Την Δευτέρα 2 Οκτωβρίου έγινε προεκλογική ομιλία της Βάνας Πατρινού, υποψήφια Δήμαρχος με την Λαϊκή Συσπείρωση ΙΠ Μεσολογγίου στο Αιτωλικό.
Πλήθος κόσμου παραβρέθηκε στην συγκέντρωση όπου άκουσαν τις θέσεις της Λαϊκής Συσπείρωσης και πιο ειδικά τις θέσεις για την περιοχή του Αιτωλικού. Πριν την ομιλία αλλά και ύστερα πολίτες συνομίλησαν με την υποψήφια Δήμαρχο και με υποψήφιους δημοτικούς και κοινοτικούς συμβούλους για ζητήματα της περιοχής.
Φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Φτάσαμε αισίως μια εβδομάδα πριν τις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές. Στις 8 του μήνα οι κάτοικοι του Δήμου μας, θα κληθούν να ψηφίσουν για τους τοπικούς άρχοντες της επόμενης πενταετίας.
Πόσοι όμως γνωρίζουν τι ακριβώς σημαίνει αυτό;
- Πόσοι πιστεύουν ακόμα οι οι Δήμαρχοι είναι κάτι σαν τους παλιούς «κοινοτάρχες» σε πιο μεγάλη κλίμακα, που τους απασχολούν μόνο τα προβλήματα του τόπου τους και μπορούν απερίσπαστα να εργαστούν γι’αυτά;
- Πόσοι ακόμα ψηφίζουν με κριτήριο αν κάποιος «τα λέει άνετα», είναι συμπαθής ή συγγενής του γνωστού, της γνωστής , του φίλου ή της φίλης;
- Πόσοι μιλούν ακόμα για «ανεξάρτητους υποψήφιους» μια και το απολιτικ στις μέρες μας «πουλάει»;
Και το λέμε αυτό γιατί όλη αυτή την προεκλογική περίοδο είδαμε πολλά, ακούσαμε διάφορα και διαβάσαμε δυστυχώς ακόμα λιγότερα…
Για να βάλουμε λοιπόν τα πράγματα στην θέση τους:
Οι εκλογές για την ΤΑ, που μόνο αυτοδιοίκηση δεν είναι, είναι πολιτικές εκλογές. Το νομικό πλαίσιο που ψήφισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, και ιδιαίτερα μετά τον Κλεισθένη, είναι ασφυκτικό. Ουσιαστικά τι θέλουν; Να λειτουργήσουν οι Περιφέρειες και οι Δήμοι σαν το «μακρύ χέρι» της εκάστοτε κυβέρνησης σε τοπικό επίπεδο. Και για να το πούμε πιο αναλυτικά, να εφαρμόζουν την πολιτική της στην περιφέρεια χωρίς να φαίνεται αυτή.
Διπλό το κέρδος για τους κυβερνώντες.
Από την μία μεταφέρουν την αντικειμενικά μεγάλη δυσαρέσκεια και οργή των πολιτών στους τοπικούς άρχοντες και όχι στην κυβέρνηση.
Από την άλλη, κλείνοντας την στρόφιγγα των επιχορηγήσεων, αναγκάζουν τους Δήμους να αντλήσουν από τους δημότες τα χρήματα που απαιτούνται για μια σειρά αρμοδιότητες που εκχωρήθηκαν στους Δήμους, χωρίς να υποστηρίζονται οικονομικά. Αυτή είναι η περίφημη ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Για να το πούμε πιο απλά, θέλεις σχολεία καθαρά και ασφαλή;… αύξησε τα δημοτικά τέλη, θέλεις νερό; Αύξησε τα δημοτικά τέλη, θέλεις έργα αγροτικής οδοποιϊας;… αύξησε τα δημοτικά τέλη… και πάει λέγοντας!!!
Μα καλά, αν για όλα αυτά πρέπει να πληρώσουν οι πολίτες, τότε τα χρήματα που εισπράττει το κράτος με την υπερφορολόγηση και την μείωση των μισθών και συντάξεων, πού πάνε;;; πάνε στα «ματωμένα πλεονάσματα», πάνε στις τσέπες λίγων για τα δήθεν αναπτυξιακά προγράμματα, πάνε στα ψίχουλα των κάθε μορφής επιδομάτων που πλασάρονται σαν κοινωνική πολιτική. Εδώ είναι αυτό που λέει ο λαός μας: «και κερατάς και δαρμένος».
Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί σε αυτές τις εκλογές είναι τι Δήμο θέλουμε να έχουμε; Σε ποια πόλη θέλουμε να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας, να εργαστούμε και να δημιουργήσουμε; Μπορούμε να ελπίζουμε; Να ονειρευτούμε;
Η απάντηση στο ερώτημα είναι αβίαστα ΟΧΙ. Είναι κοινή πεποίθηση ότι τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Δεν διαφωνεί κανείς. Η διαφωνία είναι στο πώς θα αλλάξουν; Σε ποια κατεύθυνση πρέπει να αλλάξουν; Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι που κάνει και ξεκάθαρη την διαφορά της Λαϊκής Συσπείρωσης από όλους τους άλλους διεκδικητές του δημαρχιακού θώκου, και είναι και πολλοί.
Η ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ έχει ξεκάθαρη θέση και άποψη και είναι γνωστή. Έχει συνέχεια, συνέπεια, σταθερότητα και εντιμότητα και αυτό το αναγνωρίζουν, έστω και απρόθυμα, όλοι.
Εμείς σαν Λαϊκή Συσπείρωση θέλουμε πολίτες ενεργούς, διεκδικητικούς και αγωνιστικούς. Θέλουμε πολίτες που να παλεύουν γι’αυτά που τους στερούν καθημερινά. Γιατί το δικό μας όραμα δεν χωράει στο «πάμε και όπου βγεί» αλλά «στο πάμε αλλιώς».
Οι εκλεγμένοι της Λαϊκής Συσπείρωσης ήταν και θα εξακολουθήσουν να είναι εκεί, ενισχύοντας και στηρίζοντας τον αγώνα
- ΓΙΑ Μόνιμη και σταθερή δουλειά
- ΓΙΑ Ενίσχυση του Δημόσιου Συστήματος υγείας με προσωπικό και χρηματοδοτήσεις
- ΓΙΑ Αυξημένη κρατική χρηματοδότηση στα σχολεία. Για Ενίσχυση των προγραμμάτων φροντίδας και ανάπτυξης των παιδιών
- Για Εξασφάλιση δωρεάν χώρων άθλησης και πολιτισμού για όλους
- Για Ουσιαστική στήριξη σε γονείς και παιδιά ΑΜΕΑ. Για Προστασία των ηλικιωμένων
- Για Εξασφάλιση Ελεύθερων χώρων στις πόλεις και τα χωριά μας.
- Για ανάπτυξη έργων για την προστασία από τις φωτιές, τις πλημμύρες, τους σεισμούς.
- Για την προστασία του περιβάλλοντος
- Για να μπει φρένο στο πάρτυ εκατομμυρίων ευρώ που στήνουν Δήμοι και Περιφέρειες με εργολάβους με τα χρήματα του λαού.
Γιατί στην όμορφη πόλη που ονειρευόμαστε, οι εργαζόμενοι δεν θα δουλεύουν ήλιο με ήλιο ούτε μέχρι τα 74, θα έχουν εργασιακά δικαιώματα και μισθούς που δεν θα τσακίζονται από την ακρίβεια και την φοροληστεία της κυβέρνησης. Θα έχουν χρόνο να ξεκουραστούν, να διασκεδάσουν. Δεν θα έχουμε παιδιά στα ναρκωτικά και την κατάθλιψη.
Φίλοι και φίλες,
Σε ένα Δήμο πληθυσμιακά σχετικά μικρό, όπως ο δικός μας, 8 είναι οι συνδυασμοί που διεκδικούν την ψήφο σας.
Και επειδή καλό αλλά και κακό χωριό τα λίγα σπίτια και όλοι λίγο-πολύ γνωρίζονται μεταξύ τους, ας πούμε και μερικές αλήθειες που όλοι τις ξέρουν αλλά, όψιμα, κάνουν πως τις ξεχνούν.
Και οι 7 υπηρέτησαν στον Δήμο και την περιφέρεια από θέσεις ευθύνης. Άλλοι κατά μόνας και άλλοι περιφερόμενοι από συνδυασμό σε συνδυασμό. Τι έκαναν;;; οι πολίτες λένε «τίποτα». Εμείς λέμε «πολλά» αλλά σε απόλυτα λάθος κατεύθυνση.
