Η καταστροφή το 1962, του οικισμού Αγίου Γεωργίου από τον πλημμυρισμένο Αχελώο…
“Τα νερά αποσύρθηκαν αλλ΄οι ελπίδες των αγροτών έμειναν θαμμένες στη λάσπη…” έγραφε στους τίτλους της η αθηναϊκή εφημερίδα ΝΙΚΗ και το αναλυτικό της ρεπορτάζ αναφέρονταν στον παλιό οικισμό του Αγίου Γεωργίου Καλυβίων, όπου την 17η Δεκέμβριου του 1962, στη μία το μεσημέρι, υπέστη μεγάλες καταστροφές απο το σπάσιμο του προστατευτικού αναχώματος στη θέση “Βαρειά” του ποταμού Αχελώου, ο οποίος πλημμύρισε τα χωράφια και ξεσπίτωσε δεκάδες οικογένειες που διέμεναν εκεί…
Η εφημερίδα ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ του Καϊρου, την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 1962 (αρ. φ. 300), σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα αναφέρει σχετικά:
Χθεσιναί πλημμύραι εις το Αγρίνιον εκάλυψαν 2.500 στρέμματα καλλιεργήσιμων γαιών
“ΑΘΗΝΑΙ 19: Ραγδαίαι βροχαί έπεσαν χθες εις την πειοχήν του Αγρινίου και επροξένησαν πλημμύρας εις τον Αχελώον καλύψασαι 2500 στρέμματα αγροτικών γαιών. Αι πλημμύραι αύται επροξένησαν μεγάλας ζημίας εις τα αρδευτικά σχέδια της περιοχής εκ της οποίας εξεκενώθησαν 80 οικίαι απο τους κατοίκους, ενώ 80 άλλαι οικίαι κατέρρευσαν”.
Ο οικισμός που ήταν εγκατεστημένος στη θέση “Νησί” , διαλύθηκε εντελώς απο τα αφρισμένα και μανιασμένα νερά του ποταμού τα οποία “φούσκωσαν” λόγω της σφοδρής κακοκαιρίας που έπληττε εκείνες τις μέρες την Δυτική Ελλάδα…
Η εφημερίδα ΝΙΚΗ, στο φύλλο της Παρασκευής 21η Δεκεμβρίου 1962, καλύπτει με επιτόπιο ρεπορτάζ των απεσταλμένων της δημοσιογράφων Γ. Μπέρτσου και Α. Κορόβηλα το συγκεκριμένο γεγονός με γενικό τίτλο: “Τα νερά αποσύρθηκαν αλλ΄οι ελπίδες των αγροτών έμεινα θαμμένες στη λάσπη”
Αναφέρεται συγκεκριμένα: “Σιγά σιγά τα νερά του Αχελώου αποσύρονται και τα θαμμένα στην λάσπη και το νερό σπίτια ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια.
Μια απίστευτη τραγωδία γράφηκε απο τ΄αφρισμένα νερά του ποταμού που ηπείλησαν με αφανισμό ένα ολόκληρο χωριό φτωχών μεροκαματιάρηδων αγροτών. Η λίγη γη που ώριζε ο καθένας και σ΄αυτήν έσπερνε το βιός του έγινε λασπότοπος, ένα τρομακτικό νεκροταφείο των λιγοστών ελπίδων για την ζωή, για τα παιδιά τους.
Ερημιά βασιλεύει τωρα στον Άγιο Γεώργιο. Τα νερά τραβιώνται απο τα ρημαγμένα σπίτια, μα κανείς δεν τολμάει να ξαναγυρίση σ΄αυτά, στις τρύπιες στέγες τους, στα γκρεμισμένα πλινθόκτιστα ντουβάρια. Ολόκληρο το χωριό μοιρολογάει για την ανέλπιστη συμφορά κι΄αδύνατες απο τις πιο θαρραλέους, ακούγονται μερικές φωνές διαμαρτυρίας, μερικές κατάρες γι΄αυτούς που η αδιαφορία τους, η εγκληματική αμέλειά τους τους έφερε τόσο κοντά στον θάνατο.
Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ
Τώρα όμως που η συμφορά πέρασε αρχίζει η αληθινή τραγωδία όλων αυτών των φτωχών πατεράδων που ο καθένας έχει να θρέψει 5 και 6 ακόμη και 10 παιδιά.
