικνύει, όχι μόνο πως οι Έλληνες προπονητές δεν υπολείπονται σε τίποτα από τους πολυδιαφημισμένους ξένους που έρχονται να δουλέψουν στην χώρα μας, αλλά και πως η εμπειρία στην προπονητική αποτελεί την μαγιά για την επιτυχία; Πως ξεκινάει και πως καταλήγει μια εβδομάδα δουλειάς για τον Γιάννη Πετράκη;
Το σημείο που ενώνονται οι κύκλοι
«Στον εβδομαδιαίο μικρόκυκλο της προπόνησης, ρίχνει μεγάλο βάρος στην αξιοποίηση του χρόνου. Επενδύει πολύ στο κομμάτι αυτό» αναφέρει στην «Κ» ο 36χρονος γιος του Γιώργος, ο οποίος τα τελευταία 11 χρόνια χαράσσει την δική του αυτόνομη πορεία στους πάγκους.
«Την Δευτέρα θα δώσει πολύ μεγάλη βάση στο μοντέλο παιχνιδιού της δικής του ομάδας, στον σχηματισμό, θα διαπιστώσει τι δεν πήγε καλά και θα εντοπίσει που χρειάζεται βελτίωση. Από τα μέσα της εβδομάδας θα αρχίσει να ασχολείται με το επόμενο παιχνίδι χωρίς ωστόσο να παραλείπει να δουλεύει τις ατέλειες και να τις προσαρμόζει στο προφίλ του αντιπάλου.
Φανταστείτε δύο κύκλους, στον έναν είναι η δική του ομάδα και στον άλλον η άλλη. Η αφετηρία του ενός μπορεί να είναι ο τερματισμός του άλλου. Εκείνο το σημείο που τέμνονται το θεωρεί σημαντικό και επικεντρώνεται πάνω του».
Ο Γιώργος σε ηλικία μόλις 25 ετών, κάθισε για πρώτη φορά στον πάγκο ομάδων της Κρήτης και αφού πήρε όλα τα προπονητικά διπλώματα, το 2020 στα 32 του, έγινε ο νεότερος προπονητής, στην ιστορία της Super League 1, αναλαμβάνοντας την τεχνική ηγεσία της Λαμίας.
Πατέρας και γιος Πετράκης είναι οι μόνοι την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου με τέτοια συγγένεια που έχουν διατελέσει προπονητές στην μεγάλη κατηγορία. Πάντως δεν έχουν βρεθεί ποτέ αντίπαλοι αφού την σεζόν 2022-2023 όταν ο ένας (υιός), κατακτούσε την άνοδο στην SL1 με την Κηφισιά, ο άλλος (πατήρ) υποβιβαζόταν με τον Λεβαδειακό.
Επίσης αποτελούν την μοναδική οικογένεια που έχει δουλέψει ταυτόχρονα και εκτός Ελλάδας αφού όταν ο πατέρας βρισκόταν στην Κύπρο, ο γιος θήτευε στην Ζενές Ες του Λουξεμβούργου.
«Ο πατέρας μου είναι πραγματικά άξιος θαυμασμού για το πως επικεντρώνεται στην δουλειά του. Εχει μεγάλη πίστη και θέληση στην δουλειά του και το μεγαλύτερο προσόν του είναι πως μέσω της προσωπικότητάς του βρίσκει έναν μοναδικό τρόπο να τα μεταδίδει αβίαστα και στους ποδοσφαιριστές του. Επειδή είναι ένας άνθρωπος πάντα θετικός, σε οποιαδήποτε δυσκολία κι αν του παρουσιαστεί θα προσπαθήσει να αναδείξει μόνο τα θετικά στοιχεία».
Η καθαρή σκέψη και το focus
Ο Γιώργος Πετράκης κοουτσάρει την δεδομένη χρονική στιγμή μια νεοφώτιστη ομάδα της Κύπρου, την Ομόνοια 29ης Μαΐου. Δεν κρύβει πως θα ήταν τυχερός αν είχε τα προσόντα του πατέρα του.
