Γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος
– ΟΙ ΝΕΥΡΩΝΕΣ του ανθρώπινου εγκεφάλου και οι συνδέσεις αυτών (συνάψεις) μοιάζουν – λένε οι επιστήμονες – με τους Γαλαξίες και το Σύμπαν! Δηλαδή, συμπεραίνω εγώ τώρα, ο ανθρώπινος εγκέφαλος (το μυαλό μας δηλαδή) είναι ένα μικρό Σύμπαν! Με μοναδική διαφορά πως, ενώ στο Σύμπαν όλα λειτουργούν άψογα κι αρμονικά και σύμφωνα με τους δικούς του νόμους, στους ανθρώπινους εγκεφάλους (μικρά Σύμπαντα) όχι! Γιατί υπάρχει η σκέψη! Η οποία (σκέψη) είναι διαφορετική από άνθρωπο σε άνθρωπο κι επηρεάζεται από εξωτερικούς κι εσωτερικούς παράγοντες και καταστάσεις της κάθε στιγμής. Αλλιώς θα λειτουργήσει ένας εγκέφαλος και, κατ’ επέκταση, ο άνθρωπος γενικότερα του οποίου οι σκέψεις είναι θετικές κι αλλιώς όταν αυτές είναι αρνητικές, αλλιώς όταν είναι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος, αλλιώς όταν έχει καλή εικόνα εαυτού ή όχι κ.ο.κ..
– ΜΕ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, ο ίδιος ο άνθρωπος είναι εκείνος που μπορεί να καθορίζει και την πορεία του μέσα στο χρόνο, τη σχέση του με τους συνανθρώπους και την ποιότητα ζωής του. Είναι παντοδύναμος (όσο χρειάζεται) ο άνθρωπος, γιατί διαθέτει και μυαλό και σκέψη! Τους νόμους για τον εαυτό του ο καθένας και τις ενέργειες που πρέπει να κάνει για να είναι ευτυχισμένος, ο ίδιος μπορεί να τους βάλει! Είναι στο χέρι του, εύκολα ή δύσκολα, ακόμα και ν’ αλλάξει τις αρνητικές σκέψεις σε θετικές! Αρκεί να το θελήσει αυτό πραγματικά, αφού η δύναμη της θέλησης είναι τεράστια! Ούτε καν φανταζόμαστε πόσο.
– ΟΤΑΝ ένας άνθρωπος είναι πολύ θυμωμένος, όπως συμβαίνει σήμερα, αφού περάσαμε πολλά χρόνια οικονομικής κρίσης και πανδημίας, νομίζει πως του φταίνε οι πάντες, εκτός του εαυτού του φυσικά! Ξεσπάει, όμως, σε ό,τι βρει μπροστά του τη στιγμή εκείνη που ο θυμός τον έχει κυριεύσει: Από πιάτα και ποτήρια μέχρι και τη… τζαμαρία! Μπορεί να βρίσει ή και να κτυπήσει τη γυναίκα και τα παιδιά του τα ίδια, μαθητές και μαθήτριες στα σχολεία και όχι μόνο χωρίζονται σε ομάδες και κττυπιούνται μεταξύ τους (συμμορίες ανηλίκων) με το παραμικρό, βγάζοντας ακόμα και μαχαίρια, αρκεί να εξωτερικεύσουν το θυμό τους. Κανείς δεν κάθεται να βρει την αιτία, τον πραγματικό φταίχτη.
– ΜΠΟΡΕΙ, φταίχτης να είναι ο ίδιος ο εαυτός μας, ο οποίος δεν έπραξε ίσως σωστά ή δεν είχε το θάρρος ν’ αντιμετωπίσει την οποιαδήποτε “απειλή”, του παρελθόντος και του παρόντος, κατά του… εαυτού του! Δεν αγωνίστηκε δηλαδή όσο θα έπρεπε, για να μη βρίσκεται σήμερα κάτω από ένα κυβερνητικό καθεστώς, απαθής και “νικημένος”. Αν πάρουμε, ως παράδειγμα, αυτή τη σημερινή κατάσταση που βιώνουμε, αλλά και πώς δρούσαν οι πολιτικοί μας διαχρονικά, τα βάζουμε πάντα με όσους τυχαίνει να βρίσκονται στην εξουσία, την κάθε στιγμή που εμείς θυμώνουμε, ξεσπώντας σ’ αυτούς! Παλιότερα υπήρχαν οι “ΣαμαροΒενιζέλοι” με κάποιους ξένους και ξεσπούσαμε σ’ εκείνους, μετά ήρθε ο Τσίπρας, στον οποίο “φορτώσαμε” όλες τις αμαρτίες των προηγούμενων, τόν βρίζαμε μέρα-νύχτα μέχρι να τόν “ρίξουμε”, τώρα είναι ο Κυριάκος ο άριστος, αύριο – μεθαύριο θα είναι κάποιος άλλος και θα ξεσπάμε σ’ αυτόν, ξεχνώντας πάντα τους προηγούμενους! Δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να σκεφτούμε για το ποια είναι η πραγματική αιτία και οι πραγματικοί φταίχτες.
– ΠΟΛΛΕΣ φορές μάλιστα “κολλάμε” σε δευτερεύοντα γεγονότα, λέγοντας ή γράφοντας την άποψή μας (ως σωστή πάντα) και αντικρούουμε κάθε άλλη (ως λαθεμένη), πολλές δε φορές με υβριστικό τρόπο! Όπως, τελευταία, με τους ομοφυλόφιλους, το γάμο τους και την τεκνοθεσία! Σχεδόν κανείς δε σέβεται την άποψη του άλλου! Για τα μεγάλα θέματα του παρόντος και του μέλλοντος ή δεν άχουμε άποψη ή βαριόμαστε να τη γράψουμε. Για την Τεχνητή Νοημοσύνη, για παράδειγμα, δεν ασχολούμαστε, όπως και για το ενδεχόμενο ενός Γ’ παγκόσμιου πολέμου, με τις συγκρούσεις σε Μέση Ανατολή και Ουκρανία να μη σταματούν. Ούτε λέξη, βέβαια, δεν ειπώθηκε, όχι μόνο από δημοσιογράφους αλλά και από όλους μας, για το πώς η Ε.Ε. των 27, απ’ τη μια ΔΕΝ έχει χρήματα για τους αγρότες και την ακρίβεια και απ’ την άλλη εγκρίνει μία ακόμα χρηματοδότηση 50 δις προς την Ουκρανία! Σα να έχει μπει η σκέψη μας σε “αγρανάπαυση” διαρκείας, μοιάζει.
– ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ όλα τα παραπάνω, για τον τρόπο σκέψης που δεν είναι ο σωστός πάντα κι άρα “ασθενούμε”, έχουμε: α) Ως “ασθενή” τον εαυτό μας, β) ως “γιατρό” τη θετική σκέψη, γ) Ως “φάρμακο” την αυτογνωσία! Αν αυτά συνδυαστούν μεταξύ τους και συμφιλιωθούν οι δυο μας εαυτοί (όλοι έχουμε δύο εαυτούς), θα είμαστε πρωταθλητές της ζωής! Γιατί δεν το κάνουμε; Γιατί δεν το θέλουμε! Γιατί έτσι είμαστε βολεμένοι! Ποιος ψάχνει τώρα για “αλλαγές”;; Οι αλλαγές, για να γίνουν, χρειάζεται αγώνας.
πηγή φωτο: menofstyle.gr
