Είθισται πάντα η πρώτη διακοπή του πρωταθλήματος που γίνεται στα τέλη του Αυγούστου και στις αρχές του Σεπτεμβρίου να λειτουργεί ως «θεραπευτικό» για πολλές ομάδες, καθώς αποκτούν ένα επιπλέον «μαξιλαράκι» 15 ημερών ώστε να «δουλέψουν» σε ένα χρονικό σημείο όπου σε μεγάλο βαθμό έχουν ολοκληρωθεί οι μεταγραφικές τους κινήσεις.
Δεν πρόκειται για φράση «κλισέ» αλλά είναι μία πραγματικότητα, πόσο δε όταν το εκάστοτε club προχώρησε τον προηγούμενο μήνα σε προσθήκες νέων παικτών που μέχρι στιγμής έχουν λίγο ή και καθόλου χρόνο συμμετοχής.
Ο Παναιτωλικός είναι μία από αυτές και θα εξηγήσουμε γιατί το stop που υπήρξε στη Stoiximan Super League που θα αρχίσει ξανά το Σάββατο (14/9) ήταν προς όφελός του (σ.σ. εκείνος επανέρχεται στη δράση την επόμενη ημέρα, κόντρα στον Ολυμπιακό στο Φάληρο).
Η σειρά καταγραφής είναι τυχαία και όχι με βαθμό – υποκειμενικής πάντα – σπουδαιότητας.
1) Από την 1η Αυγούστου και έπειτα φόρεσαν την «κυανοκίτρινη» φανέλα τρεις ποδοσφαιριστές και πιο συγκεκριμένα οι Λαχούντ (2/8), Λουίς (15/8) και Ρόα (19/8), ενώ υπάρχει και ο Τσελίκοβιτς που ανακοινώθηκε στις 28 Ιουλίου, δηλαδή πάνω-κάτω εκείνο το χρονικό διάστημα. Ετσι και οι τέσσερις που υπολογίζονται χρειάζονταν χρόνο για να μπουν στο 100% και δεν είναι τυχαίο πως από τα 287’ που διάρκεσαν τα μέχρι στιγμής παιχνίδια του Παναιτωλικού στη σεζόν ο Λαχούντ μετρά 71’ παρουσίας, ο Λουίς 22’, ο Τσελίκοβιτς 13’ και ο Ρόα ακόμη δεν έχει ντεμπουτάρει.
Ετσι τουλάχιστον ο τελευταίοι, πλην του Μεξικανού δηλαδή, λογίζονται στο έπακρο σαν «νέοι» και «άγνωστοι» στο ευρύ κοινό και αυτόματα τα «καναρίνια» είναι μία ομάδα που μπορείς να… περιμένεις πράγματα, καθώς οι άνωθεν διαθέτουν την ποιότητα ώστε προσθέσουν στοιχεία στο παιχνίδι τους.
Για την ιστορία και ο επίσης «νέος» Μαϊντεβατς έχει παίξει μόλις σε 86’ και έτσι πρόκειται για παίκτες σε όλες τις γραμμές, αφού καλύπτουν την άμυνα (Τσελίκοβιτς), τον άξονα (Ρουίς), το μεσοεπιθετικό σκέλος (Λαχούντ, Ρόα) και τα φορ (Μαϊντεβατς).
2) Μέχρι στιγμής πρωταγωνιστικό ρόλο στο club έχουν δύο περσινές «ρεζέρβες», οι Μπελεβώνης, Μπουζούκης, ενώ τηρουμένων των αναλογιών στην αγωνιστική «εξίσωση» βρίσκονται και οι πιτσιρικάδες Κουντούρης, Νικολάου. Ετσι στο Αγρίνιο αποδεικνύεται έμπρακτα πως στηρίζουν το ελληνικό στοιχείο και τα παιδιά που βγαίνουν από τα «σπλάχνα» τους, όπου στην προκειμένη περίπτωση είναι τρεις στους τέσσερις.
Με γνώμονα δε πως «κολώνες» είναι οι Λιάβας, Μαυρίας και επέστρεψε ο Μπακάκης, αυτόματα επτά Ελληνες εκ των οποίων οι πέντε αποτελούν προϊόν της ακαδημίας του, έχουν επί του παρόντος πρωταγωνιστικό ρόλο στο club. Η μετάβαση όμως από τον πάγκο προς την ενδεκάδα (ή έστω στη «μονιμοποίηση» στους 15-16 που παίζουν πολύ, συμπεριλαμβανομένων των αλλαγών), χρειάζεται χρόνο και η διακοπή προσφέρεται για αυτό.