«Ενα ακόμη σημαντικό προτέρημα του είναι η καθαρή σκέψη του τόσο κατά την διάρκεια των αγώνων αλλά και πριν και μετά. Γι αυτό είναι και τόσο ατάραχος ενώ οι παλμοί χτυπούν κόκκινο. Επίσης καταφέρνει να κάνει τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεται επαγγελματικά να ταυτίζονται με τα «θέλω» του, τους μεταδίδει πίστη και εμπιστοσύνη.
Είναι πολύ κομβικό σημείο αυτό, γιατί αν για παράδειγμα μεταφέρεις αμφισβήτηση στην διοίκηση της ομάδας, θα σου γυρίσει μπούμερανγκ γρήγορα και την αμφισβήτηση θα την λάβεις πίσω εις διπλούν».
Ο έμπειρος προπονητής έχει κατακριθεί πως παίζει με ένα πεπαλαιωμένο στυλ, στήνοντας… πούλμαν στην άμυνα με την πεντάδα που αρέσκεται να παίζει.
«Δεν τον ενοχλούν όσα κατά καιρούς λέγονται και γράφονται. Πραγματικά δεν δίνει σημασία. Μπορεί να φαντάζει έτσι αυτό προς τα έξω, αλλά για όσους ασχολούνται επαγγελματικά με το αντικείμενο, ο πατέρας μου δεν είναι αμυντικογενής. Απλά καταφέρνει να βρίσκει μια ισορροπία. Θα έλεγα πως είναι πιο κοντά στο αποτέλεσμα. Και για να είμαστε ρεαλιστές, όταν προπονείς ομάδες τέτοιου βεληνεκούς, εκεί θα πρέπει να εστιάσεις. Κάνει focus σε αυτό που θέλει, θέλει να κρατά την ουσία και όχι τόσο τις εντυπώσεις. Μπορώ να σας αποκαλύψω, κάτι που μου είχε εκμυστηρευτεί, πως ο Παναιτωλικός είναι η ομάδα που πάντα πίστευε πως αν κάτσει στον πάγκο της θα κάνει επιτυχία, πως του ταιριάζει απόλυτα, λόγω και της ήρεμης διοίκησης που έχει. Είχε κάνει focus στο σωματείο και να που εξελίχθηκαν έτσι τα πράγματα που τον δικαιώνουν».
Ονομα ταυτόσημο με τους πάγκους
Η οικογένεια Πετράκη έχει δημιουργήσει στην Κρήτη μια μεγάλη παράδοση στην προπονητική. Εκτός από τον Γιάννη και τον Γιώργο, προπονητής είναι και ο αδελφός του προπονητή του Παναιτωλικού Κώστας αλλά και ο γιος του Μανώλης!
Ο Κώστας Πετράκης, έχει δουλέψει σε πολλές ομάδες του νησιού (Γιούχτας, Τυμπάκι , Αλμυρός, Κρουσώνας, Α.Ε. Κατσαμπά) έχοντας διατελέσει και πρόεδρος του συλλόγου προπονητών Ηρακλείου.
«Είχα τον πατέρα μου προπονητή στον Αστέρα Ρεθύμνου που τότε αγωνιζόταν στην Γ΄εθνική. Μου άρεσε όμως να βλέπω το ποδόσφαιρο από μια άλλη σκοπιά. Ετσι όταν τελείωσα την Γυμναστική Ακαδημία στα 22 του, του αποκάλυψα πως θέλω να παρακολουθήσω σεμινάρια προπονητικής για να ασχοληθώ στο μέλλον με αυτό. “Προχώρα” μου είπε και με παρότρυνε να το κάνω.
Σαν πατέρας που είμαι και εγώ, εύχομαι να μπορέσω να μεταδώσω και εγώ κάποτε τις ίδιες αρχές και αξίες στα δικά μου παιδιά. Με στήριξε πάντα, αφήνοντάς με όμως να πάρω τις αποφάσεις για την ζωή μου μόνος μου. Η κυριότερη αρχή του είναι η αξιοπρέπεια και αυτή νομίζω πως μας την έχει μεταδώσει στο ακέραιο και σε μένα και στην αδελφή μου».