Ξεσπιτωμένοι χωρίς χωράφια, χωρίς ζώα πρέπει να αγωνισθούν για να ζήσουν τα παιδιά τους. Πως όμως; “Αλλοίμονο αν η Α.Τ.Ε. τους γυρέψη τα χρέη τους μας είπε ο Πρόεδρος της Κοινότητος κ. Γρηγόρης Ψηλογιαννόπουλος, θα πάνε όλοι φυλακή”. Κάτι πρέπει να γίνει, μια, έστω και αργά, συμπαράστασι του κράτους. Μια αναστολή τουλάχιστον των αγροτικών χρεών.
Αυτό μας παρεκάλεσαν να γράψουμε οι Ευαγγ. Πατσαούρας (4 παιδιά), Ηλίας Ιωάννου (6 παιδιά), Νίκος Ανθογιάννης (8 παιδιά), Β. Μαλεσάδας (6 παιδιά), Μιχ. Μαλεσάδας (3 παιδιά), Ιωάν. Σταθογιάννης (5 παιδιά), Νικ. Διώτης (10 παιδιά), Αθαν. Ταλαντζής (7 παιδιά), Αγγ. Κουτρουμάνος (5 παιδιά), όλοι αγρότες που εκτός απο τα σπίτια τους έχασαν και την φετινή παραγωγή τους”.
Στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ στο Κυριακάτικο φύλλο της 23/12/1962 έχει ανταπόκριση απο το Αγρίνιο, όπου στην σελίδα 16, αναφέρει την εξής δυσάρεστη είδηση: “ Αγρίνιο – του ανταποκριτού μας: Απεβίωσε σήμερον εις το ενταύθα Κρατικό Νοσοκομείον, όπου ενοσηλεύετο απο ημερών, ο Παντ. Μιγ (σ)δάκις, ετών 2, συνεπεία βρογχοπνευμονίας, προκληθείσης εκ της επί μακρόν παραμονής του εις τα ύδατα, κατά τις σημειωθείσας προσφάτως πλημμύρας του Αχελώου εις την περιοχήν Καλυβίων”.
Όπως διαβάζουμε από το βιβλίο “Καλύβια- Ιχνηλατώντας τον Καναδά” του Γ. Διονυσάτου, “Οι Καλυβιώτες, δείχνοντας συναισθήματα απαράμιλλης κοινωνικής αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, βοήθησαν όσο μπορούσαν, τους πλημμυροπαθείς συγχωριανούς τους, τους “νησιώτες” όπως τους αποκαλούσαν και με κάρα, αλλά και με τρακτέρ, τα μεταφορικά μέσα της εποχής, τους μετέφεραν στο χωριό, όπου φιλοξενήθηκαν για μέρες. Κάθε καλυβιώτικη οικογένεια φιλοξενούσε και μια οικογένεια απο το πλημμυρισμένο οικισμό, εως ότου θα επέστρεφαν στα σπίτια τους…
Μετά απο αυτό το τραγικό γεγονός και αφού τα νερά του Αχελώου υποχώρησαν, οι κάτοικοι μετεγκαταστάθηκαν στη θέση “Ξυλεία” 500 μέτρα νοτιότερα της παλιάς του θέσης, ενώ το δημοτικό σχολείο λειτούργησε για 3 περίπου χρόνια στο παλιό εκκλησάκι της Αγίας Ελεούσας…
Έρευνα: Γιώργος Αν. Πανταζόπουλος
1) Πάνω στο τρακτέρ: Οδηγός Λάμπης (Ευλάμπιος) Οικονόμου, ο πατέρας του Διονύσης (Νιόνιος) αριστερά κάθεται η Ρεβέκα Δρακοπούλου (Βελή) και δεξιά η κυρά Τασούλα Καρύμπα
2) Το Δημοτικό Σχολείο Αγ. Γεωργίου που λειτούργησε για τρία χρόνια στο εκκλησάκι της Αγίας Ελεούσας
Πηγές:
Ψηφιακό Αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος (www.nlg.gr)
Από το βιβλίο του Γ. Διονυσάτου: “Καλύβια- Ιχνηλατώντας τον Καναδά”
Αρχείο των Διονύση (Νιόνιου) Οικονόμου και Δ. Μαλεσιάδα
πηγή: http://agrinionews.gr
