Ο Κωστής Μαραβέγιας μίλησε στον Άρη Καβατζίκη και το «Πάμε Δανάη».
Μιλώντας για τους γονείς του είπε:
«O μπαμπάς μου είναι ιδιοκτήτης νταλικών και έχω πάει πολλές φορές στην Ηγουμενίτσα με κάποιον οδηγό του, που ένιωθε αμήχανα με έμενα συνοδηγό. Η μητέρα μου ήταν καθηγήτρια και μεταφράστρια αγγλικών και ήταν ερωτευμένοι με τον μπαμπά από το σχολείο ακόμη, ήταν 19 εκείνος και 16 εκείνη».
«Η ελληνική επαρχία δεν συμβάδιζε με τον υπόλοιπο κόσμο, δεν υπήρχε το ίντερνετ και εγώ στο Αγρίνιο ήμουν ένα παιδί που έκανα Γαλλικά και πιάνο. Υπήρχε μία διάχυτη αίσθηση ότι τα αγόρια δεν πάνε για πιάνο, είχα και μακριά μαλλιά και δεν ήταν εύκολο, υπήρχαν στιγμές που δεν πέρασα καλά.
Στις μικρές ηλικίες είναι πολύ δύσκολο να ακούς σχόλια, και στον δρόμο άκουγα σχόλια, πήγαινα στο φροντιστήριο και άκουγα πράγματα, βούλωνα τα αυτιά μου. Έβαζα Doors και Τζιμ Μόρισον στο walkman και έπαιρνα δύναμη. Έγραφα ποιήματα και φαντασιωνόμουν ότι μία μέρα θα γίνω Τζιμ Μόρισον».
Μίλησε και για περιστατικό ρατσισμού που δέχτηκε ως φοιτητής στην Ιταλία.
«Ως Έλληνες που πήγαμε στην Ιταλία για σπουδές ήμασταν πρόβλημα γι’ αυτούς, ήταν πολύ περίεργο που μας έβλεπαν να κάνουμε ουρά για την άδεια παραμονής. Θυμάμαι στο σούπερ μάρκετ τον πρώτο καιρό μιλούσα σπαστά Ιταλικά και μία κυρία μου είπε “να πάτε στα σπίτια σας”. Ένιωσα για πρώτη φορά ένα περιστατικό ρατσισμού και η ταμίας δεν με υποστήριξε.
Από μικρός είχα μία ροπή στα πολύχρωμα και στα ζωντανά χρώματα, έχω πουκάμισα που αγόρασα στα 16-17 στην Ιταλία, για τα οποία ντρέπομαι για μένα», ομολόγησε.
Η σχέση του με την Τόνια Σωτηροπούλου
Μιλώντας για την Τόνια Σωτηροπούλου είπε ότι «κάνω πλάκες ειδικά, όταν υπάρχει υπερβολική ησυχία για να υπάρξει μία δόνηση, η σύντροφος μου είναι χαρούμενη με τις πλάκες αν και μου λέει, “ρε Κωστή, πάλι;”. Όταν μιλάει στο τηλέφωνο της λέω ατάκες.
Η Τόνια έχει χιούμορ, άλλα εγώ θα σκαρφιστώ πράγματα, που δεν μπορώ να πω, και έτσι δημιουργούνται αποθεωτικές καταστάσεις.
Δεν ήμουν ο μάτσο τύπος και τα κορίτσια που με ενδιέφεραν, συνήθως προτιμούσαν άλλα αγόρια. Στην πορεία ανακάλυψα πως πάρα πολλοί άνθρωποι πιστεύουν στη θηλυκή πλευρά του ατόμου, είναι μία πλευρά πιο εκλεπτυσμένη και πιο “ευαίσθητη”.
Τη θηλυκή πλευρά την έχουμε όλοι, άλλα κάποιοι την πνίγουμε γιατί θεωρούμε ότι στερεοτυπικά πρέπει να είμαστε πιο αρσενικά. Εκεί γεννιούνται τα προβλήματα, τα κόμπλεξ, οι αποκλεισμοί και η ομοφοβία, γι΄αυτό θεωρώ ότι η πιο ενδιαφέρουσα πλευρά του κόσμου είναι η θηλυκή.
Η γυναίκα της ζωής μου είναι προφανώς η σύζυγός μου, η μητέρα μου είναι ο άνθρωπος της ζωής μου, εκείνη που μου έφερε το δώρο της ζωής.
Από την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε με την Τόνια ξεκινήσαμε τα ταξίδια, “έχεις λεφτά τώρα;”, “έχω λεφτά τώρα!”, “πάμε να τα φάμε!”.
Την πρώτη φορά που είδα τη σκυλίτσα της Τόνιας, τη Στέλλα, είπα θα με φάει, άλλα με συμπάθησε και την αγαπάω πάρα πολύ. Αγαπούσα ήδη τα ζώα, άλλα η σύντροφος μου με ενέπνευσε πάρα πολύ, ώστε να νιώσω βαθιά αγάπη.
Το μεγαλύτερό μου άγχος είναι όταν φεύγω με τη σύζυγο εκδρομή, σε κάθε στροφή ειδικά στη Μεσσηνία και την Αρκαδία, σταματάμε για τα αδέσποτα ζωάκια. Στο πορτ μπαγκάζ μας έχουμε πέντε κιλά τροφής για σκύλους και γάτες».
Η ζωή του με τη λεύκη
Ο τραγουδιστής τοποθετήθηκε σχετικά με την αυτοάνοση ασθένεια που πάσχει.
«Η λεύκη μου παρουσιάστηκε πριν 20 χρόνια, όλοι οι άνθρωποι κουβαλάνε ένα σταυρό, κάτι που φαίνεται ή δεν φαίνεται, μία ανάμνηση, ένα βίαιο περιστατικό. Δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι η λεύκη είναι πρόβλημα και μάλιστα ορίστε, έφτασα σε ένα σημείο που ποιος το περίμενε, είμαι με την Τόνια Σωτηροπούλου!», σχολίασε με χιούμορ.
