Στη Συκιά της Χαλκιδικής, λίγα μόλις χιλιόμετρα μακρύτερα από τη Φλέγρα, που αναφέρεται ως πατρίδα των γιγάντων, ζούσε μέχρι πριν λίγα χρόνια ο Τάσος Λειβαδίτης, σύyχρονος γίγαντας που σήκωνε με μεγάλη ευκολία βράχους, που ζύγιζαν έναν τόνο σχεδόν και το ύψος του ξεπερνούσε τα δύο μέτρα. Στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας, στα Γρεβενά για παράδειγμα, στη θέση Αμπέλια και στη θέση Μηλιά, και παλαιότερα στον Πέρδικα, ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής την καθηγήτρια Ευαγγελία Τσουκαλά, από τη Γεωλογική Σχολή του ΑΠΟ, εντόπισαν απομεινάρια σκελετού ενός ελέφαντα, το ύψος του οποίου ξεπερνά τα 4 μέτρα.
Απομεινάρια από τεράστιους χαυλιόδοντες-μαμούθ που θα πρέπει να ζύγιζε 12 τόνους και το ύψος του ξεπερνούσε τα 5 μέτρα, εντοπίστηκαν στη θέση Μηλιά των Γρεβενών από την ίδια επιστημονική ομάδα.
Η Δρ. Παλαιοντολογίας Ευαγγελία Τσουκαλά, η οποία έχει κάνει εκτεταμένες έρευνες και σε άλλα σπήλαια της Βόρειας Ελλάδας, πιστεύει ότι στην προϊστορική εποχή, λόγω των κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούσαν στη δική μας περιοχή, πολλά μεγάλα ζώα έβρισκαν καταφύγιο.
Αναφέρει:
Το παλαιοπεριβάλλον για τα μαστόδοντα ήταν δασώδες. "Ολες αυτές οι κατηγορίες των μεγάλων θηλαστικών της παλαιολιθικής εποχής, ζούσαν σε θερμό μεσοπαγετώδες κλίμα. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα της έρευνάς μας, θα πρέπει η Ελλάδα εκείνη την εποχή να λειτούργησε ως καταφύγιο των ζώων αυτών, αφού στην υπόλοιπη Ευρώπη επικρατούσε δριμύ ψύχος.
Σε τέτοιο περιβάλλον λοιπόν, για το οποίο μάλιστα έρχονται στο φως όλο και περισσότερες αποδείξεις, όπως για παράδειγμα τα ευρήματα γιγαντιαίων θηλαστικών τα οποία φαίνεται ότι έζησαν στην περιοχή της σημερινής Σάμου, και οστά τους φιλοξενούνται μάλιστα στο εντυπωσιακό Παλαιοντολογικό Μουσείο του νησιού, δεν είναι καθόλου απίθανο να έζησαν γίγαντες. "Αλλωστε, γιγάντια για τις τότε ανθρώπινες διαστάσεις θηλαστικά, βρέθηκαν και στην περιοχή της Μεσήμβριας στη Θεσσαλονίκη, όπου ανακαλύφθηκε το κρανίο ενός Ουρανοπίθηκου, ανθρωποειδούς που αποτέλεσε έναν ακόμη κρίκο στην εξέλιξη του ανθρώπου.
Πόσοι άλλοι κρίκοι έχουν χαθεί για πάντα; Γιατί να μην υπήρχαν γιγάντια θηλαστικά, τα οποία αποτέλεσαν τους προγόνους του Homo Sapίens ή κάποια μετάλλαξη του Homo Erectus; Άλλωστε, οι φυσικοί νόμοι επιβάλλουν ίση κατανομή στα είδη, προκειμένου να επιτευχθεί η επιβίωση και διαιώνισή τους. Πώς αλλιώς Θα μπορούσε να επιβιώσει το ανθρώπινο είδος εάν δεν είχε αποκτήσει κι αυτό προγόνους γιγαντιαίων διαστάσεων, που θα μπορούσαν σε κάποιο βαθμό να αντιμετωπίσουν τα μαστόδοντα και τους δεινόσαυρους της προϊστορικής περιόδου; Μπορεί, υποστηρίζουν ορισμένοι επιστήμονες, οι γίγαντες να υπήρξαν ως μεμονωμένες περιπτώσεις τεράτων.
"Αλλωστε, η ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους είναι γεμάτη με ανάλογες περιπτώσεις τερατογενέσεων. Συνήθως συμβαίνουν είτε από τη διασταύρωση ειδών ανόμοιων γενετικά μεταξύ τους, είτε -το συχνότερο- ως αποτέλεσμα κτηνοβασίας (συνήθειας που ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη, κυρίως τους προηγούμενους αιώνες, όταν οι άνθρωποι είχαν στενότερη σχέση με τα ζώα). Ανάλογες περιπτώσεις τέτοιων τερατογενέσεων, υποστηρίζουν αρκετοί, έχουν περάσει στη Μυθολογία με τους θρύλους των Κενταύρων, του Μινώταυρου, της Χίμαιρας κ.ά Ισως η απάντηση στο ερώτημα εάν τελικά υπήρξαν γίγαντες, να βρίσκεται βαθιά μέσα μας και να είναι ζήτημα εσωτερικής αναζήτησης.
Γιατί, από τότε που το ανθρώπινο είδος άρχισε να σχηματίζει κοινωνίες και να αποκτά αυτό που λέμε συλλογική συνείδηση, έφτιαχνε ιστορίες για πλάσματα μυθικά και αλλόκοσμα με δυνάμεις υπερφυσικές. Πλάσματα που προστάτευαν ή τιμωρούσαν τον αδύναμο άνθρωπο, ως προέκταση της ίδιας της Φύσης. Πλάσματα που ήταν υπαρκτά, αφού σίγουρα έζησαν και ζουν στην ανθρώπινη φαντασία, στα παραμύθια, τα τραγούδια και τους εφιάλτες, για να Θυμίζουν μια άλλη εποχή. Τότε που το Υπερφυσικό, ήταν μέρος της καθημερινής περιπέτειας που ζούσε ο άνθρωπος, προσπαθώντας να επιβιώσει σε αυτόν τον πλανήτη...