Εδώ θα ανοίξουμε μία παρένθεση. Δεν σημαίνει σώνει και ντε επειδή είναι «παιδιά» των «φυτωρίων» του Παναιτωλικού ή ευρύτερα Ελληνες πως θα παίζουν ή θα παίρνουν ευκαιρίες μόνο για αυτό. Οι παραπάνω διαθέτουν τα απαραίτητα εχέγγυα να βρίσκονται σε top επίπεδο και οι πιτσιρικάδες όλο το απαιτούμενο ταλέντο. Κανείς δεν τους «χάρισε» κάτι, μόνοι τους «κέρδισαν» τα πάντα. Κλείνει η παρένθεση.
3) Στο πρόσφατο 3-0 επί του Πανσερραϊκού είδαμε και πάλι τον Μπακάκη γερό και δυνατό στο γήπεδο. Η επιστροφή του στη δράση έχει πολλαπλά οφέλη, ελέω της αξίας του αλλά και της προσωπικότητάς του. Η παρουσία του 33χρονου είναι μεγάλο plus για τα «καναρίνια» και το 15νθημερο της διακοπής θα του δώσει την ευκαιρία να ανεβάσει στροφές και να φτάσει στο 100%.
Την ίδια στιγμή υπάρχει και ο άτυχος της προετοιμασίας Ρουίθ, που όμως πλέον είναι καλά και έτσι ο Ισπανός αμυντικός που ακόμη δεν έχει ντεμπουτάρει με την ομάδα, θα έρθει μετά τη διακοπή στα επιθυμητά επίπεδα.
4) Ο τομέας που ο Παναιτωλικός άλλαξε – για διάφορους λόγους – τα περισσότερα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού ήταν τα στόπερ και συν τοις άλλοις στα πρώτα ματς κλήθηκε να προχωρά σε συνεχείς αλλαγές. Στην πρεμιέρα με τη Λαμία δεν υπολόγιζε στον τιμωρημένο Μλάντεν και στις αρχές του αγώνα «έχασε» και τον Σιέλη, ο οποίος απουσίασε και από την Τούμπα όπου επέστρεψε ο Ρουμάνος κ.ο.κ.
Ετσι ελέω και της μη πλήρης ενσωμάτωσης του Τσελίκοβιτς σε αυτά τα παιχνίδια, ο Λιάβας από τον άξονα όπου ήταν πέρσι πάρα πολύ καλός και στα play out αναδείχθηκε σε ηγέτη, γύρισε κεντρικός αμυντικός και ευρύτερα παρατηρήθηκε ντόμινο αλλαγών. Τώρα όμως το επίπεδο ομοιογένειας έχει αυξηθεί σημαντικά και αυτό είναι plus, ενώ αποθεραπεύτηκε και ο Στάγιτς που στα φιλικά «κέρδισε» πόντους. Ας έχουμε κατά νου πως στο Αγρίνιο αφίχθηκαν το καλοκαίρι τρεις κεντρικοί αμυντικοί (σ.σ. Παντελάκης, Σιέλης, Τσελίκοβιτς) και δεν μπορούν σε μία ημέρα να μάθει ο ένας το παιχνίδι του άλλου.
Οι παραπάνω τέσσερις είναι οι βασικοί λόγοι γιατί στο Αγρίνιο ήταν ευεργετική η διακοπή μετά και την ολοκλήρωση της 3ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος, που τον βρήκε με ρεκόρ 1-0-2 αν και ως «κακή» του εικόνα λογίζεται μόνο το δεύτερο ημίχρονο της Θεσσαλονίκης. Μάλιστα όσο παράδοξο και αν ακούγεται στην ήττα 1-0 από τη Λαμία ήταν στη «σούμα» καλύτερος – παρότι έπαιζε από το 13’ με 10 παίκτες – από ότι στο 3-0 που επικράτησε του Πανσερραϊκού.
Και αν όλα τα παραπάνω προβάλουν «λόγια», πρέπει πάντα να έχουμε κατά νου πόσο σημαντικό είναι για έναν ποδοσφαιριστή να προσαρμοστεί/εγκλιματιστεί σε μία νέα ομάδα, πόσο δε αν είναι ξένος.
Θυμάστε στον Πέρες του πρώτου καιρού ή και τον Ντίας ακόμη; Δύο παικτών δηλαδή που αποκτήθηκαν πέρσι και μόλις μπήκαν στο 100% έκαναν τη διαφορά. Ή και ο Μαυρίας που ήρθε τον Σεπτέμβριο του 2023 και το 2024, ως ημερολογιακό έτος, «τρέχει» πολύ καλή χρονιά.
Γιώργος Ντυμένος - gazzetta.gr
