Η Καίτη Φλώκου Κώτσα είναι συνταξιούχος φιλόλογος. Γεννήθηκε και µεγάλωσε στον Πειραιά, στην περιοχή του Κερατσινίου από γονείς Σµυρνιούς, που ήρθαν ορφανεµένα προσφυγόπουλα από τη Σµύρνη µετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Σπούδασε ελληνική και αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήµιο Αθηνών και είναι φοιτήτρια επί πτυχίω στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Είναι µέλος της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών. Υπηρέτησε ως καθηγήτρια φιλόλογος σε σχολεία της µέσης εκπαίδευσης στον Πειραιά, στον Άγιο Βλάσιο Αιτωλοακαρνανίας και στο Αγρίνιο. Αποχώρησε µε τον βαθµό της Λυκειάρχου. Στην συγγραφική της δραστηριότητα περιλαμβάνονται ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα και διηγήματα. Σε μια συζήτηση με την Χρύσα Σπαή κάνει γνωστή στους αναγνώστες μας  την συγγραφική της δραστηριότητα αλλά και πολλά βιογραφικά στοιχεία.

Από πότε αρχίσατε να γράφετε και τι ήταν αυτό που σας επηρέασε για να το κάνετε;

Από μικρή γράφω, έτσι αυθόρμητα. Είναι κάτι έμφυτο. Ένα δώρο του Θεού, όπως όλος ο κόσμος έχει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Άλλος γράφει, άλλος ζωγραφίζει, άλλος χορεύει, άλλος έχει υποκριτικό ταλέντο, άλλος διάφορα ταλέντα. Για μένα ήταν μια εσωτερική ανάγκη. Στα 13 μου είχα γράψει το πρώτο μου μυθιστόρημα φαντασίας με τίτλο «Μέσα στα χιόνια». Συνεχίζοντας έγραφα διηγήματα, ποιήματα σε όλη την διάρκεια της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Αυτά φυσικά, δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ.

Ποια έργα σας έχετε εκδώσει και με ποιους εκδοτικούς οίκους;

Λοιπόν, έχω εκδώσει μέχρι τώρα επτά βιβλία. Πρώτα τρεις ποιητικές συλλογές. Η πρώτη συλλογή με τίτλο «Γαλάζια διαφάνεια» εκδόθηκε το 1980 και η δεύτερη συλλογή «Αντιφεγγίσµατα» το 1982, από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, τη «Νέα Σκέψη». Ήταν περιοδικό, το οποίο αναλάμβανε και εξέδιδε βιβλία και ποιητικές συλλογές, ποιήματα κλπ. Το τρίτο είναι πάλι η ποιητική συλλογή «Μονοπάτια ονείρων» από τις εκδόσεις «Φως Χριστού», εδώ στο Αγρίνιο, το 2019. Τα επόμενα μυθιστορήματα εκδόθηκαν στην Αθήνα από τις εκδόσεις «Μιχάλη Σιδέρη» και ήταν : «Τα Ρόδα της Ανδαλουσίας» το 2022, μια συλλογή διηγημάτων «Όταν γυρνούν τα χελιδόνια» το 2022, μια συλλογή με παραμύθια «Η Μαργαριταρένια στο βασίλειο των λουλουδιών» το 2023 και η μυθιστορηματική βιογραφία «Σμύρνη, η λαβωμένη Αμαζόνα - Μνήμες και δάκρυα» το 2023.

Έχει διακριθεί ή βραβευθεί κάποιο από τα βιβλία σας;

Το μυθιστόρημα «Τα Ρόδα της Ανδαλουσίας» έχει πάρει πρώτο βραβείο ολοκληρωμένου έργου από την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών, το 2022 σε πανελλήνιο και παγκύπριο διαγωνισμό. Και «Η Μαργαριταρένια στο βασίλειο των λουλουδιών» έχει βραβευτεί και πρόκειται να ανακοινωθεί την 1η Δεκεμβρίου.

