Ήταν 25 Μαΐου 1997. Ημερομηνία που οι φίλοι του Παναιτωλικού, ιδίως οι παλαιότεροι και μεγαλύτεροι σε ηλικία δύσκολα θα λησμονήσουν.
Οι Αγρινιώτες αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική και μετά από χρόνια η ομάδα έδειχνε ικανή για να διεκδικήσει την άνοδο στην πρώτη κατηγορία. Διέθετε ένα ποιοτικότατο ρόστερ και έπαιζε πιθανότατα το καλύτερο ποδόσφαιρο σε ένα ιδιαίτερα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, στο οποίο συμμετείχαν ομάδες-μεγαθήρια από άποψη δυναμικής και ονόματος: Άρης, ΑΕΛ, ΠΑΣ Γιάννινα, Πανιώνιος, Εθνικός και πολλές ακόμα…
Την προτελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος περίπου 4.000 φίλοι του Παναιτωλικού ταξιδεύουν στο Άργος, όπου η ομάδα του Αγρινίου θα αγωνιζόταν με τον τοπικό Παναργειακό.
Χαρακτηριστικό είναι ότι λίγο πριν την λήξη του αγώνα, τα μεγάφωνα του γηπέδου καλούσαν τους οπαδούς του Παναργειακού να παραμείνουν στις θέσεις τους για να φύγουν πρώτα οι φιλοξενούμενοι οπαδοί!
Στη ζεύξη Ρίου Αντιρρίου τα… φέρι μποτ γέμισαν από Αγρινιώτες εκείνη την Κυριακή, ταξιδεύοντας στην Αργολίδα με την ελπίδα ότι ο Παναιτωλικός θα πετύχαινε τη νίκη ενός πολυπόθητου προβιβασμού, τον οποίο διεκδικούσε με τον Εθνικό, όντας ένα βαθμό μπροστά από τους Πειραιώτες.
Το παιχνίδι μνημονευόταν για σειρά ετών ως η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία του Παναιτωλικού να επιστρέψει στα «σαλόνια». Κάτι που έγινε στην εποχή Κωστούλα, όπου πλέον έχει εδραιωθεί στην Super League για πάνω από δέκα συναπτά χρόνια.
Πολλές «ταμπέλες» μπήκαν δίπλα στο συγκεκριμένο ματς. Χαρακτηρίστηκε «προδοσία» και «καταραμένο». Ένα μόνο ήταν το σίγουρο. Για χρόνια αποτέλεσε την μεγαλύτερη πίκρα των φίλων της ομάδας. Οι προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί διαψεύστηκαν.
Το πάθος των παικτών του Παναργειακού ξεχείλιζε και το 2-0 ήρθε μάλλον εύκολα επί του Παναιτωλικού του Νίκου Αναστόπουλου.
Οι φήμες έδιναν και έπαιρναν για το τι πραγματικά συνέβη. Και πιθανότατα κανείς δεν θα μάθει ποτέ λεπτομερώς. Μεταξύ άλλων λέγεται λοιπόν ότι παρότι αδιάφορος, ο Παναργειακός τα έδωσε όλα στο εν λόγω ματς έχοντας πριμοδοτηθεί από τον άμεσα ενδιαφερόμενο Εθνικό…
Σε κάθε περίπτωση, για τον Παναιτωλικό το συγκεκριμένο παιχνίδι έγινε «κηλίδα» για δέκα και πλέον χρόνια. Η λύτρωση άργησε αλλά εν τέλει ήρθε. Και το περίφημο Άργος απομένει ως ανάμνηση…
agrinionews.gr
