Ο κορυφαίος Έλληνας ορειβάτης, Άρης Θεοδωρόπουλος, «δείχνει» την Βαράσοβα ως ένα «εργαλείο»  βιώσιμης ανάπτυξης για τη Δυτική Ελλάδα, μέσα απ’ την αναρριχητική δραστηριότητα

Μέσα απ’ τη συνέντευξη με τον καταξιωμένο Οδηγό Βουνού, τον Άρη Θεοδωρόπουλο, μπορούμε αφενός να μάθουμε περισσότερα για την ορειβασία, αφετέρου, να δούμε τουριστικές διεξόδους που μπορούν να δώσουν τα βουνά της Δυτικής Ελλάδας.

Μιλήσαμε για το θέμα με τον καθ’ ύλην αρμόδιο. Πρόκειται για έναν από τους πιο δημοφιλείς Ορειβάτες παγκοσμίως που είναι και Εκπαιδευτής Εναεριτών – ακόμα κι εκείνων που εργάζονται σε εταιρείες, όπως η Petzl – έχει διευθύνει τις Σχολές Αναρρίχησης και Διάσωσης των Ειδικών Δυνάμεων του Ελληνικού Στρατού κι έχει διδάξει σε σεμινάρια αναρρίχησης για καθηγητές Φυσικής Αγωγής των ΤΕΦΑΑ και της Γ.Γ. Νέας Γενιάς.

Έχει αναπτύξει σημαντική δραστηριότητα στις Άλπεις, στη Βουλγαρία,  στην Ταϊλάνδη, την Ιορδανία, μέχρι και παγοαναρρίχηση στη Σκωτία…! Πλέον, αφιερώνει μεγάλο μέρος της ζωής του στην ανάπτυξη και συντήρηση της αθλητικής αναρρίχησης στην Κάλυμνο. Πέραν αυτών, έχει έναν ιδιαίτερο λόγο να μιλά για την Δυτική Ελλάδα. Αφού στην Βαράσοβα, έκανε τα πρώτα του… βήματα στο βουνό.

Η συνέντευξη του στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΕΙΑ:

Ξεκινάμε με αυτό, κύριε Θεοδωρόπουλε. Για τη Δυτική Ελλάδα. Θα «βλέπατε» ένα μέρος ως ιδανικό προς αξιοποίηση στην προσέλκυση αναρριχητών απ’ όλο τον κόσμο;
Η Βαράσοβα αποτελεί το χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός ιδιαιτέρως χαρισματικού και ιστορικού αναρριχητικού πεδίου (οι πρώτες αναρριχήσεις έγιναν το 1950) που όμως είχε αφεθεί για δεκαετίες στην τύχη του. Ευτυχώς φέτος υλοποιείται ένα πρόγραμμα για τη συντήρηση των αναρριχητικών διαδρομών πάνω σε αυτή την συμπαγή ασβεστολιθική ορθοπλαγιά.

Οι δυνατότητες ενίσχυσης της τοπικής οικονομίας με επίκεντρο την αναρρίχηση στη Βαράσοβα είναι μεγάλες. Απαιτείται ωστόσο μια ολοκληρωμένη δέσμη ενεργειών, τόσο για την προβολή όσο και για την προστασία αυτού του ιδιαίτερου βουνού, που ορθώνεται πάνω από τη θάλασσα.

Προσωπικά είμαι συναισθηματικά συνδεδεμένος με τη Βαράσοβα, αφού εκεί πρωτοξεκίνησα την αναρρίχηση και στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκα εντατικά στα νεανικά μου χρόνια, ανοίγοντας δεκάδες αναρριχητικές διαδρομές. Σαν επιστέγασμα το 1996, εξέδωσα το πρώτο μου βιβλίο, τον αναρριχητικό οδηγό για την αναρρίχηση στη Βαράσοβα!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑ… ΒΟΥΝΑ

