Κείμενο και φωτογραφίες Απόστολος Κων. Καρακώστας
Στην ύστερη του κορονοϊού εποχή, την Τρίτη βράδυ της 21ης Μαρτίου στα πλαίσια του εορτασμού της Παγκόσμιας ημέρας Ποίησης, διοργανώθηκε στο Αγρίνιο Ποιητική βραδιά.
Διοργανωτές της όμορφης εκδήλωσης τρεις σύλλογοι δραστήριων πολιτών της πόλης του Αγρινίου. Ο «Παναιτωλοακαρνανικός Σύλλογος Γυναικών», το «Λαογραφικό Μουσείο Αιτωλοακαρνανίας» και ο Σύλλογος «Οι Φίλοι του Λαογραφικού Μουσείου Αιτωλοακαρνανίας».
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην ζεστή ατμόσφαιρα της καφετέριας «Κουκουβάγια»-ταιριαστό όνομα μια και για αιώνες θεωρείται σύμβολο της σοφίας, γνώσεως και μάθησης-στην Χαριλάου Τρικούπη, στο κέντρο του Αγρινίου.
Η Παγκόσμια ημέρα της ποίησης γιορτάστηκε κάτω από την σκιά του τρομερού δυστυχήματος των Τεμπών. Και πολλές συνθέσεις ποιημάτων άρχισαν να γράφονται γι’ αυτό…
Η κυρία Μαίρη Χρυσικοπούλου, Πρόεδρος του Λαογραφικού Μουσείου Αιτωλοακαρνανίας και η μόνη εν ζωή από τα ιδρυτικά μέλη του φιλολογικού και λογοτεχνικού ομίλου «Κωσταντίνος Χατζόπουλος» που ιδρύθηκε στο Αγρίνιο το μακρινό 1959…καλησπέρισε και ευχαρίστησε όλους τους επισκέπτες φίλους της ποίησης στην εκδήλωση. Ζήτησε την τήρηση ενός λεπτού σιγής για αυτούς που έφυγαν αναίτια και τόσο τραγικά…
Διάβασε ποιήματα εκλιπόντων Αγρινιωτών ποιητών ενώ περιέγραψε την δύσκολη, για πολλούς, ζωή τους σε παλιότερους καιρούς.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο Αντιδήμαρχος με αρμοδιότητες της Διεύθυνσης Διοικητικών Υπηρεσιών του Δήμου Αγρινίου κύριος Κωνσταντίνος Ζώης. Εκ μέρους του Δήμου απηύθυνε χαιρετισμό για τον εορτασμό της Ημέρας της Ποίησης και συνεχάρη τους οργανωτές-οργανώτριες καλύτερα-για την ποιητική βραδιά.
Η Γενική Γραμματέας του Συλλόγου Γυναικών Αιτωλοακαρνανίας ποιήτρια κυρία Σταυρούλα Μέρκου και η μαθήτρια ανιψιά της Σπυριδούλα διάβασαν ποίημά τους σχετικό με το δυστύχημα που τάραξε όλη την Ελλάδα. (ακολουθεί στο τέλος του κειμένου).
Η κυρία Μαίρη αναφέρθηκε στην ακτινοβολία που έχει ο Αγρινιώτης ποιητής Κωσταντίνος Χατζόπουλος έως τις ημέρες μας και που το Αγρίνιο γιόρτασε πριν δυο χρόνια εν μέσω της πανδημίας τα εκατό χρόνια από τον θάνατό του. Διάβασε δύο ποιήματα του. Με την άψογη προφορά της απήγγειλε τα ποιήματα «Ασ’ τη βάρκα» από την ποιητική συλλογή «Απλοί τρόποι» και το «Δε γηρεύω» :
Ασ’ τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχει,
ας ορίζει το αέρι τιμόνι, πανί,
τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,
είναι πιο όμορφοι οι άγνωροι πάντα γιαλοί,
η ζωή μια δροσιά είναι, ένα κύμα, ας το φέρει
όπου θέλει το αέρι, όπου ξέρει το αέρι.