Σήμερα διεκδικούν εκ νέου την ψήφο σας. Για να συνεχίσουν το έργο τους, ποιο έργο; Απολογήθηκαν ουσιαστικά γι αυτά που έκαναν; Και το σημαντικότερο, απολογήθηκαν μήπως για αυτά που δεν έκαναν; Ρητορικό το ερώτημα…
Στήθηκε ένα μεγάλο «μεταγραφικό παζάρι» αφού διαφορές επί της ουσίας μεταξύ τους δεν υπάρχουν και υπερθεματίζουν ότι είναι το φρέσκο, το υγιές, το διαφορετικό ξεχνώντας το πρόσφατο παρελθόν. Μα καλά, ποιόν κοροϊδεύουν;
Αν παρακολουθήσει κανείς τις ομιλίες του νυν Δημάρχου, θα θεωρήσει τον εαυτό του επιεικώς χαζό. Χαζό γιατί δεν έχει αντιληφθεί ότι η πόλη είναι ένα απέραντο εργοτάξιο από τα έργα, έργα, έργα που έχουν πραγματοποιηθεί και αυτά που έχουν δρομολογηθεί. Ας μας απαντήσει όμως, πόσες μελέτες και έργα είναι απλώς καταχωνιασμένα στα συρτάρια του γιατί δεν φέρνουν κέρδος; πόσα έργα που πραγματικά θα ανακούφιζαν τις λαϊκές ανάγκες δεν υπάρχουν καν ούτε για σκέψη; Πόσα μας χρέωσαν τόσα χρόνια με την εμμονή τους στην ιδιωτική πρωτοβουλία και τις αναθέσεις σε ιδιώτες; Πόσα δεν πραγματοποιήθηκαν και χάθηκαν λόγω αναβλητικότητας; Και πόσα, ενώ γνωρίζει ότι δεν θα γίνουν, τα παρουσιάζει ότι βρίσκονται «επί του πιεστηρίου»;;;
Δικαιολογίες του στυλ ότι «η θητεία μου ήταν μικρή και δεν πρόλαβα» ή «ήμουν μικρός και δεν γνώριζα, φταίνε οι κακοί συνεργάτες και αρρώστησα» που ακούσαμε από τα χείλη των έτερων Δημάρχων δεν νομίζω ότι επιδέχονται κριτικής.
Οι δύο αντιδήμαρχοι, υπόσχονται ότι θα τα καταφέρουν καλύτερα σαν Δήμαρχοι. Θέλουν να μας πείσουν ότι δεν τα κατάφεραν, περιπλανώμενοι από συνδυασμό σε συνδυασμό, γιατί έφταιγε πάντα ο εκάστοτε Δήμαρχος . Τα σχόλια περιττεύουν.
Όσο αφορά την έτερη υποψήφια, ένα μπορούμε να πούμε: δεν γίνεται να είσαι με τα πόδια σε δυο βάρκες γιατί στο τέλος νομοτελειακά πέφτεις. Διγλωσσία όπως ανάπτυξη για το λαό από τη μία, αλλά ιδιώτης στη μαρίνα, εισητήριο στα Μουσεία, σχεδιασμός για μεγάλες ξενοδοχειακές επενδύσεις από την άλλη δεν συνδυάζονται. Όταν μέλημα είναι η προβολή του πόσο καλές επαφές έχουμε με τα χρηματοδοτικά κέντρα και αρχές και τους tour operators, τα σχόλια δικά σας.
Είναι φανερό ότι όλοι τους λειτουργούν σαν πλασιέ των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Οι μεταξύ τους διαμάχες αφορούν μόνο στο ποιος θα εξυπηρετήσει καλύτερα ποιόν. Κοκορομαχίες και κούφια λόγια που λέγονται για να κρύψουν την απόλυτη ταύτιση των συνδυασμών που άμεσα ή έμμεσα στηρίζονται από ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, που στα ψηφοδέλτια τους εκφράζονται ατόφια τα τοπικά και υπερτοπικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Συνδυασμοί που ακριβώς λόγω της συμφωνίας τους στα κρίσιμα ζητήματα της τοπικής διοίκησης, στην κυριολεξία όλοι πάνε με όλους, και δεν τρέχει τίποτα.
Στις 9 του Οκτώβρη τα προβλήματα θα εξακολουθούν να είναι εδώ, θα ζητούν επιτακτικά τις λύσεις τους, οι λαϊκές ανάγκες δεν πρόκειται να ικανοποιηθούν δια μαγείας. Ένα είναι το σίγουρο. Ότι ο μόνος που θα είναι εδώ και θα δίνει καθημερινό αγώνα για τις λαϊκές διεκδικήσεις ,θα είναι μόνο η ΛΑΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ. Ενισχυμένη και δυνατή, νικητής στην συνείδηση των πολιτών με τις θέσεις και την στάση της. Και ας προσπαθούν κάποιοι τεχνηέντως να μας «εξαφανίσουν» από τον χάρτη επειδή θορυβήθηκαν από την δυναμική μας. Λες και η ζωή μας και το μέλλον μας μπορεί να μπει στη διαδικασία της προγνωστικής λοταρίας.
Φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Είναι λυπηρό και ταυτόχρονα εξοργιστικό, μιλώντας σε ένα τόπο τόσο ιδιαίτερο και προνομιούχο από άποψη περιβάλλοντος και ιστορίας όπως το Αιτωλικό, να πρέπει να αναφερθείς μόνο σε προβλήματα. Προβλήματα που χρονίζουν, που απαιτούν επιτακτικά λύσεις. Προβλήματα που πηγάζουν από την διαχρονική εφαρμογή της εγκληματικής πολιτικής του κέρδους.
Η λιμνοθάλασσα θα έπρεπε να αποτελεί πηγή πλούτου και πολιτισμού για τους κατοίκους. Είναι όμως έτσι; Υπάρχει μεγάλη περιβαλλοντολογική επιβάρυνση, εύκολα ορατή. Ποια βήματα έχουν γίνει;
Ο βιολογικός καθαρισμός, με τον τρόπο που είναι σχεδιασμένος και δουλεύει είναι ανεπαρκής. Χρειάζεται αναβάθμιση και επέκταση. Χρειάζεται έλεγχος συστηματικός στην λειτουργία του, να πληρεί τα διεθνή standars, ώστε να μπορούμε να μιλάμε για πιστοποιημένα εργοστάσια επεξεργασίας λυμάτων. Δεν πρέπει να παραλείψουμε το γεγονός ότι δεν μιλάμε μόνο για βοθρολύματα αλλά και για απόβλητα επεξεργασίας εργοστασίων και για απορροή υδάτων από τις αγροτικές καλλιέργειες. Χρειάζεται επαναπροσδιορισμός του σχεδιασμού και της λειτουργίας ώστε να καλύπτει τις ανάγκες σε βάθος χρόνου, με την προϋπόθεση ότι το αποτέλεσμα της επεξεργασίας των αποβλήτων δεν πρέπει να πέφτει στη λιμνοθάλασσα.
Πρόσφατα είδαμε ανακοινώσεις για έναρξη κάποιων βελτιωτικών έργων για την λιμνοθάλασσα. Τα έργα αυτά, αν και όποτε εκτελεστούν είναι λίγα, αποσπασματικά και αμφιλεγόμενα.
Για να λυθεί το πρόβλημα της λιμνοθάλασσας, να αντιμετωπιστεί το ζήτημα της ανανέωσης των υδάτων και της ανάπτυξης του υδροθείου, να προστατευτεί η αναπαραγωγή τω ψαριών και κατ΄επέκταση ο πρωτογενής αλιευτικός τομέας , χρειαζόμαστε πολλά περισσότερα από κάποια βελτιωτικά έργα.
Χωρίς σοβαρή και απόλυτα εμπεριστατωμένη περιβαντολλογική μελέτη, που να λαμβάνει υπ’οψιν της τις ιδιαιτερότητες της περιοχής και να περιλαμβάνει ολόκληρη την λιμνοθάλασσα και όχι κάποιο τμήμα της κάθε φορά, δεν μπορεί να μιλήσει κανείς για έργα. Έργα που να βελτιώνουν και όχι να επιβαρύνουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων. Δεν μπορεί η λιμνοθάλασσα, πηγή ζωής για την περιοχή, να αντιμετωπίζεται σαν «βορά» των εκάστοτε εργολαβικών συμφερόντων. Δεν μπορεί σε μια περιοχή θεωρητικά προστατευμένη (natura), η προστασία της χλωρίδας και της πανίδας να είναι το ζητούμενο αντί το αυτονόητο.
Να μιλήσουμε για αντιπλημμυρικά έργα; Μα δεν υπάρχουν. Τα δυο αντλιοστάσια του Αιτωλικού δεν επαρκούν και αν εδώ προσθέσουμε και τα μεγάλα προβλήματα των αντλιοστασίων του Μεσολογγίου, που καινούργια μεν, χρυσοπληρωμένα και ανεπαρκή δε, το πρόβλημα είναι μεγάλο και επιτακτικό. Έχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι αν πέσει ικανή ποσότητα βροχής και το Μεσολόγγι και το Αιτωλικό δεν κινδυνεύουν; Το Αιτωλικό μάλιστα περισσότερο, μιας και είναι νησί και όλα τα νερά που θα καταλήξουν στην λιμνοθάλασσα θα ανεβάσουν επικίνδυνα την στάθμη της.
