Μία συλλογή 99 παραμυθιών

Η συλλογή 99 παραμυθιών υπό τον γενικό τίτλο «Παραμυθόπλοιο» είναι ο δεύτερος τόμος (704 σελίδες) που ο Παντελής Φλωρόπουλος ετοιμάζει για έκδοση, μετά την «σκήτη της πόλης». Το «Παραμυθόπλοιο» δεν απευθύνεται στα παιδιά, αλλά στους γονείς, τους παππούδες, τις γιαγιάδες των παιδιών που ξέρουν ότι πρέπει να διαβάζουν παραμύθια στα παιδιά.

Για χάρη αυτής της θείας λειτουργίας που οικοδομεί την διαρκή σχέση ζωής του παιδιού με τους γονείς και την διαχρονική επίσης σχέση του εγγονιού με τον παππού και τη γιαγιά, στην συγγραφή του «Παραμυθόπλοιου» ο συγγραφέας μετέφερε την προφορικότητα των αγαπημένων του λαϊκών παραμυθιών. Αυτή άλλωστε είναι μία από τις πιο σημαντικές ιδιαιτερότητες των 99 παραμυθιών αυτού του τόμου: Η μετάβαση του αφηγήματος από τον (προφορικό) βουκολικό γλωσσικό κώδικα στον (γραπτό) αστικό γλωσσικό κώδικα.

Άλλη ιδιαιτερότητα της συλλογής είναι ότι τα 99 παραμύθια του «Παραμυθόπλοιου» απευθύνονται στον αναγνώστη που ξέρει ότι το παραμύθι – σε πείσμα των καιρών – δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των παιδιών, αλλά κάθε αναγνώστη που αγαπά τη λογοτεχνία, είναι δικαίωμα κάθε λάτρη της λογοτεχνίας που κατατάσσει την τέχνη του παραμυθιού δίπλα στην ομοούσια τέχνη της ποίησης.

Το παραμύθι δεν είναι κατώτερο λογοτεχνικό είδος, όπως νομίζουν οι βραβευμένοι μυθιστοριογράφοι κυρίως, αλλά και οι βραβευμένοι ποιητές. Η τέχνη του παραμυθιού, αξιακά, βρίσκεται στο ίδιο ύψος με την τέχνη που απαιτεί το διήγημα, το μυθιστόρημα, το ποίημα, το θεατρικό έργο.

Η εκδοτική βιομηχανία το σέρβιρε ως «βιβλίο του παιδιού», γιατί χρειαζόταν ένα εξειδικευμένο προϊόν για ένα στοχευμένο αγοραστικό κοινό. Η κατηγοριοποίηση αυτή δεν έγινε με λογοτεχνικούς αλλά με εμπορικούς όρους, που βέβαια ΔΕΝ συνδέονται καθόλου με την ποιότητα του λόγου, συνδέονται μονοδιάστατα με την ποιότητα της εικόνας, της εικονογράφησης, εξ ου και τα εκτρώματα που όχι μόνο κυκλοφορούν στα βιβλιοπωλεία, βραβεύονται κιόλας…

Σα να μην έφτανε αυτή (η στοχευμένη μεν, άσοφη δε) πράξη των εκδοτών, η κατηγοριοποίηση του παραμυθιού ως παιδικό είδος, αφαίρεσε από τους ενηλίκους την παραμυθία, την παρηγοριά δηλαδή, το λογοτεχνικό αποκούμπι τους.

Τι άλλο από αφαίρεση οξυγόνου είναι αυτό;

Είναι σα να λέμε ότι στερείς από έναν γέρο το δικαίωμα να βλέπει τα εγγονάκια του…

Με άλλα λόγια, είναι καλό να έχουν και οι μεγάλοι το παραμύθι τους, όχι μόνο τα παιδιά.

Είν’ ένα δικαίωμα στην αναγνωστική απόλαυση που έχασαν.

Σ’ αυτούς απευθύνεται το «Παραμυθόπλοιο»: Δεν είναι θεμελιωμένο στην εικόνα, αλλά στον λόγο, στην παραμυθία, στην παρηγοριά δηλαδή που μας έλλειψε πολύ, πάρα πολύ…

Η λιτή, αυστηρά λιτή εικονογράφηση του τόμου ανήκει στον σπουδαίο Χρήστο Παπανίκο.

Έξω από τον εμπορικό χορό των Εκδοτικών Οίκων, έξω από το χορό των Λογοτεχνικών Βραβείων που ανοίγουν όλες τις πόρτες (ακόμα και στην «κουτσή Μαρία») το «Παραμυθόπλοιο» θα κυκλοφορήσει ταπεινά, ήσυχα, δεν θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία, δεν θα σταλεί σε βιβλιοκριτικούς, ούτε θα γίνει εκδήλωση παρουσίασης. Θα τυπωθεί στα λιγότερα αντίτυπα που μπορεί να τυπώσει το τυπογραφείο, μόλις 26, εκ των οποίων διαθέσιμα για πώληση θα είναι μόνο 16.

Όποιος θέλει ν’ αποκτήσει ένα αντίτυπο του «Παραμυθόπλοιου», μπορεί να το παραγγείλει στα Γραφεία της «Αναγγελίας», τηλ. 26410 49000 (ώρες Γραφείου) ή στο e-mail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.. Οι φίλοι του συγγραφέα στο facebook μπορούν να στείλουν το μήνυμά τους ακόμα και στο messenger.

Η τιμή του τόμου είναι 30 ευρώ, υψηλότερη του συνήθους, οφείλεται όμως στο γεγονός ότι ο τόμος τυπώνεται σε πολύ μικρό αριθμό αντιτύπων, μόλις 26…

agriniovoice.gr