…………………………………………..
Η κυρία Χρυσικοπούλου μίλησε για τους λαϊκούς ποιητές του Αγρινίου και για την κυρία Κασιανή Κονταξή, κόρη του Πανεπιστημιακού καθηγητή και συγγραφέα κυρίου Κώστα Κονταξή η οποία έκανε μεταπτυχιακή διατριβή με θέμα τους ποιητές της πόλης.
Η συντονίστρια κυρία Λαμπρινή Αντωνάτου κάλεσε τους ποιητές που παραβρίσκονται στην αίθουσα και επιθυμούν να απαγγείλουν ποιήματά τους ή να διαβάσουν ποιήματα γνωστών ή αγνώστων στους πολλούς ποιητών.
Πέρα από την κυρία Μέρκου και την ανιψιά της, συνολικά 17 Αγρινιώτες-όχι απαραίτητα-ποιητές διάβασαν εξαιρετικά και πρωτότυπα ποιήματα.
Αλφαβητικά διάβασαν οι παρακάτω:
Αλεξανδροπούλου Αρχοντούλα, Αντωνάτου Λαμπρινή, Βέλλιος Ιωάννης, Βελούδας Πέτρος, Βλασοπούλου Φρόσω, Γαμβρούλης Θέμης, Ζαφείρη Λαμπρινή, Θετάκη Ελένη, Κατεφίδης Αλέξιος, Κομπορόζος Βασίλειος, Μέρκου Σταυρούλα, Μπόμπολου Τζοάνα, Μπώκου Νίκη, Πατσιαλού Ευτυχία, Ροκά Αρετή, Σπυρέλη Χρυσούλα και Χρυσικοπούλου Μαίρη.
Η έναρξη έγινε με τον ποιητή κύριο Πέτρο Βελούδα. Απάγγειλε το ποίημά του «Αν ποτέ δεν ξημερώσει». (Το ποίημα και το βιογραφικό του ποιητή ακολουθούν στο τέλος του κειμένου).
Όλοι οι ποιητές και ποιήτριες απήγγειλαν πολύ ενδιαφέροντα ποιήματα. Λυπάμαι που δεν μπορώ να τα μεταφέρω όλα στους αναγνώστες, θα περιγράψω μόνο τα πιο πρωτότυπα από αυτά, (κατά την γνώμη μου, ένας ειδικός θα ξεχώριζε τα «διαμάντια» αλλά δεν ήταν διαγωνισμός ποίησης, ήταν συμμετοχή όλων προς τιμή της ποίησης).
Ο κύριος Αλέξης Κατεφίδης, εκπαιδευτικός και ιστορικός ερευνητής, διάβασε το πιο παλιό καταγεγραμμένο σονέτο που γράφτηκε στην Ελληνική γλώσσα πριν έξι αιώνες, το έτος 1436 μΧ. στο Αγγελόκαστο Αιτωλοακαρνανίας, από τον περιηγητή Κυριακό τον εξ Αγκώνος της Ιταλίας. (το σονέτο ακολουθεί στο τέλος του κειμένου).
Το πιο «Λακωνικό» ποίημα το απήγγειλε ο κύριος Ιωάννης Βέλλιος, Μαθηματικός-ποιητής και ιδιοκτήτης της καφετέριας που με μεγάλη προθυμία φιλοξένησε στον χώρο την εκδήλωση. Το ποίημα ήταν του Σπαρτιάτη Τυρταίου και ήταν το πιο μικρό από όλα όσα ακούστηκαν, αποδεικνύοντας ότι η ποιητική αξία δεν στηρίζεται σε πολυσέλιδα κείμενα. Το ποίημα:
«Εμπρός της λεβεντογεννήτρας Σπάρτης παιδιά, που κατάγεστε από πατέρες πολίτες, με το αριστερό χέρι την ασπίδα προβάλλετε και με το δόρυ γενναιόψυχα βάλλετε, χωρίς να λυπάστε τη ζωή σας. Διότι αυτό δεν είναι πατροπαράδοτο στη Σπάρτη».
