Καλεσμένος, της εκπομπής ''ΟlaSports and VoiceBet'' και του Παρασκευά Μάζη, ο προπονητής του Γ.Σ. «ΗΡΑΚΛΗΣ» Γιώργος Καψιμάλης.
Στη διάρκεια της κουβέντας, αναλύσαμε ότι έχει να κάνει με τη σχολή που ο ίδιος διευθύνει, την συμμετοχή αθλητών του σε πολλά event, αν στην επαρχία οι αθλητές μπορούν να έχουν μία σωστή βάση, για το πόσο απαραίτητο είναι να συμμετέχουν τα νέα παιδιά. Από τη κουβέντα μας, δεν έλειπε το κεφάλαιο, Μιχάλης Ζαμπίδης, αλλά κι ένα μήνυμα προς τους νέους.
-Για τον Γ.Σ. Ηρακλής Αγρινίου: Μπορεί να πει κάποιος πως είναι η επιβράβευση της δουλειάς που κάνουμε. Μιλάμε, για έναν σύλλογο με παρουσία 10 χρόνων, ιδρύθηκε το 2005 με έδρα το Αγρίνιο. Ασχολείται με τρία αθλήματα: Πυγμαχία, Kickboxing και MMA. Αναγνωρισμένος σύλλογος στην πανελλήνια ομοσπονδία, Kick Boxing στην ελληνική ομοσπονδία Ζίου Ζίτσου καθώς και στην ελληνική ομοσπονδία Παγκρατίου αθλήματος από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού καλλιεργώντας τα ανάλογα αθλήματα, συμμετέχοντας σε εθνικά πρωταθλήματα και σε βραδιές επιλέκτων.
-Για την συμμετοχή σε πολλά event: Κοιτάξτε, είναι κάτι στο οποίο δεν λαμβάνουμε μέρος μόνο εμείς, δεν μπορούμε να μιλάμε για αποκλειστικότητες κι αν θέλουμε να είμαστε σωστοί δε πρέπει κιόλας. Αθλητές μας, λαμβάνουν μέρος και στα τρία αυτά αθλήματα. Επιτρέψτε μου να τονίσω το κομμάτι του MMA, από την άποψη πως στην Ελλάδα ελάχιστοι αθλητές έχουν επαφή με ένα τέτοιο άθλημα, τα λεγόμενα οχτάγωνα κλουβιά σε αγώνες με μεικτούς όρους. Όταν λέμε ελάχιστοι, όπως το ακούτε. Η αλήθεια είναι πως με το συγκεκριμένο άθλημα, εμείς ως Γυμναστικός Σύλλογος ασχοληθήκαμε από τη πρώτη στιγμή στην Ελλάδα και αυτό είναι κατοχυρωμένο, δεν είναι ότι το λέω εγώ. Έχουμε λάβει μέρος σε αγώνες, με τον πρώτο να υπολογίζεται πριν μία δεκαετία, το 2006 και πολύ παλιότερα, τότε με την δική μου συμμετοχή, αν και σε εκείνες τις εποχές ούτε αναγνωρίσιμο ήταν, ούτε το γνώρισαν όσο και όσοι το κατέχουν στις μέρες μας.
Κατά, την προσωπική μου άποψη το ΜΜΑ και η Πυγμαχία είναι σε τρομερή άνοδο. Παγκοσμίως, δε το συζητάμε ειδικά στην Αμερική Νο1 άθλημα, αλλά και γενικά ανά το κόσμο έχει ραγδαία αύξηση.
-Για τα αθλήματα - Ανάλυση αυτών: Ο Σύλλογος κάνει πυγμαχία, δεν είναι βέβαια το κύριο άθλημα της σχολής κάνουμε δια μέσω του Παγκρατίου. Κάπου, εδώ να πούμε δυο λόγια και για αυτό. Ένα άθλημα το οποίο περιέχει πυγμαχία, διδάσκει πυγμαχία, διδάσκει Kick Boxing, το λεγόμενο Πυξ Λαξ. Κάνοντας, κάποιος Παγκράτιο πρέπει να κάνει και τα τρία αυτά αθλήματα. Αναλύοντας το καθένα από αυτά, η πυγμαχία, δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι ιδιαίτερο, ένα από τα κορυφαία αθλήματα, ένα άθλημα που εγώ τουλάχιστον ως αθλητής έκανα πολλά χρόνια. Τρελή άνθηση με καλή έννοια και... η κουτσή Μαρία πρέπει να κάνει, το τονίζω με τη καλή έννοια. Όσον, αφορά το Kick Boxing είναι το αντίστοιχο της πυγμαχίας με μία τρελή άνθηση από το 2000 και ύστερα. Πριν, πρέπει