Η 20ετία που τα άλλαξε όλα
Σε λίγους μήνες, ο Φώτης Κωστούλας συμπληρώνει μια ολόκληρη 20ετία στο τιμόνι της ΠΑΕ. Ηταν Μάρτιος του 2005 όταν ο Αγρινιώτης επιχειρηματίας που δραστηριοποιούνταν στην Σουηδία, έπαιρνε τον σύλλογο, που όλα του τα περιουσιακά στοιχειά ήταν στοιβαγμένα σε μια πλαστική μαύρη σακούλα και σε ένα μισογκρεμισμένο γήπεδο.
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα τα άλλαξε όλα. Το γήπεδο ανακαινίστηκε εξ ολοκλήρου, έφτιαξε αθλητικό κέντρο, μα πάνω απ΄όλα με την κόσμια και ξεκάθαρη στάση του, στα κέντρα αποφάσεων του ελληνικού ποδοσφαίρου, επανέφερε στο προσκήνιο το διαχρονικό προφίλ του συλλόγου.
Ενός συλλόγου που είναι ο μοναδικός σε όλη την Ελλάδα και ίσως και παγκοσμίως που έχει στο όνομά του τον προσδιορισμό «Φιλεκπαιδευτικός». Από τον Οκτώβριο του 1926 μέχρι τον Ιούνιο του 1983, επί 57 συναπτά χρόνια, συντηρούσε νυχτερινές σχολές από τις οποίες σε δύσκολες εποχές χιλιάδες άπορα και εργαζόμενα παιδιά πήραν Απολυτήριο Δημοτικού Σχολείου.
Στην πρώτη του συνέντευξη που έδινε στην εφημερίδα «Goal News», λίγες μέρες μόνο μετά την ανάληψη του συλλόγου, τόνιζε χαρακτηριστικά: «Σκοπός μου είναι όταν κάποτε αποχωρήσω από την ομάδα να έχω αφήσει άτομα που θα με διαδεχθούν και θα συνεχίσουν με τις ίδιες αξίες».
Πλέον στα 78 του κι αφού πριν δύο χρόνια έφτασε μια ανάσα από την παραχώρηση της ΠΑΕ, συνεχίζει να κάνει ανοικτά προσκλητήρια σε ενδιαφερόμενους με βασική προϋπόθεση όμως, όπως λέει, «αυτός που θα έρθει, να τον νοιάζει το σπίτι κι όχι να πάρει τα έπιπλα και να φύγει».
Ορόσημο για την δυναμική που έχει ο Παναιτωλικός ήταν το μπαράζ ανόδου στην Β΄ εθνική με την Ρόδο στη Νέα Σμύρνη, τον Μάιο του 2009. Τότε σχεδόν 10.000 οπαδοί της ομάδας κατέκλυσαν κάθε γωνιά του γηπέδου, πανηγυρίζοντας την πρώτη μεγάλη επιτυχία της σύγχρονης εποχής. Πιθανολογείται ότι ήταν η μεγαλύτερη μετακίνηση φιλάθλων επαρχιακής ομάδας.
Η πρώτη παρουσία του στην Α΄ Εθνική συνδυάστηκε με την πρόκριση στα προημιτελικά του κυπέλλου Ελλάδας της περιόδου 1975-76, όπου αποκλείστηκε από τον μετέπειτα κυπελλούχο Ηρακλή. Την επόμενη σεζόν όμως (1976-1977) δεν τα κατάφερε και επέστρεψε στις κατώτερες κατηγορίες όπου παρέμεινε για 34 χρόνια μέχρι την περίοδο 2011-12, όπου κατέκτησε το πρωτάθλημα και κέρδισε την επιστροφή του στα «μεγάλα σαλόνια».
Μετά από έναν ακόμη σύντομο υποβιβασμό, τα «καναρίνια» κελαηδούν διαρκώς. Φέτος ενδεχομένως να βγουν και από το κλουβί τους για να πετάξουν ψηλά…
Άκης Τριανταφύλλου - kathimerini.gr
