– ΣΗΜΕΡΑ (19 Νοεμβρίου) είναι η Παγκόσμια Ημέρα Κακοποίησης Παιδιών ή Παιδικής Κακοποίησης όπως αλλιώς λέγεται. Και όταν μιλάμε για κακοποίηση, αυτή περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα από κακοποιητικές συμφορές απέναντι στα παιδιά από ενήλικους που μπορεί να είναι οι ίδιοι οι γονείς, εκπαιδευτικοί στα σχολεία, ιερείς σε Κατηχητικά Σχολεία ή σε παιδικές κατασκηνώσεις, επικεφαλής ή ομαδάρχες – εθελοντές σε Δομές που φιλοξενούν κακοποιημένα παιδιά και οποιοσδήποτε, συγγενής ή μη, που έχει πρόσβαση σε παιδάκια, υπεράνω κάθε υποψίας τις περισσότερες φορές…

– ΚΑΙ η κακοποίηση δεν είναι πάντα και μόνο η σεξουαλική, όπως ίσως πιστεύουμε πολλοί, είναι πολλών ειδών, όπως η λεκτική, η ψυχολογική, η σωματική και η σεξουαλική φυσικά. Όλων αυτών των μορφών οι κακοποιήσεις των παιδιών, περισσότερο σήμερα από ποτέ σε μία σάπια κοινωνία που ζούμε, αφήνουν πάρα πολλά τραύματα, σε σώμα και ψυχή, αυτών που κακοποιούνται…

– ΦΥΣΙΚΑ και δε θα πάρω θέση για την “κιβωτό του κόσμου” και τον πατέρα Αντώνιο, αφενός γιατί είναι μία υπόθεση που ερευνά η δικαιοσύνη, αφετέρου δε γιατί δε θέλω να πιστέψω, δε θέλω να χωνέψω πως ισχύει κάτι τέτοιο για αυτή τη Δομή και για έναν ιερέα και Άνθρωπο, ο οποίος έχει αγιοποιηθεί στα μάτια και στις ψυχές των περισσότερων εξ ημών, αν όχι όλων μας. Γιατί, αν η σήψη και η διαστροφή έχει φτάσει μέχρι εκεί, τότε δε θα υπάρχει τίποτε και κανένας “αμόλυντος” που να εμπιστευόμαστε πλέον. Τότε και για το “χαμόγελο του παιδιού” και για οπουδήποτε αλλού θα μπορούσε στο εξής να “σκάσει” κάποιο σκάνδαλο…

– ΓΙΝΕΤΑΙ προσπάθεια, απ’ αυτά που βλέπω και ακούω, ακόμα και μιας πολιτικοποίησης αυτού του γεγονότος της “κιβωτού”, είναι στο αίμα μας και στο DNA μας αυτή η διαστροφή με τα κόμματα, γιατί περί διαστροφής πρόκειται. Οι πάσης φύσεως κακοποιητές, όπως και οι παιδόφιλοι – παιδεραστές, εισχωρούν σχεδόν πάντα, εκεί όπου υπάρχουν παιδιά, ακόμα και ως εθελοντές. Αυτό μην το ξεχνάμε, ούτε πως κάποιοι, υπεράνω υποψίας, είναι αμόλυντοι. Και, για όλους αυτούς, δεν υπάρχουν πολιτικά κόμματα, τόσο απλά..

πηγή φωτο: cnn.gr