να πω ότι ελάχιστοι ασχολούνταν στην Ελλάδα. Αρκετά υποβαθμισμένο, χωρίς ιδιαίτερη αναφορά από κανέναν ή μάλλον αυτό που ακούγονταν ήταν άσχημες κριτικές λόγω μη αναγνώρισης, μη έχοντας προστεθεί στους αγώνες, λόγω που δεν είχε κάποια χώρα προέλευσης, δε μπορώ να το πω. Από τη πλευρά μου, οφείλω να ομολογήσω πως την δεκαετία 1995-2005 ασχολήθηκα πάρα πολύ και λόγω των δασκάλων μου, του Γιώργου Μάλλιου, από τα χρόνια που ήμουν στην Αθήνα. Να τονίσω πως ο Γιώργος έστησε το Kick Boxing, προσέξτε δεν το έφερε αλλά το έστησε στη χώρα μας, μαζί με τον Γιάννη Κακαράκη, ανθρώπους με τους οποίους δούλεψα μία δεκαετία. Στην αμέσως επόμενη δεκαετία το Kick Boxing είχε μία τρελή άνθηση, μπήκε σε όλα τα γυμναστήρια, κάνοντας καράτε ή τάε-κβοντό ή πυγμαχία ή όποιο άθλημα έκανε και Kick Boxing. Στη συνέχεια, διοργανώσεις δυο ταχυτήτων έριξε το συγκεκριμένο άθλημα σε σχέση με το που ήταν, καθαρά προσωπική γνώμη αυτό που λέω. Από την άλλη κανένας Σύλλογος δε μπορεί να απαγορέψει στον άλλον να κάνει τη προσπάθεια του, στο εκάστοτε άθλημα, πάμε αλλού μετά. Μπορεί να κάνει Kick Boxing ακόμη κι αν δεν είναι επαγγελματικά.
Υπάρχει, βέβαια το νομικό πλαίσιο, αλλά το οποίο, στην Ελλάδα ζούμε, να το πω και αλλιώς δεν λέει κάτι, ο τελικός κριτής είναι ο κόσμος, εκείνος αποφασίζει. Εκείνο που κρατάω είναι πως οι πολλές διοργανώσεις έχουν κουράσει, για μία δεκαετία περίπου ήταν πιο αξιόπιστες, δε θα πω πιο καλές, αλλά πιο αξιόπιστες. Το ΜΜΑ, όπως είπα και στην αρχή είναι ένα ακραίο άθλημα, ένα άθλημα για πολύ λίγους, δε μπαίνεις εύκολα στο κλουβί και δεν το λέω επειδή έχω αθλητές που τα έχουν καταφέρει, το ξεκαθαρίζω. Θα το έλεγα κι αν δεν έπαιζα ή δεν είχα αθλητές. Αυτό, όμως το κρατάει και αξιόπιστο. Δεν υπάρχει μάπα αγώνας. Να πω κάπου εδώ ότι δεν είναι απλά το οχτάγωνο, υπάρχει εθνικό πρωτάθλημα αναγνωρισμένο από τη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού, δια μέσου του Παγκρατίου αθλήματος που είναι ο πλήρης αγώνας, που είναι κανονικός αγώνας ΜΜΑ, η διαφορά είναι ότι δεν γίνεται σε οχτάγωνο κλουβί και γίνεται με προστατευτικά. Θα πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος πως ΜΜΑ υπάρχει και ερασιτεχνικά.
-Για το αν στην επαρχία κατέχουν όσα πρέπει: Κοιτάξτε να δείτε, πάντα λέω τη προσωπική μου γνώμη, για να μην παρεξηγηθώ. Στο Αγρίνιο η Πυγμαχία τα προηγούμενα χρόνια είχε μεγαλύτερη άνθηση. Να μην πω ένας, δυο Σύλλογοι που έκαναν, αλλά είχαμε πιο καλούς αθλητές. Καθρέφτης, το τι κατακτάς. Όταν έχεις πάρει εθνικά πρωταθλήματα β' και α' ανδρών ότι και να σου πει ο άλλος είναι λίγο. Θυμάμαι, έναν Σύλλογο ο οποίος έχει διαληθεί. Είχε πολλά αθλήματα, αλλά στην Πυγμαχία μεσουρανούσε πριν 15 χρόνια δε θέλω να πω ονόματα και να ξεχάσω κάποιον, μεταξύ αυτών ήμουν κι εγώ, στα λίγα πράγματα που έκανα. Στο Kick Boxing καλή άνθηση, δε πρέπει να λέμε πολλά και να κάνουμε λίγα, είναι κάτι το οποίο λέω και στους δικούς μου αθλητές.