Πότε ξεκίνησε η επαφή σας με την ορειβασία και τι σας οδήγησε σε αυτόν τον τρόπο ζωής;
Από πολύ μικρός περπατούσα στα μονοπάτια στα δάση πάνω από τα Τρίκαλα Κορίνθιας και το όρος Ζήρεια μαζί με τους γονείς μου. Από τα 12 χρόνια μου περίπου συνέχισα κάνοντας εξορμήσεις και ελεύθερη κατασκήνωση μαζί με τους παιδικούς μου φίλους στη Ζήρεια. Λίγο αργότερα, συνεχίσαμε με την εφηβική παρέα, κάνοντας αναβάσεις σε πιο ψηλά και δύσκολα βουνά, όπως ο Σμόλικας, η Γκαμήλα και ο Όλυμπος. Στα 16 μου άρχισα την αναρρίχηση (με την επίβλεψη εκπαιδευτή) στη Βάρασοβα, σχεδόν απέναντι από την Πάτρα, και γυρνώντας στο σχολείο έδειχνα με περηφάνια στους φίλους μου τις γρατζουνιές από τα κοφτερά βράχια της.

Η διεθνής καταξίωση σίγουρα δεν ήταν …εύκολη υπόθεση. Από ποια στάδια – σταθμούς πέρασε και τι θυσίες επεφύλασσε κάθε ένας από αυτούς τους “σταθμούς”;

Ακολούθησα όλα τα εκπαιδευτικά στάδια της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ορειβασίας και Αναρρίχησης, παράλληλα με την σκαλί -σκαλί απόκτηση εμπειριών από σταδιακά δυσκολότερες αναρριχήσεις στην Ελλάδα και τις Άλπεις. Είναι ένας δύσκολος δρόμος, ο οποίος απαιτεί αφοσίωση, προσήλωση και ισχυρέςδεσμεύσεις, θυσιάζοντας πολλές φορές την ανέμελη κοινωνική ζωή της νεαρής ηλικίας. Ίσως όμως τα «δύσκολα» είναι αυτά που μας συναρπάζουν, το εύκολο μονοπάτι είναι πολλές φορές και βαρετό!  Ωστόσο η διεθνής καταξίωση είναι συνυφασμένη με τη συνεισφορά μου στην ανάδειξη της Καλύμνου σαν παγκόσμιο αναρριχητικό προορισμό. Η Κάλυμνος, αποτελεί σήμερα έναν από τους δημοφιλέστερους προορισμούς αναρριχητών στον κόσμο και το μοναδικό ίσως προορισμό στην Ελλάδα όπου ο εναλλακτικός τουρισμός λειτουργεί πραγματικά τουλάχιστον 8 μήνες το χρόνο.

Ποια ήταν η δική σας συμβολή σε όλο αυτό;

Όταν που πρωτο-επισκέφτηκα την Κάλυμνο το 1999 έμεινα άφωνος από την ποιότητα των βράχων και την προοπτική που ξανοιγόταν για το νησί μέσω της αναρρίχησης.   Παρακίνησα το Δήμο της Καλύμνου να προβεί σε μια σειρά από ενέργειες για την ανάπτυξη και την προβολή του αθλήματος της αναρρίχησης στην Κάλυμνο. Από τότε μπήκαν οι βάσεις για το σωστό εξοπλισμό των αναρριχητικών διαδρομών και την προβολή της Καλύμνου στην παγκόσμια αναρριχητική κοινότητα. Ένα κομμάτι γης άγονο και χωρίς καμμιά αξία, τα βράχια και οι ορθοπλαγιές του νησιού έχει μετατραπεί σε μια πολύτιμη υποδομή για το παρόν και το μέλλον του νησιού.

Παράλληλα με τη διάνοιξη και τη συντήρηση των αναρριχητικών διαδρομών, εκδίδουμε ξεκινώντας από το 2000, μαζί με της σύζυγό μου Κατερίνα Ρούσσου και τους συνεργάτες μας τον αναρριχητικό οδηγό της Καλύμνου, ένα πολύτιμο εγχειρίδιο για τον αναρριχητή που επισκέπτεται το νησί. Η πρόσφατη έκδοση του 2023, είναι ένα πολυτελές βιβλίο 620 σελίδων το οποίο παρουσιάζει 4.200 αναρριχητικές διαδρομές. Επίσης σημαντικό ρόλο διαδραματίζει η ιστοσελίδα μας climbkalymnos.com όπου ο ταξιδιώτης – αναρριχητής θα βρει όλες τις πληροφορίες που χρειάζεται για να επισκεφτεί το νησί, αλλά και να επικοινωνήσει με άλλους αναρριχητές και να ενημερωθεί για ότι νεότερο σχετικά με την αναρρίχηση στο νησί.

