Τις παλιές κακές συνήθειες «θυμήθηκε» ο Παναιτωλικός στην Καλαμάτα, όπου κατάφερε να αποκλειστεί από έναν υποδεέστερο, ανέτοιμο πλην ψυχωμένο αντίπαλο.
Ο θεσμός του κυπέλλου ήταν απαξιωμένος για χρόνια στο Αγρίνιο. Την περσινή χρονιά φάνηκε πως κάτι αλλάζει, με την ομάδα να φτάνει μια ανάσα από τα ημιτελικά.
Οι στόχοι που είχαν τεθεί φέτος συμπεριελάμβαναν σαφώς μια καλή πορεία στο κύπελλο, εξαρτώμενη, βέβαια, και από τη δυναμικότητα των αντιπάλων που θα προέκυπταν στη συνέχεια του θεσμού.
Συνέχεια, δυστυχώς, δε θα υπάρξει, καθώς το σύνολο του Αναστασίου εμφανίστηκε κατώτερο των περιστάσεων στο χθεσινό νοκ-άουτ παιχνίδι. Ο προπονητής του Παναιτωλικού προχώρησε σε εκτεταμένο rotation και εκτέθηκε με την εικόνα της ομάδας και την παταγώδη αποτυχία του αποκλεισμού.
Σίγουρα οι ποδοσφαιριστές δεν είναι άμοιροι ευθυνών και τα παιχνίδια κυπέλλου αποτελούν ευκαιρία για παίκτες με λίγο χρόνο συμμετοχής να αποδείξουν πράγματα. Μπορείς, όμως, να κατηγορήσεις παιδιά όπως οι Λιάβας και Μαλής, που δεν έχουν αγωνιστικό ρυθμό λόγω πολύμηνων τραυματισμών και πρέπει να σηκώσουν το βαρύ φορτίο μιας πρόκρισης;
Από την άλλη, σίγουρα πρέπει να υπάρξει κριτική κι αυτοκριτική για παίκτες όπως ο Ντουάρτε. Ο Φρεντ είναι σκιά του περσινού καλού του εαυτού. Με εξαίρεση το παιχνίδι με τον Άρη (που και σε αυτό μπήκε ως αλλαγή) είναι μετριότατος. Το πείραμα της μετατόπισής του στα χαφ μοιάζει άτοπο, αλλά και ως εξτρέμ δεν είναι καλός. Στα επόμενα παιχνίδια, που λογικά θα βρει χρόνο συμμετοχής λόγω και της απουσίας του Νταγκό, επιβάλλεται να δείξει βελτιωμένο πρόσωπο.
Βελτιωμένος (αλλά κυρίως πιο σταθερός) πρέπει να εμφανιστεί κι ο κίπερ Στεργιάκης. Ο νεαρός τερματοφύλακας έχει ορισμένα καλά στοιχεία (αντανακλαστικά, μεταβιβάσεις) αλλά οι έξοδοί του είναι κάκιστοι κι εν πολλοίς μοιραίοι. Κι αυτός ελέω του τραυματισμένου Ανέστη έχει την ευκαιρία να αποδείξει ότι αξίζει να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο αγρινιώτικο ρόστερ. Ειδάλλως η ενίσχυση στον «άσσο» θα μοιάζει με επιτακτική ανάγκη.
Αναγκαία, πάντως, μοιάζει ολοένα και περισσότερο η ενίσχυση στην κορυφή της επίθεσης. Ο Ζοάο Πέδρο μπορεί να μην έχει πάρει ακόμα πολύ χρόνο συμμετοχής, αλλά τα πρώτα δείγματα γραφής είναι αποθαρρυντικά, με τις αντίπαλες άμυνες να μη νιώθουν καθόλου την παρουσία του.
Η νοοτροπία «καλλιεργείται» από τον προπονητή
Πέρα από την όποια ατομική κριτική, βέβαια, πρέπει να δούμε και τον Παναιτωλικό συνολικά ως ομάδα φέτος. Το ποδόσφαιρο που παρουσιάζει δεν διεκδικεί δάφνες ποιότητας.
Κόντρα σε όλους τους αντιπάλους, από τον ΟΦΗ και τον ΠΑΣ μέχρι τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ η εικόνα είναι η ίδια: μαζική άμυνα, υπερβολικά χαμηλά ποσοστά κατοχής της μπάλας, αντεπιθέσεις και παθητικότητα.
Αυτό το στυλ παιχνιδιού έχει δώσει σημαντικούς βαθμούς. Ακόμα και στις μεγάλες νίκες, όμως, ο Παναιτωλικός «μαρτύρησε» ώστε να διαχειριστεί τα υπέρ του αποτελέσματα (εξαίρεση το παιχνίδι με τον Άρη).
Στα Γιάννενα αν και προηγήθηκε 0-2 από νωρίς, δέχθηκε γρήγορα το 1-2 και για περίπου σαράντα αγωνιστικά λεπτά ο ΠΑΣ βρισκόταν διαρκώς γύρω από την αγρινιώτικη περιοχή, με τον Παναιτωλικό να αδυνατεί να κρατήσει έστω και λίγο την μπάλα.
Παρόμοια η εικόνα και στην Κρήτη, με γρήγορο 0-1 και μαζική άμυνα κόντρα σε έναν αποδυναμωμένο αντίπαλο, ενώ και το 1-2 ήρθε από την ποιότητα-ευφυΐα του Κολοβού, όχι από οργανωμένη ομαδική ενέργεια.
Με τον Βόλο ο Παναιτωλικός δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός και πλήρωσε τόσο την παθητικότητα μετά το 2-0, όσο και το λάθος του τερματοφύλακα.
Ακόμα χειρότερη, βέβαια, ήταν η νοοτροπία κόντρα στην Καλαμάτα, ιδίως μετά την ισοφάριση του Φλόρες. Αν και είχαν την ψυχολογία με το μέρος τους, οι παίκτες της ομάδας αντί να πιέσουν για το 2-3, έδωσαν και πάλι την μπάλα στον αντίπαλο, κινδυνεύοντας να δεχθούν τρίτο γκολ στην κανονική διάρκεια.
Ο Αναστασίου σε πολλές εκ των δηλώσεων του υποστηρίζει πως η νοοτροπία των ποδοσφαιριστών του είναι προβληματική και απαιτείται αλλαγή της. Κύρια αρμοδιότητα κάθε σύγχρονου προπονητή, όμως, είναι να μπορεί να εμπνεύσει και να «αναγκάσει» τους ποδοσφαιριστές να ακολουθούν τα δικά του «θέλω» και σε βάθος χρόνου να υιοθετήσουν τη νοοτροπία που θέλει να προσδώσει στην ομάδα του.
Κλείνοντας, οφείλεται να τονιστεί ότι ένας αποκλεισμός σαν τον χθεσινό είναι μεν οδυνηρός, αλλά δεν φέρνει το τέλος του κόσμου. Ο Τίτορμος πρέπει να κοιτάξει μπροστά, στοχεύοντας σε βελτίωση της αγωνιστικής του εικόνας και ένα μεγάλο αποτέλεσμα κόντρα στον Ολυμπιακό.
Νικόλας Δρέλλιας
agrinionews.gr
