γράφει ο Κώστας Παπαδόπουλος

- ΟΤΑΝ λέμε γονείς, δεν εννοούμε μόνο τη μητέρα αλλά και τον πατέρα. Μπορεί ο ρόλος της μητέρας, στην ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών, να είναι ιδιαίτερα αναβαθμισμένος, μιας κι εκείνη δένεται μαζί τους απ' τη στιγμή της κυοφορίας ακόμα, τα δε παιδιά αισθάνονται ως προέκτασή της απ' τη γέννησή τους και μετά, κυρίως τον πρώτο χρόνο ζωής τους, θεωρώντας έτσι πως ο πατέρας έρχεται δεύτερος, όμως δεν είναι ακριβώς έτσι...

- ΑΠΟ την αρχή της γέννησης παίζει ρόλο κι ο πατέρας, όμως η δική του φροντίδα και ο δικός του ρόλος αυξάνεται κι έρχεται πρώτος, ακόμα κι απ' αυτόν της μητέρας, όταν τα παιδιά φτάσουν στην ηλικία των 6-7 χρόνων και μετέπειτα. Όταν, δηλαδή, πρέπει να επέλθει η - μεγίστης σημασίας - ομαλή λύση του λεγόμενου "Οιδιπόδειου Συμπλέγματος"! Απ' το πόσο σωστά κι ομαλά γίνει αυτό, θα εξαρτηθεί, κατά πολύ, το μέλλον αγοριών και κοριτσιών...

- ΜΕ ΛΙΓΑ κι απλά λόγια, ο πατέρας είναι αυτός που, απ' την προαναφερόμενη ηλικία (6-7 χρόνων) και μετέπειτα, θα πρέπει να προσπαθήσει, συνειδητά και με γνώση, ν' αποσπάσει το αγόρι απ' την αγκαλιά της μητέρας και να το κάνει να πάψει να είναι αντίζηλός του! Να καταφέρει, το αγόρι πλέον, να ταυτιστεί μαζί του και να πορεύονται μαζί, δίνοντας σημασία στη σωστή έννοια του "ανδρισμού", χωρίς παρεκκλίσεις του τύπου: "είμαι άντρας και κάνω ό,τι θέλω" π.χ. κι άλλα παρόμοια... Ταυτόχρονα και παράλληλα δε, αν πρόκειται για κόρη, θα πρέπει και πάλι - απ' την ίδια ηλικία και μετά, των 6-7 χρόνων - να προσπαθήσει να τη διώξει, σταδιακά και σταθερά, απ' τη δική του αγκαλιά, σπρώχνοντάς την προς τη μητέρα, με την οποία θα πρέπει να ταυτιστεί (η κόρη), ώστε να μη βλέπει (τη μητέρα) κι εκείνη ως αντίζηλο...

- ΑΝ ΑΥΤΑ γίνουν ομαλά και με συνειδητή προσπάθεια απ' τον πατέρα, με ταυτόχρονη βοήθεια φυσικά απ' τη μητέρα, τότε λύνεται ομαλά το "Οιδιπόδειο Σύμπλεγμα" κι ο πατέρας πετυχαίνει άριστα στο ρόλο του! Χωρίς, βέβαια, να σταματήσουν και οι δύο γονείς πλέον την προσπάθεια από κει και πέρα, μία διαφορετική πορεία ζωής, δηλαδή. Ο πατέρας με το αγόρι, μαθαίνοντάς του το ρόλο του ως μελλοντικού άντρα! Ακριβώς το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και στη σχέση μάνας και κόρης, οι οποίες θα πρέπει να είναι φίλες και να συμβουλεύεται χωρίς φόβο η κόρη τη μητέρα της, για το οτιδήποτε επίσης...

- ΟΤΑΝ, τα παραπάνω, συνέβαιναν - γιατί δε συμβαίνουν δυστυχώς, τουλάχιστον απ' όλους - δε θα είχε γεμίσει η κοινωνία από ομοφυλόφιλους, άντρες και γυναίκες... Όχι, προς Θεού, δεν τους κατακρίνω! Απλά λέω, πως είναι δημιουργήματα των ίδιων των γονιών τους! Γι' αυτό, με βλέπετε να οργίζομαι πολλές φορές, με γονείς που δεν ενημερώνονται...