Κατηφορίζοντας προς τις εκβολές του, ο ποταμός Αχελώος κάνει μια στάση στην τεχνητή λίμνη Στράτου, λίγα χιλιόμετρα πριν την πόλη του Αγρινίου, φιλοξενώντας σπουδαίους αθλητές του Θαλάσσιου Σκι καθώς προπονούνται στον υγρό χώρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας.
Περισσεύει ακόμη καμιά ώρα πριν πέσει ο καυτός ήλιος του Ιουλίου, σε ακόμη μια ημέρα καύσωνα, χρωματίζοντας την ήρεμη επιφάνεια της λίμνης με πορτοκαλί αποχρώσεις. Η είσοδος στην περιοχή της Ελληνικής Ομοσπονδίας Θαλάσσιου Σκι στη λίμνη Στράτου στο Αγρίνιο, είναι δίπλα στο ανατολικό άκρο της εντυπωσιακής γέφυρας Αχελώου. Οι σημάνσεις και η σύντομη διαδρομή προς το χωριό όπου φιλοξενούνται οι αθλητές και οι προπονητές, κάνουν ξεκάθαρη την εισαγωγή σε μια αθλητική πραγματικότητα. Μέχρι την άφιξη στο πάρκινγκ, όπου με περιμένει ο Αντώνης Αναστασίου, προπονητής του Ναυτικού Ομίλου Βουλιαγμένης, στα δεξιά μου βλέπω έναν ιπτάμενο αθλητή με πλατιά πέδιλα και κράνος να έχει κυριολεκτικά πετάξει σε μεγάλο ύψος πάνω από την επιφάνεια της λίμνης καθώς τον τραβάει με δύναμη το ταχύπλοο.
Η προπόνηση στα άλματα θα συνεχιστεί για αρκετή ώρα ακόμη, καθώς παρατηρώ τις εγκαταστάσεις. Σιδερένιες κερκίδες για τους θεατές κατά τη διάρκεια αγώνων, ξύλινα σπιτάκια όπου φιλοξενούνται αθλητές από πολλές χώρες κατά τη διάρκεια προετοιμασίας, ένα ψηλό ξύλινο κτίριο σαν άλλος πύργος ελέγχου των «πτήσεων» των αθλητών αλλά και της καλύτερης επίβλεψης ολόκληρου του υγρού στίβου, συνθέτουν το στεγνό κομμάτι του χώρου. Κάτω από τα υπόστεγα είναι μοιρασμένος ο εξοπλισμός για τα αθλήματα που συμβαίνουν εδώ, πέδιλα κάθε μήκους και πλάτους, ανάλογα στο αγώνισμα, σωσίβια, κράνη, απλά αλλά και πιο ευφάνταστα, πετσέτες, μαγιό, σαγιονάρες και όργανα γυμναστικής, όλα με θέα τα νερά της λωρίδας γης σε αυτή τη γωνιά της λίμνης Στράτου.
Ο Αντώνης Αναστασίου/Photo: Νίκος Κόκκας
Καθώς ξεκίνησε ένας αθλητής τις διελεύσεις με φιγούρες σλάλομ, ο Αντώνης Αναστασίου, προπονητής από το 1997, μου εξηγεί πως το σημείο αυτό είναι από τα πιο ιδανικά για το συγκεκριμένο άθλημα αλλά και ιδιαίτερα αγαπητό σε πολλούς αθλητές για την προετοιμασία τους. Τα πάντα ήρεμα και δροσερά νερά φιλοξενούν την Ομοσπονδία από το 1992, κάτι εντελώς άγνωστο σε όποιον δεν ασχολείται με το συγκεκριμένο σπορ. Οι εικόνες που δημιουργούνται μπροστά στα μάτια μας, ο δυναμισμός του αθλήματος σλάλομ, οι κουρτίνες νερού που υψώνονται γεωμετρικά στη βραχύβια διάρκειά τους, ο ήχος του κινητήρα του ταχύπλοου σε συνδυασμό με τις φυσικές καλαμιές και τους λόφους που υψώνονται στο βάθος, είναι υπέροχα εντυπωσιακές.
O Damir Filaretov/Photo: Νίκος Κόκκας
Η λίμνη Στράτου/Photo: Νίκος Κόκκας
Θαλάσσιο σκι στη λίμνη Στράτου/Photo: Νίκος Κόκκας
Ο ήλιος είναι ακόμη στον ορίζοντα χαράσσοντας μεγάλες σκιές και δημιουργώντας ίσως το πιο γλυκό φως της ημέρας καθώς ο Damir Filaretov βγαίνει για λίγο από το νερό. Η προπόνηση του δεκαοχτάχρονου, επί εννέα φορές, μέχρι τώρα, πανευρωπαϊκού πρωταθλητή σε διάφορα αγωνίσματα και σε διαφορετικές ηλικιακές κατηγορίες, δεν έχει τελειώσει ακόμη για σήμερα. Ο Ουκρανός αθλητής προπονείται με τον Ναυτικό Όμιλο Βουλιαγμένης και βρίσκεται στο Αγρίνιο τους τελευταίους μήνες καθώς ετοιμάζεται για το επόμενο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στο Μπορντό της Γαλλίας στις 9 Αυγούστου.
O Damir Filaretov/Photo: Νίκος Κόκκας
Ο Damir, φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Μονρό της Λουιζιάνα στις Ηνωμένες Πολιτείες, θεωρεί το προπονητικό κέντρο της λίμνης Στράτου ένα από τα καλύτερα που έχει βρεθεί. Το φυσικό περιβάλλον αλλά και οι κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής ανήκουν στα ατού, βάζοντάς με σε σκέψεις, με τη ζέστη που κάνει σήμερα και το βαμβακερό μπλουζάκι να κολλάει στο δέρμα σαν το χιτώνα του Ηρακλή. Αλλά οι συνθήκες καύσωνα που επικρατούν τις τελευταίες ημέρες, δεν ανήκουν στην κλιματολογική κανονικότητα της περιοχής, έτσι κι αλλιώς.
Τέλος προπόνησης/Photo: Νίκος Κόκκας
Οι υπόλοιποι αθλητές αυτού του μικρού αθλητικού χωριού έχουν καθίσει γύρω από ένα μεγάλο τραπέζι για το δείπνο, μοιραζόμενοι μια καταπληκτική μακαρονάδα, εγώ βουτώ, ως επιβράβευση αλλά και θερμομετρική ανακούφιση, στη γλυκιά δροσιά του Αχελώου και παρατηρώ το βλέμμα του Damir το οποίο είναι διαρκώς στραμμένο προς τα ήρεμα νερά, περιμένοντας υπομονετικά τον προπονητή του, Tanneguy Bennet, έναν από τους καλύτερους προπονητές στον κόσμο, όπως τον αποκάλεσε ο Damir, να λικνίσει, σαν χορευτική σκηνοθεσία, τις καλαμιές δίπλα στο μόλο με τα απόνερα του ταχύπλοου καθώς θα αναλάβει να τραβήξει τον νεαρό πρωταθλητή στα επόμενα σλάλομ της ζωής του.
