Τήν Πέμπτη, 17 Ὀκτωβρίου 2024, πραγματοποιήθηκε ἡ Ἱερατική Σύναξη τοῦ Ὀκτωβρίου, τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Εἶναι ἡ δεύτερη Ἱερατική Σύναξη τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, 2024-2025﮲ ἡ πρώτη ἦταν τό Θεολογικό Συνέδριο πού πραγματοποιήθηκε στίς 28 Σεπτεμβρίου μέ τό πολύ ἐνδιαφέρον θέμα: ««Ἡ ἀνθρωπολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, προϋποθέσεις τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς».
Ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος στήν σύναξη τοῦ Ὀκτωβρίου, συνέχισε τήν θεματολογία πού προηγουμένου ἔτους, ἀντλώντας τό θέμα του ἀπό τίς ποιμαντορικές Ἐγκυκλίους τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, Μητροπολίτου Ἐδέσσης. Στήν εἰσήγησή του παρουσίασε καί ἀνέπτυξε τίς ποιμαντικές ἀπόψεις, συμβουλές καί ἐντολές τοῦ Ἁγίου πρός τούς Ἱερεῖς σχετικά μέ τήν τέλεση τῶν ἱερῶν Μυστηρίων καί τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν.
Κέντρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς εἶναι ὁ Ἱερός Ναός καί ὁ Ἱερέας εἶναι ὁ προεστώς τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητος. Ἱερεύς εἶναι ὁ τελῶν θυσίες, εἶναι ὁ θύτης. Τά Μυστήρια πού τελεῖ ὁ ὀρθόδοξος Ἱερέας εἶναι «κρουνοί τῆς θείας Χάριτος». Γι’ αὐτό ἡ τέλεση τῶν Μυστηρίων πρέπει νά γίνεται μέ προσοχή, ἀκόμη καί σέ πρακτικές λεπτομέρειες τῆς τελετῆς τῶν Μυστηρίων καί τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν. Στίς Ἐγκυκλίους του ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἀναφέρεται σέ πολλά τέτοια σημαντικά πρακτικά θέματα, τά ὁποῖα ἐκφράζουν τήν εὐλάβεια τοῦ Ἱερέα καί συντελοῦν στήν ὀρθή τέλεση τῶν Μυστηρίων καί τῶν Ἀκολουθιῶν.
Δέν ἀσχολεῖται μέ τήν θεολογία τῶν Μυστηρίων. Τήν θεωρεῖ δεδομένη. Στό Βάπτισμα, τήν «θύρα τῆς Βασιλείας τῶν τοῦ Θεοῦ», ὅπως τό χαρακτηρίζει, θέλει ἡ κολυμβήθρα, τό μυροδοχεῖο καί ὅλα τά σκεύη νά ἀστράφτουν. Θέλει τήν μέριμνα τοῦ Ἱερέα γιά τό ὄνομα (ἕνα μόνον) πού θά πάρη τό παιδί καί τόν ἀνάδοχο νά εἶναι ὀρθόδοξος Χριστιανός, χωρίς διαβεβλημένο βίο, διότι θά εἶναι ὁ διδάσκαλος στήν πίστη τοῦ νεοφωτίστου.
Στήν θεία Λειτουργία θέλει τόν Ἱερέα νά ἔχει ἀφ’ ἑσπέρας τό πρόσφορο καί τό ἀνάμα πού θά χρησιμοποιήση τήν ἄλλη μέρα στήν θεία Λειτουργία. Διδάσκει καί τό πῶς πρέπει νά παρασκευάζεται τό πρόσφορο, τό πῶς νά εἶναι τό ἀντιμήνσιο, ποῦ δέν πλένεται, πρέπει νά εἶναι καθαρό, ὄχι φθαρμένο. Ἐπισημαίνει τό πῶς ἀπαγγέλεται τό «Σύμβολο τῆς Πίστεως» καί ἡ «Κυριακή προσευχή» καί τό πῶς διαβάζεται ὁ Ἀπόστολος καί τό Εὐαγγέλιο, ἐπίσης στήν τάξη πού πρέπει νά τηρεῖται κατά τήν θεία Κοινωνία καί τήν διανομή τοῦ ἀντιδώρου.
Στίς Ἐγκυκλίους του ἀναφέρεται στό μυστήριο τοῦ Γάμου, στόν παράνυμφο, πού πρέπει νά εἶναι Χριστιανός ὀρθόδοξος χωρίς διαβεβλημένο βίο, ἐπίσης στόν ἐκκλησιασμό τῶν μαθητῶν, στούς ἱερόπαιδες καί στούς ἱεροψάλτες, μέ βάση τό Πηδάλιο τοῦ ἁγίου Νικοδήμου. Γενικά, γιά ὅλα τά Μυστήρια καί τίς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας δίνει συμβουλές στούς Ἱερεῖς γράφοντας: «ἐπιθυμοῦμε, προτρέπουμε καί ἀξιοῦμε» νά τηρηθοῦν ὅσα τούς γράφει.
Στίς Ἐγκυκλίους αὐτές φαίνεται ἕνας ἅγιος Ἐπίσκοπος πού ἔχει μεγάλο ζῆλο γιά τήν μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί διακρίνεται ἀπό εὐλάβεια καί φιλοκαλική - ἡσυχαστική παράδοση, τήν ὁποία προσπαθεῖ νά μεταγγίση στούς Ἱερεῖς του.
Στό τέλος τῆς Συνάξεως ὁ Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος ἀναφέρθηκε σέ τρέχοντα διοικητικά θέματα.