Είδατε να προτείνεται και να προκρίνεται η κατασκευή αντιπλημμυρικών έργων; Όχι βέβαια, γιατί είναι έργα που κοστίζουν και δεν έχουν ανταποδοτικότητα. Λες και οι ζωές και οι περιουσίες μας μπορούν να μπουν στη λογική του κόστους – όφελος.
Και όμως, μετά τα όσα απόλυτα σοκαριστικά είδαμε και μάθαμε με την μεγάλη καταστροφή στην Θεσσαλία, όπου οι καταστροφές είναι ανυπολόγιστες, καταλάβε ακόμα και ο πιο δύσπιστος ότι δυστυχώς οι ζωές μας είναι στο έλεος των μεγαλοκατασκευαστικών εταιρειών και του κέρδους τους, με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της ΕΕ. Με πόσο κυνισμό δεν το παραδέχτηκε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, με φόντο τις καταστροφές, ότι το κράτος δεν μπορεί ή/και δεν θέλει να προστατέψει και να αποζημιώσει. Με πόση υποκρισία δεν πρόκρινε ως λύση την υποχρεωτική ασφάλιση των περιουσιών με ίδια μέσα, να βάλει δηλαδή πάλι ο λαός βαθιά το χέρι στην άδεια του τσέπη, με αντίβαρο την μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 10%; Καμμία ντροπή.
Σε όλο το Αιτωλικό ακόμα και οι πέτρες μιλούν για δυο πράγματα, νερό και σκουπίδια.
Δεν χρειάζεται νομίζω να σχολιάσει κανείς τι τραγελαφικά συνέβησαν την περίοδο της μεγάλης κρίσης με το θέμα του νερού, ούτε με ποιους πρωταγωνιστές. Δεν θα αναφερθώ στο κόστος που επιβαρύνθηκε ο οικογενειακός προϋπολογισμός για την αγορά νερού, ούτε στα κέρδη των εταιρειών εμφιάλωσης.
Θα πω όμως τούτο: το νερό είναι κοινωνικό αγαθό. Δεν είναι δυνατόν περιοχή με δυο ποτάμια να μην έχει άφθονο, ποιοτικό και φθηνό νερό. Γιατί λοιπόν το Αιτωλικό ταλαιπωρείται ακόμη;
Είναι κοινό μυστικό ότι η πηγή του Κεφαλόβρυσου πρέπει να καταργηθεί, καίτοι έχουν γίνει βήματα για την σωστή χλωρίωση της. Για να δοθεί ουσιαστική λύση στο πρόβλημα, το Αιτωλικό θα πρέπει να υδροδοτηθεί από τον Εύηνο ή εναλλακτικά, από τον Αχελώο. Έργο πνοής για την περιοχή. Έργο υποδομής, που ούτε μελετητικά δεν έχει ξεκινήσει τόσα χρόνια μετά. Γιατί άραγε; Τα συμπεράσματα δικά σας.
Αλλά και συνολικότερα στον Δήμο πρέπει να προχωρήσουν άμεσα έργα επισκευής, αντικατάστασης και επέκτασης του υπάρχοντος δικτύου και να στελεχωθεί η ΔΕΥΑΜ με το αναγκαίο προσωπικό, καθώς το ελλιπές υπάρχον «τρέχει και δεν φτάνει». Και για να γίνουν αυτά πρέπει η ΔΕΥΑΜ να έχει χρήματα. Και για να έχει χρήματα πρέπει να διεκδικήσει είσπραξη των οφειλών από τους μεγαλοοφειλέτες και επιπλέον επιχορήγηση.
Αλήθεια, πόσες μελέτες είναι καλά καταχωνιασμένες στα συρτάρια γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για την υλοποίησή τους , αλλά και πόσες ακόμα δεν έχουν καν εκπονηθεί για τον ίδιο λόγο;
Και μην ξεχνάμε, στα πλαίσια της ανταποδοτικότητας, που όλοι οι υπόλοιποι υποστηρίζουν, οι δημότες πληρώνουν ακριβότερα από τον καθένα σχεδόν το νερό και νερό δεν έχουν.
Το θέμα των σκουπιδιών και γενικά της καθαριότητας είναι άλλη πονεμένη ιστορία για την περιοχή. Με τυμπανοκρουσίες αναγγέλθηκε η υπογραφή της αδειοδότησης των ΧΥΤΑ. Στα μουλωχτά πέρασαν την άμεση ανάθεση της λειτουργίας τους σε ιδιώτη. Αστρονομικό το πρόστιμο στις πλάτες των πολιτών για την μέχρι τώρα λειτουργία τους, ένα πρόστιμο από τα πολλά.