Ποιο μήνυμα προσπαθήσατε να περάσετε μέσα από τα έργα σας στο κοινό;

Εγώ έχω βαθιά θρησκευτική πίστη. Πιστεύω πολύ στο Θεό, στην Παναγία μας, στους Αγίους μας και γενικώς το θρησκευτικό συναίσθημα είναι διάχυτο σε όλα τα έργα μου. Βγαίνει μέσα από την ψυχή μου αυτό, η πίστη και η ελπίδα στο Θεό που μας βοηθάει να λύσουμε τα πάντα. Χωρίς Θεό δυστυχώς δεν πάμε καλά. Μόνο κοντά στο Θεό θα βρούμε τη γαλήνη και τη χαρά και την παρηγοριά και τη δύναμη την ψυχική. Και το βασικό είναι να αγαπήσουμε ο ένας τον άλλον. Το βασικό είναι η καινή εντολή του Χριστού «αγαπάτε αλλήλους».

Ως εκπαιδευτικός ποια πιστεύετε ότι είναι τα πρότυπα που ακολουθούν οι νέοι σήμερα; Και ποια η συμμετοχή της οικογένειας και της κοινωνίας;

Αγαπάω πολύ τα παιδιά, γενικά, τους νέους και όλο τον κόσμο. Αλλά δυστυχώς βλέπω ότι δεν είναι η νεολαία μας όπως ήτανε εκείνο τον καιρό που ήμουν εγώ στην εκπαίδευση. Δε βλέπω το σεβασμό στους μεγαλύτερους, στις αξίες μας τις παραδοσιακές. Βλέπω ότι τα παιδιά ακολουθούν ξένα πρότυπα και θεοποιούν ,τέλος πάντων, είδωλα ψεύτικα, ανθρώπους που εν πάση περιπτώσει δε νομίζω ότι θα ήταν πρότυπα για τα παιδιά μας, αλλά δυστυχώς τα έχουν πρότυπα. Τώρα γιατί; Πολλές οι αιτίες, αλλά εγώ πιστεύω ακράδαντα ότι έχουμε φύγει από τον δρόμο του Θεού. Δεν ακολουθούμε το σωστό δρόμο και αφού δεν είμαστε με το Θεό, τι περιμένουμε; Τίποτε καλό. Μόνο επιστροφή στο Θεό και μετάνοια. Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα. Εγώ είμαι αμαρτωλή , δεν θέλω να κάνω την καλή, αλλά ποιο είναι το σωστό; Τι πρέπει να κάνουμε; Να πάμε με το Θεό, με το Θεό και να βαδίζουμε σίγουρα και σωστά. Να πατάμε γερά στα πόδια μας, γιατί δυστυχώς μας πήρε ο κατήφορος. Βλέπω, ότι βαδίζουμε σε λάθος δρόμο δυστυχώς.

Πείτε μας δυο λόγια για κάποια από τα έργα σας

Το μυθιστόρημα «Τα ρόδα της Ανδαλουσίας» είναι η ιστορία δύο παιδιών που κατεβαίνουν από το χωριό τους στην Αθήνα για μια καλύτερη ζωή. Να βρουν δουλειά, να ζήσουν καλύτερα στην πρωτεύουσα παρά στο χωριό. Αλλά βέβαια βρίσκουν τα πράγματα σκούρα. Νόμιζαν ότι θα είναι όλα πολύ ωραία, ρόδινα, αλλά δυστυχώς δεν ήταν έτσι. Και αφού έκαναν διάφορες περιστασιακές δουλειές κλπ. ο ένας παραστράτησε, έμπλεξε με τα ναρκωτικά και πήρε τον δρόμο τον κακό. Λήστεψαν μια γκαλερί με τη συμμορία του, μια γκαλερί με πίνακες ζωγραφικής και άλλα έργα. Για τον λόγο αυτό μπήκε στη φυλακή.