Ο κύριος Θέμης Γαμβρούλης, Πρόεδρος του Μουσικού «Ορφέας» Αγρινίου διάβασε δύο ποιήματα. Το «Ματωμένη Πατρίδα» της κυρίας Ολυμπίας Κανιώτη που αναφέρεται στην Μικρασιατική καταστροφή που εορτάσαμε τα 100 χρόνια. Το ποίημα έλαβε τιμητική διάκριση. Και το «Λύτρωση» του ποιητή Ηλία Λιάκου.
Η κυρία Χρυσικοπούλου διάβασε το ποίημα «Το Αγρίνιο κάποτε» της κυρίας Μόλλης Βότση από την τελευταία της-7η– ποιητική συλλογή «Ανάμεσα στο τίποτα ή στο παν». (το ποίημα στο τέλος του κειμένου). Διάβασε ακόμα ποιήματα του εκλιπόντος Δικηγόρου Φίλλου που ξεκίνησε να γράφει το 1954.
Η κυρία Λαμπρινή Αντωνάτου απάγγειλε το ποίημά της από μνήμης!
Στο τέλος της βραδιάς αναχωρώντας η κυρία Χρυσούλα Τασολάμπρου, διοργανώτρια του Φεστιβάλ Χορωδιών Αγρινίου, χαιρέτισε την εκδήλωση και συνεχάρη τους οργανωτές της.
Παραβρέθηκε και ο κύριος Γεώργιος Λουρηδάς, καθηγητής και σκηνοθέτης, συνεχάρη τις διοργανώτριες κυρίες της ποιητικής βραδιάς.
Κλείνοντας την εκδήλωση η κυρία Μαίρη Χρυσικοπούλου ευχαρίστησε τους ποιητές και τους φίλους της ποίησης που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση. Ευχαρίστησε τον ιδιοκτήτη του χώρου κύριο Βέλλιο καθώς και τις εργαζόμενες, με άψογη συμπεριφορά και υψηλή επαγγελματική ικανότητα και εξυπηρέτηση, κυρίες Λένα και Ειρήνη.
Η εκδήλωση ήταν ότι καλύτερο και σεμνότερο θα μπορούσε να διοργανωθεί στην πονεμένη περίοδο του Μάρτη…
Ακολουθούν ποιήματα και βιογραφικό.
Σταυρούλα Μέρκου:
Ετούτη την Άνοιξη δεν έμελλε να ‘ρθούν τα χελιδόνια
Ήρθαν μα δε σταθήκανε πολύ
μείναν μετέωρα στα σύρματα για λίγο
και χάθηκαν για κάπου μακριά
Μετέωρο στο σύρμα και το ‘’φτάνω’’, το ‘’σ’ αγαπώ’’ και το ‘’πολύ φοβάμαι’’
πως πέταξε για κάπου μακριά
το ‘’θέλω να ‘μαι εδώ’’ και το ‘’φοβάμαι’’;
Ετούτη την άνοιξη δεν έμελλε να ανθίσουν τα λουλούδια
Σκύψαν ξανά και κρύφτηκαν στη γη
και κάποια – κάποια δραπετεύσαν απ’ το μίσχο
και πέταξαν μαζί με τα πουλιά
Σκίζονται οι καρδιές των πατεράδων
να πιει απ’ το αίμα τους ο αδέσποτος ανθός
κουρελιασμένα κρέμονται τα σπλάχνα των μανάδων
μπας να ριζώσει μες τον ύπνο μυστικώς
Κι ένα πρωί, άλλο πρωί, του Μάρτη
κάποια που κίνησαν για το σχολείο παιδιά
είδαν μετέωρα πουλιά και απορήσαν
Σχόλασμα, μαζευτήκαν στην πλατεία
και το μεγάλο θέμα συζητήσαν
Και είπαν το χελιδόνι θέλει σπίτι σαν το παιδί που κάποιος καρτερεί
