Η μυθοπλασία στην ελληνική τηλεόραση, πλέον, σπάνια καταπιάνεται με το μεταφυσικό και το αποκαλούμενο θρίλερ. Υπάρχει ωστόσο μία σειρά που παρότι μεταδόθηκε πριν από τρεις και πλέον δεκαετίες, έχει αποτυπωθεί ανεξίτηλα στη μνήμη όλων όσοι την παρακολούθησαν.

Πρόκειται για «Το φάντασμα», που αποτέλεσε μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Γρηγορίου Ξενόπουλου και μεταδόθηκε από την ΕΤ-2 το 1990. Στα 13 επεισόδια που γυρίστηκαν παρακολουθούμε την ιστορία της Ελένης Ματαράγκα. Σύμφωνα με τον… μύθο πρόκειται για μία «αληθινή» ιστορία, που που διαδραματίστηκε στην Βενετοκρατούμενη Ζάκυνθο και την κατέγραψε ο περιηγητής των ελληνικών νησιών, Scrofani, περνώντας από τη Ζάκυνθο το 1795. Ο Ξενόπουλος έχοντας ακούσει αυτό το περιστατικό, έγραψε το έργο.

Το φάντασμα: Η ιστορία και η διανομή

Το μυθιστόρημα και κατ’ επέκταση η σειρά, πρόκειται για την ιστορία της Ελένης Ματαράγκα που ενώ αγαπούσε κάποιο συγχωριανό της, οι γονείς της την πάντρεψαν με κάποιο άλλο. Ο αγαπημένος της πέθανε μερικές μέρες μετά το γάμο της και από τότε εκείνη τον έβλεπε σαν φάντασμα στην άκρη του νυφικού της κρεβατιού. Για να απαλλαγεί από αυτόν, πήγε στο νεκροταφείο, τον ξέθαψε και τον κάρφωσε με τέσσερα καρφιά.

Το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε στην τηλεόραση σε σκηνοθεσία και παραγωγή του Γιάννη Διαμαντόπουλου, σενάριο της Αλίκης Γεωργούλη και μουσική σύνθεση του Διονύση Τσακνή. Μάλιστα, όπως αναφέρει το retrodb, στη σειρά ακουγόταν και το “Τραγούδι της Έλενας” του Τσακνή που το ερμήνευε η Κονιόρδου και το οποίο συμπεριλαμβανόταν στο δίσκο του Τσακνή “Φώτα Παρακαλώ” που κυκλοφόρησε το 1990.

Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους κρατούσαν η Λυδία Κονιόδρου ως Ελένη Ματαράγκα, ο Γιάννης Καρατζογιάννης ως Τζώρτζης, η Μάρθα Βούρτση, ο Σταύρος Παράβας, η Ντίνα Κώνστα, Τασώ Καββαδία κ.α. ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει στον Διονύση Ξανθό, που έκανε τον Κωνσταντή, τον βρικόλακα και κατάφερε να… στοιχειώσει πολλούς μικρούς τηλεθεατές.

Οι αντιδράσεις όσων είδαν τη σειρά

Κάθε αναφορά στη σειρά, στα χρόνια πλέον του διαδικτύου, συνοδεύεται με τον «τρόμο» που είχαν νιώσει όταν το παρακολουθούσαν στην τηλεόραση. Χαρακτηριστικά είναι σχόλια που διαβάζουμε στο forum retromaniax. «Την εβλεπα κι εγω τότε (βλέπετε δεν υπηρχαν τα σηματα καταλληλοτητας και εβλεπα ο,τι να’ναι σαν παιδι), και πραγματικα θυμαμαι πολύ εντονα πολλές σκηνες. ισης θυμαμαι τη ”μαυριλα” που ειχε η σειρά, τις ομιχλες και γενικα τα ”gothic” πλάνα».

«Κακά τα ψέματα άλλο πράμα να το βλέπεις στην τηλεόραση… αυτή η ανατριχίλα της εικόνας του Κωσταντή να κοιτάει με τις ματάρες την Κονιόρδου».

«Δεν υπάρχει θρίλερ ή οτιδήποτε άλλο από όσα εχω δει ως τώρα που να με είχε φοβίσει όσο αυτή η σειρά που αν και παιδί τότε δεν είχα χάσει επεισόδιο».

«Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά κουκουλωμένο με μια κουβέρτα παρακολουθόντας τους τίτλους αρχής του “φαντάσματος” όπου άνοιγε μια σκοτεινή ξύλινη πόρτα και έβγαινε εκτυφλωτικό φώς από μέσα. Είναι η σειρά που μ’ έχει συγκλονήσει περισσότερο από κάθε άλλη».

Σπύρος Βασιλείου – reader.gr