Του Λίνου Υφαντή,

Η ιστορία επεφυλάσσει πολλές φορές παράδοξα γεγονότα. Ένα από αυτά συνέβη το 1458 , μία δεκαετία σχεδόν αφότου οι Οθωμανοί κατέλαβαν την πεδινές περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας εκδιώκοντας τους προκάτοχούς τους Τόκκους. Συγκεκριμένα το 1449 οι Οθωμανοί κατέλαβαν την πιο σημαντική πόλη το Αγγελόκαστρο και στη συνέχεια όλη την παραχελωϊτιδα , οι οποίες ενσωματώθηκαν διοικητικά στο σαντζάκι του Κάρλελι. Οι Οθωμανοί δεν είχαν φτάσει ακόμα στις ορεινές περιοχές της Αιτωλοακαρνανίας δηλαδή στην ορεινή Τριχωνίδα, στο Απόκουρο, την Ορεινή Ναυπακτία και την Ευρυτανία

Όπως αναφέρεται στη χρονογραφία της Ηπείρου οι ορεινοί Αιτωλοί ήταν ακόμα αυτόνομοι και βρήκαν την ευκαιρία να διαφύγουν προς τα βόρεια. ¨Οταν έφτασαν στη Θεσσαλία κατέστρεψαν χωριά και περνώντας το όρος Βέρμιο ξεχύθηκαν στην Μακεδονία και έφτασαν μέχρι τις Σέρρες. Εκεί λόγω απουσίας “αξιόμαχης Οθωμανικής δυνάμεως” που θα μπορούσε να αποτρέψει την έφοδο τους συνέχισαν τις επιθέσεις. Οι Αιτωλοί αποχώρησαν μόνο αφού “πληρώθηκαν με λάφυρα”.

Από το παραπάνω παράδοξο γεγονός συμπεραίνεται ότι οι ορεινοί Αιτωλοί συνέχισαν να είναι αξιόμαχοι πολεμιστές χωρίς όμως να σχηματίσουν ποτέ σύνολο αξιόμαχου στρατού που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τις Οθωμανικές δυνάμεις, όπως συνέβη με την περίπτωση του Γεώργιου Καστριώτη (Σκερντέμπεη) στην Ήπειρο και την Ιλλυρία ένα χρόνο πριν. Αργότερα όλες αυτές οι ορεινές περιοχές των ορεινών και Αιτωλών επιδρομέων υπήχθησαν στο σαντζάκι των Τρικάλων και ίσως αυτή η επιδρομή φαίνεται να έδωσε την αφορμή αφού “ιχνηλάτησε” τον ορεινό όγκο της Ευρυτανίας και Αιτωλίας πιο προσβάσιμο στην Θεσσαλία απ΄ότι στην Αιτωλοακαρνανία στα μάτια των Οθωμανών.

Με πληροφορίες από:

Χρονογραφία της Ηπείρου, Αθήνα: 1856, τόμος Α΄

agrinionews.gr