Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης και η προετοιμασία της από τον Μωάμεθ τον Β’ άρχισε πολλούς μήνες νωρίτερα από την Άλωση της Πόλης, στις 29 Μαΐου του 1453.
Σύμφωνα με τους ιστορικούς σημαντικό ρόλο στην τελική έκβαση της πολιορκίας έπαιξε το πυροβολικό που είχε στη διάθεσή του ο νεαρός Σουλτάνος αλλά και η βοήθεια που έλαβε από τον Ουρβανό.
Ο Ούγγρος (κατ’ άλλους Σάξονας) οπλουργός και χύτης κανονιών φέρεται αρχικά να είχε προσεγγίσει τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, με τους Βυζαντινούς να είναι άλλωστε από τους πρώτους που ειχαν χρησιμοποιήσει κανόνια σε άμυνα πόλης, κατά την πρώτη πολιορκία από τον Βαγιαζήτ Α’. Όπως αναφέρει η ιστοσελίδα byzantium ο Κωνσταντίνος δέχτηκε ασμένως την πρόταση, αλλά δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να προσφέρει ικανοποιητική αμοιβή ούτε να βρει όλα τα απαιτούμενα υλικά.
Ο Ουρβανός, λοιπόν, στράφηκε προς του Οθωμανούς, προσφέροντας εκεί την τεχνογνωσία του, με πολλούς να κάνουν λόγο για «προδοσία». Τα χρήματα που έλαβε από τον Μωάμεθ ήταν πολλαπλάσια και άμεσα άρχισε τη δημιουργία αλλά και τις επιδείξεις των κανονιών του. Ισχυριζόμενος ότι το όπλο του μπορούσε να ανατινάξει «τα τείχη της ίδιας της Βαβυλώνας», έλαβε άφθονα κεφάλαια και υλικά από τον σουλτάνο.
Μάλιστα το πρώτο που δημιούργησε είχε επιτυχία βυθίζοντας ένα βενετσιάνικο πλοίο, λαμβάνοντας έτσι εντολή να δημιουργήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κανόνι που να μπορεί να τα… βάλει με το διάσημα τείχη της Κωνσταντινούπολης.
Η «Βασιλική» και η αποτυχία της
Τον Ιανουάριο του 1453 ολοκληρώθηκε στην Ανδριανούπολη η κατασκευή του γιγάντιου κανονιού που ξεπερνούσε τα 9 μέτρα και ονομάστηκε «Βασιλική». Ήταν μία μπομπάρδα που είχε βλήματα από γρανίτη διαμέτρου 752 χιλιοστών. Το μέγεθός του όμως αλλά και το βάρος του, το έκαναν δύσχρηστο μιας και χρειαζόταν ώρες για να γεμίσει ξανά, κάτι που περιόριζε τη συχνότητα των πυρών του.
Για τη μεταφορά του προς την Κωνσταντινούπολη επιστρατεύθηκαν πολλές άμαξες δεμένες μεταξύ τους, τις οποίες έσερναν δεκάδες βόδια, ενώ ταυτόχρονα χιλιάδες άνδρες δημιουργούσαν τους δρόμους ώστε να περάσει το βαρύ φορτίο.
Ο παράγοντας «πυροβολικό» στην Άλωση
Η μεγάλη συμβολή του Ουρβανού στον οθωμανικό στρατό ήταν η οργάνωση που έκανε στο πυροβολικό του Μωάμεθ. Συνολικά το οθωμανικό πυροβολικό είχε 70 πυροβόλα από τα οποία τα 11 εκτόξευαν βλήματα 250 κιλών και πάνω από 50 χρησιμοποιούσαν βλήματα 100 κιλών. Με αυτά ο Μωάμεθ σχημάτισε 14 πυροβολαρχίες, 9 από τις οποίες περιλάμβαναν μικρότερου διαμετρήματος πυροβόλα και 5 που περιλάμβαναν τα μεγαλύτερα πυροβόλα.
Στην άλλη πλευρά, οι βυζαντινοί διέθεταν και πυροβολικό, μικρότερο σε μέγεθος διαμετρημάτων σε σχέση με το οθωμανικό. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως στις πρώτες μέρες τις πολιορκίας και μετά σίγησε λόγω της ελάχιστης ποσότητας πυρίτιδας και βλημάτων, αλλά και τις διαφωνίας στον τρόπο χρήσης αυτών των όπλων.