και είπαν πως θέλει σίδερο όποιος γκρεμίσει, μικρή λασπόκτιστη κατασκευή
και είπανε θέλει σίδερο, φωτιά και βόλι,
αν τύχει και φοβίσει τα πουλιά
αν τύχει και τα κάνει να σκορπίσουν
αν τύχει και χαθεί ένα από αυτά
Σπυριδούλα Μέρκου:
Και λέμε θέλει σίδερο, φωτιά και βόλι,
αν κάποιος τα φοβίσει τα πουλιά
αν τύχει και τα κάνει να σκορπίσουν
αν τύχει και χαθεί ένα από αυτά
Και αποτύχατε, κυρίες και κύριοι! Χάσατε! Όχι ένα, αλλά 57. Χάσατε την:
Την Εριέτα, Τον Παναγιώτη, Την Αναστασία, Τη Μάρθη, Τη Χρυσή, Τη Θωμαή, Την Αναστασία, Τη Φραντσέσκα, Την Κλαούντια, Την Ελένη, Τον Αναστάσιο, Τον Ιορδάνη, Τον Κυπριανό, Την Ιφιγένεια, Το Ντένις, Την Αγάπη, Την Αφροδίτη, Το Γεώργιο, Το Νικήτα, Τον Άγγελο, Την Καλλιόπη, Την Αναστασία, Τη Δήμητρα, Την Ελισάβετ και τη Νάμπια, Το Δημήτριο, Τον Ιωάννη, Το Σωτήρη, Την Ελπίδα, Το Δημήτρη, Τον Παναγιώτη, Το Νικόλα, Το Δημήτριο, Τη Σοφία, Τον Βάιο, Τον Μωχάμεντ, Την Αθηνά, Τη Μαρία, Την Γιούλια, Την Έλενα, Τον Σπύρο, Την Βάγια, Τον Ανδρέα, Το Γιάννη, Τη Μαρία, Το Βασίλη, Τον Ευάγγελο, Τον Ιωάννη, Το Γεώργιο, Τη Χρυσή, Τη Βασιλική, Τη Μαρία, Το Γεώργιο, Τον Pavlini, Την Ευαγγελία, Τον Ιωάννη, Το Γιώργο.
Πέτρος Βελούδας:
«Αν ποτέ δεν ξημερώσει»
Μην μιλάς όταν χτυπάει το τηλέφωνο
ενοχλητικά
Μην ταίζεις τον νού σου
με φθηνές αναμνήσεις
σε ακίνητα πορτρέτα…
Χάσε και μια ευκαιρία
η ομορφιά με την δυστυχία
ματαιοπονούν να βρούν διέξοδα στον
πλατωνικό τους έρωτα.
Μην εμπόδίζεις τα παιδιά
που παίζουν και τρέχουν
στην μεγάλη πλατεία
Τί θα καταλάβεις εαν πάλι
επιμείνεις στις δικές σου εμμονές;
Θα χάσεις τον ήλιο
Θα αναπολείς μελαγχολικά
το φεγγάρι
και θα γράφεις ποιήματα
στα αστέρια
Σαν πολύ ψηλά δεν κοίταξες σήμερα;…
Σαν ψηλά δεν υψώνεις την φωνή σου ;..
Άν ποτε δεν ξημερώσει ποιός θα εξημερώσει
τις παλίρροιες του θυμού σου;…
Με ποιόν πάλι καυγάδισες
Μα τί ρωτάω;..
Ξέρω , το ξέρω με την αχώνευτη…σιωπή σου!.
ΠΕΤΡΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΛΟΥΔΑΣ (το ποίημα απήγγειλε στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας ποίησης στο Αγρίνιο που διοργάνωσε το Λαογραφικό μουσείο -και ο Παναιτωλοακαρνανικός συλλογος γυναικών Αγρινίου με πρόεδρο την αξιότιμη κυρία Μαίρη Χρυσικοπούλου)
(το παρόν ποίημα απέσπασε διεθνές ποιητικό βραβείο από την
Αμερικανική ομάδα ποίησης PASSION OF POETRY, Πρωτότυπος-Αγγλικός τίτλος ποιήματος « IF TOMORROW NEVER COMES»).
