Από το παρά φύση στο κατά φύση... Πώς από το παρά φύση στη ζωή μας θα φτάσουμε στο κατά φύση; Όσο οι άνθρωποι ζουν στο παρά φύση και όχι στο κατά φύση, αργά ή γρήγορα θα καταρρεύσουν και μαζί τους ολόκληρη η κοινωνία.

Χωρίς τη μετάνοια ο άνθρωπος δεν νιώθει ποτέ χαρά, στην ουσία δεν είναι ελεύθερος αλλά ζει στη δική του, προσωπική φυλακή. Δεν ζει σύμφωνα με τους νόμους της ανθρώπινης φύσης, (κατά φύση), τη φύση που τον έπλασε ο Θεός, αλλά στην παρά φύση ζωή, που εμφωλεύουν τα πάθη στην καρδιά και τα οποία δεν αφήνουν τη Θεία Χάρη να ενεργεί στον άνθρωπο.

Η ζωή χωρίς συνείδηση, χωρίς ηθικούς κανόνες, χωρίς αυτοέλεγχο, χωρίς τύψεις, χωρίς ενοχές, οδηγούν τον άνθρωπο στην παρά φύση ζωή, εκεί όπου υπάρχει καθημερινά αγωνία, φόβος, άγχος, βία, μοναξιά, απόγνωση, δυστυχία. Ο αλλοιωμένος άνθρωπος από τα πάθη ζει στην παρά φύση ζωή, είναι ένας ζωντανός νεκρός που ο ίδιος είναι κίνδυνος για τον εαυτό του αλλά και για την ίδια την κοινωνία. Μια κοινωνία με τέτοιους ανθρώπους επιθυμεί την πλήρη εξουθένωσή της, που προβάλλει το καθετί ανήθικο ως ηθικό και καθετί αφύσικο ως φυσικό.

Ο άνθρωπος βρισκόταν σε κοινωνία με τον Θεό, σε ενότητα αγάπης με το Δημιουργό του. Από αυτήν εξέπεσε και οδηγήθηκε σε ποικιλόμορφες ασθένειες. Έδειξε αποστροφή από το καλύτερο και πήρε κατεύθυνση αντίθετη, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί μακριά από το σκοπό του, να χάσει δηλαδή το νόημα της ζωής του. Το κακό λοιπόν, ως αμαρτία, έχει την ύπαρξή του στην προαίρεση του ανθρώπου, και όχι στη φύση του.