Υπάρχουν άλλες περιοχές οι οποίες επωφελούνται από τον αναρριχητικό τουρισμός στην Ελλάδα;

Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, που είναι γεμάτη βουνά και όπου ο τουρισμός είναι το 18% του ΑΕΠ, είναι απόλυτα θεμιτό να δουλέψουμε σκληρά για να προσελκύσουμε τον αναρριχητικό τουρισμό: μια από τις λιγότερο επεμβατικές, ηπιότερες μορφές τουρισμού. Ήδη, εκτός από την Κάλυμνο, η οποία θεωρείται παγκόσμιο πρότυπο στην αναρρίχηση, έχουν αναπτύξει σημαντικές υποδομές και επωφελούνται περιοχές όπως το Λεωνίδιο, το Κυπαρίσσι, τα Μετέωρα, το Ναύπλιο, η Φρύγανη (Στυμφαλία), το Ζόμπολο (Νεάπολη Λακωνίας) και σε μικρότερο βαθμό αρκετοί ακόμα προορισμοί. Πολλοί αναρριχητές έρχονται με το αυτοκίνητό τους (ή ενοικιάζουν) και κάνουν το γύρο της Ελλάδας ή της Πελοποννήσου, επισκεπτόμενοι τα αναρριχητικά πεδία. Για την προβολή των περιοχών αυτών στην παγκόσμια αναρριχητική κοινότητα, εκτός των άλλων δράσεων σε συνεργασία με τις τοπικές κοινότητες (φεστιβάλ, δημοσιεύσεις, video κτλ) έχουμε εκδώσει τρεις αναρριχητικούς οδηγούς. Στο διαδίκτυο παρέχουμε πληροφόρηση μέσω των  ιστοσελίδων: climbgreece.com – climbkalymnos.com – climbinleonidio.com).

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟΣ;

Τελικά η αναρρίχηση είναι «επικίνδυνη» ή …όλα είναι σχετικά;

Η αναρρίχηση δεν σηκώνει λάθη και ημιμάθεια. Είναι ένα άθλημα που περικλείει πολλούς κινδύνους, ειδικά μάλιστα όταν εξασκείται χωρίς τις απαιτούμενες γνώσεις και εμπειρίες. Αποφύγετε το να σας δείξει αναρρίχηση κάποιος φίλος που έχει «ασχοληθεί λιγάκι». Από την άλλη πλευρά, εμείς οι αναρριχητές πιστεύουμε πως στατιστικά είναι πολύ πιο επικίνδυνη η μετάβασή μας με αυτοκίνητο στο αναρριχητικό πεδίο, παρά η ίδια η αναρρίχηση. Και τελικά, ειδικά στην αθλητική αναρρίχηση (αυτή με μόνιμα βύσματα – ασφάλειες τοποθετημένα στο βράχο), το ρίσκο είναι πολύ μικρό και εξαρτάται απόλυτα από τους ίδιους τους αναρριχητές. Εξαρτάται από το αν η «σχοινοσυντροφιά» τηρεί σωστά τους κανόνες ασφαλείας και όχι από εξωγενείς παράγοντες, όπως για παράδειγμα στο δρόμο, από το αυτοκίνητο που έρχεται κατά πάνω μας από απέναντι.

Πόσο διαδεδομένη είναι στην Ελλάδα η αναρρίχηση και η ορειβασία; Αλλά και πόσο δύσκολα ή εύκολα μπορεί κάποιος να διδαχθεί σωστά ένα τόσο επικίνδυνο σπορ;
Στην Ελλάδα δυστυχώς παραμένει μικρό το ποσοστό των ανθρώπων που ασχολούνται με τον αθλητισμό και τα σπορ. Αυτό ισχύει και για το δικό μας τομέα. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, μετά την πανδημία παρατηρείται μια ισχυρή τάση για άθληση στη φύση, η οποία έχει δημιουργήσει ένα ισχυρό ρεύμα και προς τη δύσκολη ορειβασία και αναρρίχηση. Ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να ξεκινήσει κάποιος είναι η παρακολούθηση μιας ολοκληρωμένης σχολής ορειβασίας ή αναρρίχησης που οργανώνεται από επίσημο ορειβατικό σύλλογο της Ε.Ο.Ο.Α με πιστοποιημένους και έμπειρους εκπαιδευτές.

axaikipoliteia.gr – Αχιλλέας Ροδίτης