Ο ιδιοκτήτης έπαθε συγκοπή και πέθανε από έμφραγμα. Η δε ιδιοκτήτρια της γκαλερί  πήγε να  δει τον ληστή , να  δει, ποιο είναι αυτό το παλιόπαιδο που της έκλεισε το σπίτι, γιατί της έκαναν έξωση, επειδή είχε χρέη κλπ. Στην φυλακή που συναντήθηκε με αυτόν,  αναγνώρισε το σταυρό που φορούσε. Είχε χάσει ένα παιδάκι μικρό στην κατοχή, δυο χρονών, που είχε αυτόν το σταυρό. Έτσι ανακάλυψε ότι ήταν το παιδί της. Το παιδί βέβαια φυλακίστηκε, πήγε στις φυλακές της Λαρίσης, τις αγροτικές, αλλά μετά ήρθε και αυτός στο δρόμο του Θεού και μάλιστα έγινε ιερέας. Έγινε ιερέας και τον προόριζαν για αρχιμανδρίτη. Το έργο αυτό μας αποδεικνύει ότι μπορούμε να μπούμε στον ίσιο δρόμο  έχοντας μετάνοια. Ο Χριστός, μας δέχεται με ανοιχτή αγκαλιά, όσο αμαρτωλοί και αν είμαστε. Όταν μετανιώσουμε, μας δέχεται πάντα.

Να πούμε και για το άλλο έργο; «Σμύρνη, η λαβωμένη Αμαζόνα, Μνήμες και δάκρυα». Αυτό το εμπνεύστηκα από τα βιώματα των γονέων μου. Οι γονείς μου ήρθαν από τη Σμύρνη, μικρά παιδάκια ορφανά, προσφυγόπουλα. Και από μικρή ακούω τις διηγήσεις τους για το πως ζούσανε, πως γλύτωσαν από τους Τούρκους, πως ήρθαν στην Ελλάδα, πως έζησαν εδώ τα προσφυγικά τους χρόνια. Είχα δώσει μια υπόσχεση στη μανούλα μου, ότι θα τα γράψω σε βιβλίο μια μέρα για να μείνουνε αυτά τα βιώματα , να μην ξεχαστούν. Περάσανε πολλά χρόνια, αλλά τώρα με αξίωσε ο Θεός και πραγματοποίησα την υπόσχεσή μου. Το έργο αυτό βεβαίως είναι αφιερωμένο στους γονείς μου. Αφιερώνεται στην ιερή τους μνήμη καθώς και στην μνήμη των γιαγιάδων και των παππούδων μου και όλων των Μικρασιατών που έπεσαν θύματα της θηριωδίας των Τούρκων στη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Πως μπορεί κάποιος να προμηθευτεί κάποιο από τα βιβλία σας;

Κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία του Αγρινίου όπως στης «Αλεξάνδρας Μοσχονά», στην «Προπαίδεια», στον «Μικρό Αίσωπο». Επίσης διαδικτυακά κατευθείαν από  τον εκδοτικό οίκο του Μιχάλη Σιδέρη στην Αθήνα. ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

Το μήνυμά σας για τους αναγνώστες μας

Να έχουν αγάπη για όλο τον κόσμο. Να αγαπάνε τον συνάνθρωπο, Να έχουν ταπείνωση και να πιστεύουν στο Θεό και στην Παναγία μας και να ακολουθούν τα χνάρια Του. Να είμαστε στο δρόμο του Θεού. Μόνο έτσι θα φτιάξουν τα πράγματα. Εν όψει εορτών εύχομαι Καλά Χριστούγεννα και Καλή Χρονιά σε όλους, σε όλο τον κόσμο. Τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος να έχουμε όλοι, γιατί μόνο έτσι θα φτιάξει η ζωή μας και η γη μας θα γίνει παράδεισος. Μόνο έτσι!

Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του site AitoloakarnaniaBEST.gr