Σύντομο βιογραφικό του κ. Πέτρου Βελούδα
Ο Πέτρος Κυριάκου Βελούδας γεννήθηκε στο Αγρίνιο το έτος 1977. Είναι πτυχιούχος ανθρωπιστικών επιστημών τμήματος Ελληνικού πολιτισμού του Ελληνικού ανοικτού Πανεπιστημίου Πατρών, και εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος. Είναι πρεσβευτής της Ελληνικής ποίησης στο Μπαγκλαντές-(Bangladesh), ακαδημαϊκός ποιητής στην ακαδημία ποίησης και φιλολογίας AMCL στην Βραζιλία. Μέλος των διεθνών ποιητικών σωματείων WORLD SOCIETY OF POETS-WSP, WRITERS UNION, Διεθνής εταιρεία Ελλήνων λογοτεχνών-ΔΕΕΛ.
Έχει αποσπάσει ποιητικό βραβείο στον πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό που προκήρυξε ο λογοτεχνικός σύλλογος ΑΜΦΙΚΤΥΟΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Επίσης έχει αποσπάσει το Α’ ποιητικό βραβείο στον ποιητικό διαγωνισμό της Θάσου εις μνήμην του ποιητή μακαριστού Πρωτοπρεσβυτέρου πατρός Γεωργίου Διαμαντόπουλου. Έλαβε και χρυσό μετάλλιο για το βραβευμένο του ποίημα, με τον τίτλο ‘’ΑΝΘΡΩΠΙΑ΄΄ από τον Δήμο Θάσου . Τέλος το λογοτεχνικό -ποιητικό του έργο συμπεριλαμβάνεται στην Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια σύγχρονων Ελλήνων λογοτεχνών ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ.-
Αλέξης Κατεφίδης, Εκπαιδευτικός, διευθυντής Ελληνικού Λυκείου Νυρεμβέργης Γερμανίας, ιστορικός ερευνητής και διαχειριστής της σελίδας « Αιτωλία και Ακαρνανία στο πέρασμα του χρόνου, Aetolia Acarnania tempus».
Το σονέτο:
…”Εστί δε καλή κώμη εν αρχή της Αχαϊας
εις Αιτωλίαν πλησίον Αχελώου τον ποταμόν
Αγγελοκάστρον κάλουσιν εύμορφον θεωρίας.
Αυτήν του Κάρλου πρώτου μεγαλήτορα υιόν,
Ηρακλέα γεμονευείν ηύρα παίδας μετά δύο,
Κάρωλον μεν τρίτον, τρίτον δε και Λονάρδον
θεοείδεοι είσαν ώσπερ παίδες Πριάμοιο,
άριστοι και εις πάντες ευγενίαις ευεργέτοι
οι με ποίαν εις φιλείαν ευεργεσείαν δ εν πλουσίω
οίκω επέδειξαν ρεία γραφείν ού δυνόμεν τοι:¨”…
Μόλλη Βότση, ποιήτρια
Στο Αγρίνιο κάποτε
Τότε που είμασταν παιδιά, γυρίζαμε στους δρόμους,
πότε στο Πάρκο, στην Πλατεία ή στο συντριβάνι,
στις γειτονιές που ευωδιάζαν γιασεμί κι αγιόκλημα,
μακριά απ’ τ’ αυτοκίνητα κι από τους αστυνόμους
με γέλια και φωνές, που φθάναν ως τον ουρανό…
Είναι αξέχαστα τα χρόνια εκείνα στο Αγρίνιο…
στις Εθνικές Γιορτές πηγαίναμε στις παρελάσεις,
τα βράδια διασκεδάζαμε στο «Ελληνίς» ή στο «Τιτάνια»
και κάναμε βόλτες ατέλειωτες στην Παπαστράτου,
αυτές, που πάντα θα θυμάμαι και θα νοσταλγώ…
Α.Κ.Κ.
agrinionews.gr
