Στην εκπομπή “Box Out” του Βασίλη Σκουντή φιλοξενήθηκε ο Γιάννης Πετράκης, μιλώντας εκτενώς για τον Παναιτωλικό.

Παρακάτω τα κυριότερα σημεία:

«Όπως εξελίχθηκε η πορεία δεν υπήρχε τίποτα εύκολα. Μετά το παιχνίδι με τον Βόλο, τέσσερις αγωνιστικές πριν το τέλος όλοι πίστευαν ότι η ομάδα ήταν με το ενάμισι πόδι στην δεύτερη κατηγορία. Η αντίδραση των παικτών όμως ήταν σπουδαία. Τέσσερις συνεχόμενες νίκες. Με βάση την εικόνα μας έπρεπε να ήμαστε πιο πάνω. Παίζαμε καλά αλλά δεν είχαμε τα αποτελέσματα που αξίζαμε με βάση την εικόνα», ανέφερε για την χρονιά που τελείωσε.

«Υπήρχε μεγάλη αγωνία αλλά και ένα μεγάλο δέσιμο στην ομάδα. Οι παίκτες, εμείς, η διοίκηση, ο κόσμος. Η προσπάθεια που έγινε μας πήγε εκεί που πήγαμε», σχολίασε.

Ερωτώμενος για το τι βρήκε στο Αγρίνιο όταν ήρθε για να αναλάβει, ανέφερε:

«Υπήρχε μία ομάδα σε σύγχυση, ατακτοποίητη. Μπερδεμένη ομάδα, το έβλεπα και πριν πάω κάνοντας σκάουτινγκ. Είχε καλούς παίκτες αλλά δεν καταλάβαινα ποια ήταν η φιλοσοφία στο παιχνίδι της. Όταν υπάρχει η προϋπόθεση, δηλαδή οι καλοί παίκτες, γίνεται. Όταν πήγα οι παίκτες ήταν απαξιωμένοι στην τοπική κοινωνία. “Δεν κάνει ο ένας, ούτε ο άλλος”, λέγανε. Εγώ είχα άλλη άποψη. Και την άποψή μου την πιστεύω και την υποστηρίζω. Όλοι οι παίκτες που έφερε ο προηγούμενος προπονητής (σ.σ. Σούρερ) ήταν όλοι καλοί παίκτες. Με βοήθησε αυτό».

«Μου τα φέρνει έτσι η ζωή που όπου ήθελα να δουλέψω, δούλεψα. Εργοτέλης, ΟΦΗ, Γιάννενα. Το ίδιο feeling είχα και για τον Παναιτωλικό. Μου άρεσε αυτό που εισέπραττα. Η κουλτούρα. Καλές προϋποθέσεις, καλοί άνθρωποι γύρω, τρομερές εγκαταστάσεις και κόσμο. Δύο φορές μου έκαναν οι άνθρωποι την τιμή να με φωνάξουν. Την πρώτη για λόγους προσωπικούς δεν μπορούσα να πάω. Την άλλη είχα δώσει τον λόγο μου σε άλλη ομάδα», ανέφερε σχετικά με το πώς βρέθηκε στον Παναιτωλικό.

Αναφορικά με το τι άλλαξε στην ομάδα:

«Η δουλειά μας είναι δύσκολο πράγμα. Το πρώτο πράγμα που προσπάθησα να κάνω ήταν να μεταφέρω την πίστη που είχα, πριν ακόμα κιόλας πάω. Δεύτερον να εκτιμήσω καλά τα “όπλα” που είχα. Επιλέξαμε το 3-5-2, περάσαμε νοοτροπία στην καθημερινότητα ότι αυτό που κάνουμε το αγαπάμε και το πιστεύουμε. Είχα παιδιά που θέλανε να ακούσουν και να προσπαθήσουν. Βήμα-βήμα προσπαθήσαμε να βρούμε ταυτότητα. Θέλω πάντα η ομάδα μου να έχει το δικό της παιχνίδι και μέσα από αυτό να αξιολογούμε τον αντίπαλο. Η ταυτότητα όμως θέλει επανάληψη και χρόνο.

Όταν πρωτοπήγα άκουγα “3-5-2, αμυντικό σύστημα”. Κι όμως, δεν υπήρχε παιχνίδι που να μην κάναμε ευκαιρία και να μη σκοράρουμε. Πρώτος μας σκόρερ βγήκε το αριστερό μπακ, ο Τορεχόν, μαζί με τον Πέδρο. Αυτός όμως έβαλε τρία πέναλτι. Είχαμε πολυφωνία στο σκοράρισμα, έτσι όπως η ομάδα έμαθε να επιτίθεται. Αυτό έχει σημασία μεγάλη. Είχα πολλή όρεξη από τα παιδιά και πάντα βρίσκαμε λύση. Μου αρέσει το επιθετικό παιχνίδι. Δεν ήμασταν ισορροπημένοι στην αμυντική συμπεριφορά. Χωρίς να τρώμε πολλές ευκαιρίες μας έκαναν γκολ. Βελτιωθήκαμε και το αποτέλεσμα τελικά ήρθε με την ισορροπία».

Για την σχέση του με τους παίκτες, τόνισε:

«Σημαντικό είναι να γίνεται καλή εκτίμηση. Αν ένα παιδί μπορεί, μέσα από την προπόνηση πρέπει να βρει το ρόλο του. Αν βελτιώνεται και αντιλαμβάνεται ότι ο προπονητής τον πιστεύει, δημιουργούνται προϋποθέσεις αν πραγματικά είναι καλός να καταθέσει πράγματα. Ποτέ δεν επιδίωξα οι παίκτες να παίζουν για μένα. Δεν το σκέφτομαι, δεν το επιζητώ. Με κάνει ευτυχισμένο ότι πολλά παιδιά μεταφέρουν πράγματα για μένα που με κάνουν περήφανο».

Για το Αγρίνιο και την ζωή στην πόλη:

«Έχω σπίτι στην πόλη. Η καθημερινότητά μου δεν αλλάζει. Θα πάω να πιώ τον καφέ μου κάπου που αισθάνομαι καλά. Αν η ζωή μου καθημερινά είναι καλά, μου φαίνονται όλα καλά. Βέβαια όπου και είμαι μου λείπει η Κρήτη».

agrinionews.gr