Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Το σεντούκι του παππού» ξεκίνησε το περασμένο Σάββατο 12 Οκτωβρίου, στο Μουσείο Ιστορίας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας, στο Αγγελόκαστρο το όμορφο και μαγικό ταξίδι του με πρώτη θεματολογία εμπνευσμένη από την «Παγκόσμια Δημοτική Ποίηση» του Περικλή Καίσαρη, στην Αραβία.
Η κα Έφη Σαμαρτζοπάνου (Αριάδνη Δάντε) και ο κ. Θοδωρής Τσιλίκας, είναι υπεύθυνοι για την υλοποίηση του προγράμματος στο Μουσείο και μαζί με τα παιδιά συνεχίζουν το παιχνίδι, τις ιστορίες, την τεχνολογία και τη δια βίου μάθηση και προσκαλεί όλους τους φίλους του στις δωρεάν συναντήσεις τους, στο παλιό πέτρινο σχολείο.
Αυτή τη φορά μίλησαν με στίχους από την "Όμορφη Βουνίσια κόρη" (Αραβία), από τον "Χορό" (Αραβία), για τον "Πραγματευτή" (Συρία) και το "Άμπα" (Ιράκ):
Όμορφη βουνίσια κόρη
«Φοινικοβλόσταρο» είχε πει τη Ναυσικά κι ο Οδυσσέας σαν αντάμωσαν. Κι άλλες εκόνες δίνουνε της κόρης το πορτραίτο εδώ, απανωτές, λεπτομερείς, χωρίς να παραλείπουν και το χρώμα του. Κι ομπρός στην όλη σύνθεση, σίγουρα αρχοντική στέκεται ο νιος γονατιστός.
Σαν αμύγδαλο ΄χεις μάτια, όμορφή μου κοριτσούλα.
πιο πολλή η δική σου χάρη κι από το φοινικοδέντρι.
Αρχοντίστικα ντυμένη σεργιανάς με τ' άλογό σου.
πόσο θα ΄θελα να είμαι τ' αργυρό σου φτερνιστήρι.
Χέρια θάμα, δαχτυλάκια σαν το ράμφος είχεις φίνα·
χείλια ερωτικά, από σμίλη καμωμένα ξεχωρίζω.
Βλέφαρα - χτενιές ανέμου, μια μυτούλα λιχουδένια,
μαγουλάκια χρυσαφένια σαν το λάδι της ελιάς.
Σ' ονειρεύομαι με τ΄ άτι να τραβάς στο σπιτικό μου,
με δυο διψασμένα μπράτσα σε βοηθώ να ξεπεζέψεις.
Στο χεράκι σου βραχιόλι θα μπορούσα τάχα να 'μια,
ένας σκλάβος δίχως τέλος στις μαγευτικές σου χάρες;
Όμορφη βουνίσια κόρη, θά ' ρθω, θα σ' ακολουθήσω,
θα γυρέψω να σε πάρω, να γενείς ολοδική μου
Δίχως τη δική σου αγάπη άδεια και καρδιά και σπίτι
κι αν δεν πεις το ναι, κυρά μου, το μαράζι θα με λιώσει.
Η κα Έφη Σαμαρτζοπάνου (Αριάδνη Δάντε) έγραψε στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς: «Όταν χαρίζουν σε κάποιους "κλειδιά της πόλης" σε ειδικές τελετές, αναλογίζομαι την υπερηφάνεια τους και τη χαρά τους. Προχθές το απόγευμα, ο Θοδωρής Τσιλίκας μου χάρισε το "κλειδί" του Μουσείου.
Δεν ξέρω αν θα το χρησιμοποιήσω ποτέ, μιας και συνήθισα να με περιμένει πάντα ο Θοδωρής με τα παιδιά της ομάδας, αλλά ήταν για μένα μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της συγγραφικής μου πορείας ως Αριάδνη Δάντε.
Δηλώνω ευγνώμων για όσα ζούμε στο υπέροχο Μουσείο Ιστορίας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Αιτωλοακαρνανίας και τρισευτυχισμένη για τα 2+ χρόνια πορείας του προγράμματος "Το σεντούκι του παππού". Έχουμε πολλά να κάνουμε. Συνεχίζουμε...»