Διαχρονικό το πρόβλημα και εμείς το ξέρουμε ότι φταίνε όλοι οι προηγούμενοι. Και δεν χρειάζεται να το αποδείξουμε: τα λένε οι ίδιοι μόνοι τους. Αξεπέραστο το ξεκατίνιασμα για το ποιος θα πάρει τα εύσημα για την λειτουργία των ΧΥΤΑ. Αξεπέραστο και το ξεκατίνιασμα για το ποιος θα χρεωθεί το πρόστιμο. Και ενώ αυτοί ξεκατινιάζονται, κουβέντα για την ανάγκη αύξησης του προσωπικού στην καθαριότητα, κουβέντα για μόνιμες προσλήψεις με δικαιώματα, κουβέντα για την προστασία των εργαζομένων από ατυχήματα και λοιμώξεις, κουβέντα για συντήρηση και ανανέωση των οχημάτων και του εξοπλισμού, κουβέντα για την ανανέωση και αύξηση των κάδων και για το πλύσιμο αυτών. Κουβέντα για το ότι το πρόβλημα λύθηκε προσωρινά και σε λίγα χρόνια θα μας δείξει πάλι τα δόντια του, κουβέντα για τα τέλη ταφής που θα πέσουν στις πλάτες των δημοτών, κουβέντα για τα απίστευτα κέρδη των εταιρειών που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Μα πώς να πουν κουβέντα, αφού στην ουσία όλοι τους συμφωνούν. Εμείς είμαστε ξεκάθαροι. Οριστική λύση μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από κεντρικό κρατικό φορέα διαχείρισης, ανακύκλωση με διαλογή στην πηγή και κομποστοποίηση, υγειονομική ταφή του υπολείμματος και βέβαια, μακρυά από κάθε είδους επιχειρηματική δραστηριότητα και ανταποδοτικότητα.
Για να μπεις στο Αιτωλικό πρέπει να περάσεις από τα γιοφύρια. Γνωστά και πολυφωτογραφημένα. Γραφικά και πανέμορφα. Λειτουργικά; Όχι. Ασφαλή; Όχι. Καλά καλά δεν μπορούν να περάσουν δυο ΙΧ μαζί, πόσο μάλλον βαρέως τύπου οχήματα. Το να τα διασχίσεις με τα πόδια και ιδιαίτερα το βράδυ: επικίνδυνη αποστολή. Μην ξεχνάμε ότι σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν μια άλλη εποχή, όπου οι ανάγκες χρήσης ήταν διαφορετικές. Στο Αιτωλικό του 21ου αιώνα όμως χρειάζεται άμεσα επαναπροσδιορισμός στην οδό προσέγγισής του. Η συντήρηση και ενίσχυση των υπαρχόντων γεφυριών είναι απαραίτητη, όμως θα πρέπει να χρησιμοποιούνται αποκλειστικά σαν πεζογέφυρες.
Λαμβάνοντας υπ’όψιν τις ιδιαιτερότητες της λιμνοθάλασσας, θα πρέπει να κατασκευαστούν νέες γέφυρες για τα οχήματα, που να καλύπτουν τις ανάγκες, δεν θα διαταράσσουν το οικοσύστημα και την ροή των υδάτων αλλά, και θα είναι αισθητικά εναρμονισμένες με το περιβάλλον.
Μήπως υπάρχουν διεκδικήσεις χρηματοδότησης για το θέμα, συγκεκριμένες μελέτες και εμείς δεν το ξέρουμε; Γιατί προς το παρόν μόνο ευχολόγια ακούμε…αν κάνουμε λάθος διορθώστε μας.
Σε μια σύγχρονη πολιτεία, το επίπεδο του πολιτισμού της κρίνεται και από το επίπεδο των υπηρεσιών υγείας. Το Αιτωλικό ευτύχησε να διαθέτει Κ.Υ. αλλά και να βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Νοσοκομείο Μεσολογγίου. Θεωρητικά το πρόβλημα είναι λυμένο. ΛΑΘΟΣ τίποτα δεν είναι λυμένο. Το αυτονόητο, δημόσια δωρεάν και υψηλού επιπέδου υγεία για όλους είναι πλέον ζητούμενο.
Το ΕΣΥ εκπέμπει σήμα κινδύνου ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΑ. Υποστελέχωση, υποχρηματοδότηση, προσπάθειες άλωσης του Δημόσιου χαρακτήρα του, απαξίωση μισθολογική και επιστημονική των λειτουργών του, έμμεση ώθηση στην μετανάστευση του επιστημονικού προσωπικού, ακατάλληλες ή κακοσυντηρημένες κτηριακές υποδομές, καθυστερήσεις και περικοπές στις προμήθειες ιατροτεχνολογικού εξοπλισμού είναι μερικά από τα προβλήματα. Και ναι, το πρόβλημα είναι διαχρονικό, καθώς όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις “έστρωσαν το χαλί” μη θωρακίζοντας το ΕΣΥ με τις υποδομές και το προσωπικό που χρειαζόταν.
