Βλέποντας τον φυσικό πλούτο της Αιτωλοακαρνανίας, πολλοί αναρωτιούνται γιατί ένας τόσο πλούσιος σε φυσική ομορφιά και πόρους νομός έχει ανεργία και δεν είναι ανεπτυγμένος οικονομικά.
Πολλές φορές όταν προχωράει την κουβέντα, αναπάντεχα σκοντάφτει πάνω σε περιβαλλοντικούς λόγους του τύπου «θα ενοχλούνται τα ζώα, τα φυτά, τα πουλιά» ή σε μεγαλοσχήμονες φράσεις περιβαλλοντικών συνθηκών τύπου Natura , Ramsar κτλ κτλ.
Που όμως τελειώνουν τα όρια της προστασίας του περιβάλλοντος και που αρχίζουν να υπάρχουν δεσμά και σιδερένια κικλιδώματα δογματισμού που φυλακίζουν την ανάπτυξη;
Λιθάνθρακας, εκτροπή Αχελώου: Η αληθινή οικολογία. Η Αιτωλοακαρνανία απετράπη να γίνει Ελευσίνα ή «αποικία» Θεσσαλών τσιφλικάδων.
Σε μια χώρα με οικονομική ύφεση, κόκκινη γραμμή της οικολογίας θα πρέπει να είναι να μην «καπνιστεί»μια περιοχή όπως η «Ελευσίνα»και ο «Ασπρόπυργος». Αυτό θα πρέπει να διαχωριστεί. Η περίπτωση του λιθάνθρακα στον Αστακό φαίνεται να έκρυβε μια τέτοια αντζέντα, άγνωστο σε ποιο βαθμό. Δίκαια και το θέμα της εκτροπής του Αχελώου προέκυψε εκτός των άλλων επειδή μόνο και μόνο φαίνονταν ότι «βαριόταν» μια μερίδα τσιφλικάδων στη Θεσσαλία να αλλάξει τρόπους ποτίσματος και επέλεξε τον εύκολο τρόπο της ανάθεσης σε πολιτικούς να αναστατώσουν όλο το οικοσύστημα της Πίνδου. Αντίληψη αποικιοκρατικοί πάντα εκκολαπτόμενη στην ψευδαίσθηση του αποίκου!.
Από το Πετροχημικό στο Νεοχώρι Μεσολογγίου, στο Πάρκο και στην Naturoφοβία της Τριχωνίδας.
Από το πουθενά ενστικτώδης οικολογική συνείδηση προέκυψε στα τέλη της δεκαετίας του ’70, όταν μεγάλης έκτασης επεισόδια ξέσπασαν σε Ευηνοχώρι και Νεοχώρι Μεσολογγίου. Αιτία η φερόμενη κατασκευή εργοστασίων. Μάλιστα για το Νεοχώρι κινηματογραφικό αφιέρωμα διασώζει εκτενώς τα γεγονότα της εποχής.
Αποτέλεσμα; Τα εργοστάσια να γίνουν σε άλλες περιοχές της Ελλάδας με θέσεις εργασίας να δημιουργούνται, χωρίς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις που διατυμπάνιζαν.
Στην περίπτωση των λιμνών και ιδίως της Τριχωνίδας, η νατουροφοβία είναι ένα διαρκές σύνδρομο. Όλα αυτά τα χρόνια προσπάθειες ιδιωτών και μη για ήπια ανάπτυξη προσέκρουαν στην «περιβαλλοντική ευαισθησία» και στην ησυχία των πουλιών και των..όρνιων των λιμνών. Βόλτες στη λίμνη με πλοία, ακτές διαμόρφωσης, υδροπλάνα προσκρούουν συνεχώς σε οικολογικές ανησυχίες.
Η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση πάντως κάνει σαφές ότι «οι περιοχές του Natura 2000 δεν προορίζονται αποκλειστικά και μόνο για φυσικά πάρκα, στα οποία απαγορεύεται κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα: η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρεί ότι το δίκτυο δύναται να συνυπάρξει με την οικονομική πρόοδο.
Κατά συνέπεια, δραστηριότητες όπως η γεωργία, η θήρα ή ο τουρισμός, μπορούν να πραγματοποιούνται εντός των ορίων του Natura, αλλά στο μέτρο που δεν θίγουν τις ανάγκες διατήρησης της φύσης. Περαιτέρω, το πρόγραμμα δεν έχει σχεδιαστεί με τρόπο που να θέτει σε κίνδυνο θέσεις εργασίας ή το επίπεδο ζωής στις τοπικές κοινωνίες».
Η ερμηνεία κατά γράμμα της Οικολογικής ρητορικής χρησιμοποιήθηκε ως όχημα και σε αστικού τύπου περιβαλλοντικά θέματα όπως το Πάρκο στο Αγρίνιο. Αποτέλεσμα; Το Πάρκο «λιμνάζει» ως τώρα στην εγκατάλειψη με μέλλον αβέβαιο.
Γιατί δεν έγινε σχεδόν τίποτα για οικοτουρισμό όλα αυτά τα χρόνια; Αλήθεια υπάρχουν τεχνητές λίμνες εκτός των παραπάνω συνθηκών. Εκεί;
Ο μύθος ότι η παρερμηνεία της Οικολογίας είναι θέμα μόνο αριστερίστικης ιδεοληψίας.
Η εύκολη απλοποίηση για πολλούς είναι ότι «μερικοί κολλημένοι αριστεροί» εμποδίζουν την ανάπτυξη βάζοντας οικολογικά προσκόμματα. Αν κοιτάξει κάποιος όμως προς τα δεξιά θα δει soft διαχειρίσεις, εκκωφαντικές σιωπές ακόμα και δηλώσεις που προς μεγάλη έκπληξη αντιτίθενται φανερά στα υδατοδρόμια στην Τριχωνίδα.
Που είναι οι νεοφιλελεύθεροι που κόπτονται για την ανάπτυξη να σηκώσουν τη σημαία της ανάπτυξης για την Αιτωλοακαρνανία, τις λίμνες, τα βουνά και το περιβάλλον της;
Σε αυτό να προσθέσουμε, με μεγάλη μας απογοήτευση, ( φεύγοντας από τα δεξιά και το νεοφιλελεύθερο μπλοκ) φωνές που πέρασαν στα ψιλά της δημοσιότητας και θέλουν ούτε λίγο ούτε πολύ να εξαιρεθεί ο Δήμος Αγρινίου από την χρήση λιπασμάτων (!).
Από την ψευδοοικολογία στην μακροπρόθεσμη δέσμευση των φυσικών πηγών. Και μετά;
Το μόνο που επιτυγχάνεται από την αδράνεια είναι οι φυσικές ομορφιές να δεσμεύονται. Μέχρι πότε; Ελπίζουμε μόνο όχι μέχρι να φτάσει τον πάτο της υποανάπτυξης και να βρεθούν μερικοί «πονηροί» να τις εκμεταλλευτούν ξεχνώντας τότε (;) όλοι τις ψευδοοικολογικές ανησυχίες και προφάσεις…
Λ.Υ.
agrinionews.gr