-Για την συμμετοχή και μικρών παιδιών: Αν σε έναν Σύλλογο, δεν καταφέρεις να βάλεις μικρά παιδιά, στην ουσία δεν κάνεις τίποτα. Για μένα είσαι κλινικά νεκρός. Εγώ, προσωπικά, δεν θα πω ότι ξεκίνησα με ηλικίες, οχτώ, εννιά, μιας και η σχολή έχει δέκα χρόνια, αλλά ήταν όλοι σε νεαρή ηλικία, δώδεκα, δεκατρία, σημερινοί εικοσιπεντάρηδες, τριαντάρηδες. Μπορώ να πω ότι τα τελευταία χρόνια είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος, γιατί έχω παιδιά σε μικρές ηλικίες και χωρίς να διαμορφώσουμε ένα άλλο πρόγραμμα, ή να προσθέσουμε κάποιο άλλο άθλημα, ώστε να τους προσεγγίσουμε διαφορετικά, κάνοντας Kickboxing, Παγκράτιο. Το θέμα είναι πόσο δουλεύεις για να πετύχεις πράγματα. Το ταλέντο είναι το άλφα και το ωμέγα, αλλά όπως έχουν πει και μεγάλοι, κορυφαίοι δάσκαλοι του χώρου, ένα μη ταλέντο μπορεί να γίνει καλύτερο, από κάποιον που δεν δουλεύει. Ειδικά, σε τέτοια αθλήματα όταν κάνεις ένα λάθος θα σου βγει, εφόσον δεν το δουλέψεις, θα το κάνεις πάντα και παντού. Στην σημερινή εποχή, έχουν αλλάξει τα πράγματα κάθε μέρα όλοι μας, μαθαίνουμε νέα πράγματα. Κάπου, εδώ πρέπει να συμπληρώσω λέγοντας για την διατροφή, η οποία είναι καθρέφτης του αθλητή, όπως γενικότερα η ζωή του, να κάνετε προπονήσεις και να το χαλάσει στο φινάλε, δεν έχει νόημα. Αυτό που λένε όλοι για την οικονομική κρίση, δεν είναι απάντηση σε όλους και σε όλα. Κάποιοι προτιμούν να χαλάσουν το χρόνο ή τα χρήματα τους σε πράγματα καθαρά δευτερεύοντα. Εμείς, εκείνους που παλεύουν προσπαθούμε να τους βοηθάμε, όσο μπορούμε.
-Για τον Iron Mike, Μιχάλη Ζαμπίδη: Όπως, έχω πει και σε άλλες συνεντεύξεις μου, είναι ο άνθρωπος που έφερε το Kickboxing στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στη τηλεόραση. Για μένα, που είμαι 44,45 χρονών δεν είναι ο άνθρωπος που καθιέρωσε το άθλημα αυτό στη χώρα μας. Θα ήταν ιεροσυλία να μην αναφέρουμε τον Πάρη Βασιλικό, τον Βαλέριο Λεωνίδη που ξεκίνησε στην Ελλάδα, τον Γιάννη Κακαράκη και άλλα παιδιά, μεταξύ των οποίων κι εγώ, που ήμουν από τους πρώτους, ανεξαρτήτου αποτελέσματος, έτυχε τότε να παίξω. Όπως κι αν έχει ο Ζαμπίδης ήταν εκείνος που μας έκανε, το άθλημα εμπορικό. Αυτό δε μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Τρομερός αθλητής, πράγματα που ουδείς άλλος δε πρόκειται να κάνει στο εξωτερικό τη δική του πορεία. Έτυχε, για κάποια χρόνια να βρεθούμε στον ίδιο Σύλλογο. Δε μπορούμε να κρύψουμε όλα όσα έχει κάνει. Όταν όμως μιλάμε για Kickboxing δε πρέπει να ξεχνάμε αυτόν που το έστησε και το ξεκίνησε. Βέβαια, η νέα γενιά τον Iron Mike γνώρισε και σε αυτό μεγάλο ρόλο παίζει η τηλεόραση. Όταν ο Ζαμπίδης έπαιζε, στην Αυστραλία, στο Κ1 της Ιαπωνίας, που ήταν τα κανάλια; την τελευταία πενταετία τον δείχνουν και τον κάνουν γνώριμο σε πάρα πολλούς νέους, αδικώντας τα όσα είχε κάνει τότε. Έχεις δει αγώνες αυτών των αθλημάτων πέραν των Ολυμπιακών Αγώνων; Έχουν γίνει λάθη και από την πλευρά, όσων έχουν το μέσον μη δείχνοντας όλα όσα άξιζαν. Μη θέλοντας, να είμαι καταστροφικός, συνοψίζω λέγοντας, πως υπάρχει προβολή σε αθλητές πολύ περισσότερη από αυτή που θα έπρεπε. Το καλό, είναι πως το άθλημα βοήθησε να γίνει ευρέως γνωστό. Όλα τα αθλήματα τους αθλητές και την προβολή τους.
-Για το μήνυμα που στέλνει στους νέους: Εγώ εκείνο που λέω πάντα, και όταν έρχονται να ρωτήσουν στο Σύλλογο, λέω γυμναστείτε! Όταν βλέπεις πολύ μικρά παιδιά, 10,11,12 κτλ να γυμνάζονται, δεν είναι μόνο θέμα υγείας ή ομορφιάς αλλά κυρίως ψυχολογίας, είτε μιλάμε για αγόρι, είτε μιλάμε για κορίτσι. Η ενασχόληση με κάθε άθλημα δίνει πολλά κίνητρα, διαμορφώνει χαρακτήρα. Όταν τα παιδιά γυμνάζονται, έχουν άλλον χαρακτήρα.