Οι γιατροί από το ΚΥ Αιτωλικού καλούνται να καλύψουν τις εφημερίες των ΤΕΠ του Νοσοκομείου, γιατι οι ελάχιστοι εναπομείναντες νοσοκομειακοί ιατροί δεν επαρκούν. Είναι μια προσωρινή λύση. Δεν είναι όμως Η λύση. Δεν μπορείς να κάνεις μπαλώματα. Δεν μπορείς να χαλάς την Πρωτοβάθμια για να υποστηρίξεις την Δευτεροβάθμια περίθαλψη, ούτε το ανάποδο. Απαιτούνται και οι δύο και πρέπει να λειτουργούν σωστά, με όλους τους σύγχρονους επιστημονικούς κανόνες. Και για να γίνει αυτό χρειάζονται άμεσες μόνιμες προσλήψεις προσωπικού και χρηματοδότηση. Η λογική της ιδιωτικοποίησης της υγείας, με τους ασθενείς να πρέπει να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη, τα πρωτόκολλα θεραπείας που βασίζονται στο κόστος και όχι στις ανάγκες των ασθενών μας βρίσκουν κάθετα αντίθετους.
Εμείς δεν θα ψελλίσουμε δικαιολογίες, ούτε θα πουλήσουμε εκδουλεύσεις ότι θα μιλήσουμε στον ταδε υπουργό ή στον δείνα βουλευτή, επειδή τον ξέρουμε. Για μας μόνη λύση η αγωνιστική διεκδίκηση!!! !!! Αυτό κάναμε και αυτό θα εξακολουθήσουμε να πιστεύουμε.
Τρανταχτό παράδειγμα η μαζικότητα της κινητοποίησης στο Δήμο μας για την σωτηρία του Νοσοκομείου μας, που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, που οργάνωσαν τα σωματεία των εργαζομένων. Μόνο έτσι μπορούμε να εξασφαλίσουμε στο λαό αυτό που του αξίζει και που έχει ήδη πληρώσει πολύ ακριβά για να μην έχει. Και αφήνουμε τους υπόλοιπους να τρέχουν καταϊδρωμένοι να φωτογραφηθούν για να πουν «είμαστε και μεις εκει» ενώ στην πράξη ήταν απόλυτα απόντες.
Ένα από τα ζητήματα που προκαλεί έντονο προβληματισμό στους κατοίκους της περιοχής είναι και το θέμα των καταυλισμών των ΡΟΜΑ. Το πρόβλημα δεν είναι αν υπάρχουν καταυλισμοί ή όχι. Το πρόβλημα είναι γιατί να υπάρχουν οι καταυλισμοί.
Είναι δυνατό να είναι αποδεκτό να ζουν σήμερα οικογένειες ολόκληρες χωρίς στέγη, χωρίς νερό, χωρίς τις απαραίτητες συνθήκες υγιεινής; Είναι δυνατόν να δεχόμαστε ότι τον 21ο αιώνα το ποσοστό των αναλφάβητων να είναι τραγικό αλλά και τι να γίνει; Είναι δυνατόν να δεχόμαστε την εργαλιοποίηση του προβλήματος για την υποκίνηση κάθε μορφής φασιστικής και ρατσιστικής βίας;
Δεν αποτελεί λύση του προβλήματος η δικαιολογία ότι για όλα φταίει η πολιτισμική κουλτούρα των ΡΟΜΑ. Και φυσικά, δεν αποτελεί λύση του προβλήματος η επιδοματική πολιτική έτσι, για να τα κουκουλώσουμε και όποτε μας συμφέρει, τότε το ξαναθυμόμαστε. Οι ευθύνες είναι διαχρονικές και αφορούν όλες τις εκάστοτε κυβερνήσεις.
Χρειάζονται μέτρα που θα εξασφαλίσουν δουλειές και εισοδήματα, χώρους μετεγκατάστασης με κανόνες ασφάλειας και υγιεινής και κίνητρα για μόρφωση. Όσο οι ΡΟΜΑ αντιμετωπίζονται σαν πολίτες δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, τόσο το πρόβλημα θα εντείνεται και θα διογκώνεται.
Άφησα να αναφερθώ στο τέλος για ένα ζήτημα που θεωρώ ιδιαίτερα σημαντικό. Το Μουσείο Χαρακτικής Βάσω Κατράκη. Ξέρω ότι αρκετοί από εσας που βρίσκεστε απόψε εδώ έχετε γνωρίσει την Βάσω Κατράκη προσωπικά.
Δεν θα αναφερθώ ούτε στην παγκόσμια εμβέλεια του έργου της, ούτε στην αγωνιστική της πορεία και την εξορία.
Θέλω να κάνω όμως την εξής απλή ερώτηση:
έχουμε φερθεί στην παρακαταθήκη που μας άφησε, στο έργο της, με το σεβασμό και την ευαισθησία που του αξίζει;
Στο Αιτωλικό υπάρχει ένα Μουσείο μοναδικό στο είδος, που θα έπρεπε να είναι σημείο αναφοράς. Οι προηγούμενες δημοτικές αρχές διαχρονικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έδωσαν την απαραίτητη προσοχή και βαρύτητα που όφειλαν. Ποιά είναι η κατάσταση σήμερα; Ανεπανόρθωτες φθορές και αλλοιώσεις των εκτιθεμένων έργων και καταστροφή όλων σχεδόν των αποθηκευμένων έργων, σχεδίων, αντικειμένων και ειδών πωλητηρίου. Αιτία; η παντελής έλλειψη κλιματισμού, που θα εξασφάλιζε σταθερές κλιματικές συνθήκες, βάσει των διεθνών προτύπων, για την ασφαλή έκθεση και αποθήκευση των έργων.
Για την Λαϊκή Συσπείρωση είναι πρώτιστο θέμα η προστασία του έργου της μεγάλης χαράκτριας. Θα πρέπει να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα και για την συντήρηση των έργων και για την αναβάθμιση των κτηριακών υποδομών.
Όμως ένα Μουσείο δεν μπορεί να είναι απλώς εκθεσιακός χώρος. Πρέπει να είναι ένας ζωντανός οργανισμός που να προβάλλει αλλά και να παράγει πολιτισμό. Είναι χρέος της νέας Δημοτικής Αρχής να κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες προς την κατεύθυνση αυτή. Ενέργειες επί της ουσίας και όχι επικοινωνιακές φανφάρες. Και ας αρχίσει από το πιο απλό, την συχνή σύγκλειση του ΔΣ. Ας συμπεριφερθούμε στην Βάσω Κατράκη και στο έργο της με τον σεβασμό και την αναγνώριση που της αρμόζει και ας αποδώσουμε στην πόλη ένα Μουσείο-κόσμημα, που θα τιμά την πολιτιστική ιστορία της περιοχής και θα προάγει τον πολιτισμό.
Φίλοι και φίλες, συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Στις ημέρες που απομένουν μέχρι τις εκλογές, συνεχίζουμε με μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα την ενημέρωση των πολιτών. Να φτάσει η διακήρυξη και το ψηφοδέλτιο της Λαϊκής Συσπείρωσης σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε σπίτι.
Στις 8 Οκτώβρη μπορεί και πρέπει να έχει ο λαός και η νεολαία περισσότερους Δημάρχους, περισσότερους δημοτικούς και περιφερειακούς συμβούλους, που θα είναι συμπαραστάτες στους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους.
Δημάρχους και συμβούλους «κακά παιδιά», γιατί δεν πειθαρχούν στις πολιτικές που μας έφεραν εδώ, γιατί δεν βάζουν τίποτα πάνω από τις ανάγκες του λαού, γιατί θα εξαντλήσουν κάθε περιθώριο για την βελτίωση της ζωής και της καθημερινότητας, χωρίς να διστάσουν να τα βάλουν με όλους και με όλα.
Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες που πλαισιώνουν τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης θα είναι πάντα εκεί, να παλεύουν για ένα Δήμο για τις ανάγκες των πολλών, χωρίς δεσμεύσεις από επιχειρηματικά συμφέροντα και κάθε είδους «επενδυτές».
Ψήφος στην Λαϊκή Συσπείρωση είναι ψήφος αγώνα και προοπτικής. Είναι ψήφος ελπίδας.
Ενισχύστε τα ψηφοδέλτια της Λαϊκής Συσπείρωσης και στον Δήμο και στην Περιφέρεια.
Με το χέρι στην καρδιά και το κεφάλι ψηλά, γεμίζουμε τις κάλπες με γαρύφαλλα.
Γιατί «όταν στον δρόμο μιλάει ο λαός, γεννιούνται παντού πόλεις του φωτός!!!»
Καλόν αγώνα!!!
