Γράφει για το βιβλίο «Προσκύνημα στην Αβρούπολη» του Μίμη Κούρτη η Κατερίνα Λιβιτσάνου – Ντάνου
Το Καλοκαίρι που μας πέρασε ήρθαν στα χέρια μου νέα βιβλία, που παρουσιάστηκαν σε διάφορες εκδηλώσεις , μετά την πρόσφατη κυκλοφορία τους. Ένα από αυτά είναι και το «ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΒΡΟΥΠΟΛΗ» του φίλου και συμπατριώτη Μίμη Κούρτη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Οσελότος» και με έχει εντυπωσιάσει με την ιδιαίτερη και τιμητική του αφιέρωση, καθώς και με τον ευρηματικό τρόπο που επέλεξε να παρουσιάσει τους ήρωές του.
Ο Μίμης Κούρτης γεννήθηκε στην Εγκλουβή Λευκάδας. Κατά τη διάρκεια των μαθητικών του χρόνων διακρίθηκε σε τοπικούς και πανελλήνιους διαγωνισμούς Ποίησης, ενώ το 2016 εκδόθηκε η 1η ποιητική συλλογή «Γι’ αυτούς που χάσανε νωρίς». Το 2018 κυκλοφόρησε το 2ο βιβλίο του «Της αλμύρας λόγια». Έχει βραβευτεί και έχει κερδίσει την αποδοχή και την αγάπη των αναγνωστών του. Σήμερα ζει στην Εγκλουβή, συμμετέχει στα πολιτιστικά δρώμενα του τόπου του και με το γιο του Επαμεινώνδα Κούρτη έχουν το «Λιθανώφλι», ένα εξαιρετικό και φιλόξενο μαγαζί , στην πλατεία του χωριού.
« Προσκύνημα στην Αβρούπολη», ένα βιβλίο με τίτλο ελκυστικό και πρωτότυπο, που με έκανε από την πρώτη στιγμή να ψάξω και να δω πως Αβρούπολη είναι το Μεσολόγγι, όπως το ονόμαζε η αξέχαστη και γνωστή σε όλους μας Ακακία Κορδόση, ηρωίδα του βιβλίου! Διάβασα δίχως χρονοτριβή το βιβλίο , για να δω ότι πρόκειται για ένα προσκύνημα, μια πρωτόγνωρη επίσκεψη στο ηρωικό Μεσολόγγι, της Ακακίας και του Εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού! Με συγκλόνισε πράγματι ο τρόπος που ο αγαπητός Μίμης επινόησε να βάλει το Σολωμό μετά το θάνατό του προσκυνητή της Αβρούπολης, κάτι που ο ποιητής δεν είχε καταφέρει όσο ζούσε! Ένα ταξίδι εξωπραγματικό, κάτω από την καθοδήγηση του Δημιουργού και των αγγέλων, μια διαδρομή από τον Παράδεισο στη Γη και αντίστροφα, με την ξενάγηση της Ακακίας και το υπέρμετρο δέος προς όλους τους ήρωες, επώνυμους και ανώνυμους, Έλληνες και ξένους, που θυσιάστηκαν στο Μεσολόγγι για την Ελευθερία!
Το βιβλίο αφιερώνεται « στον αξέχαστο Σπύρο Πιστικό, που στάθηκε αφορμή να γνωρίσω την ηρωίδα της ιστορίας μου, χαρίζοντάς μου πολλά από τα βιβλία της», όπως γράφει ο συγγραφέας. «Η ακροστιχίδα της Ακακίας Κορδόση» είναι εξαιρετικοί στίχοι μετά τη φωτογραφία της, αφιερωμένοι στην ηρωίδα του βιβλίου. Ακολουθεί προλογικό σημείωμα του π. Ιωαννίκιου Ζαμπέλη, στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρεται : «το συναπάντημα του αρχετυπικού ποιητή του Ελληνισμού και της ερωτευμένης με την Αβρούπολη λογοτέχνιδας μυσταγωγεί, διδάσκει, συνεγείρει. Καθηλώνει ο διάλογος για την αιωνιότητα της ύπαρξης και τα προαπαιτούμενά της για την αιωνιότητα της πνευματικής δημιουργίας…» Στη συνέχεια ο συγγραφέας ευχαριστεί όσους βοήθησαν στη δημιουργία του βιβλίου. Στις σελίδες 13 – 108 διαδραματίζεται η ιστορία με κύρια πρόσωπα την Ακακία Κορδόση, τη Σταυρούλα( ψυχοκόρη της οικογένειας στη Γη) και τον μεγάλο ποιητή Διονύσιο Σολωμό. Συγκινεί η αγάπη των δύο γυναικών κατά τις συναντήσεις τους και καθηλώνει η αμοιβαία έλξη της Ακακίας και του Σολωμού, που κατά τις επιδιωκόμενες συνυπάρξεις τους συζητούν για τη ζωή τους και φυσικά για την Αβρούπολη. Πόσο σημαντικοί αλήθεια και οι δύο για «τούτο το αλωνάκι»! Κι έπειτα ένα περίεργο αίτημα στους αγγέλους και το πολυπόθητο για το Σολωμό προσκύνημα, υπό όρους φυσικά, με ξεναγό την Ακακία! Στο τέλος το γράμμα του συγγραφέα προς τη μούσα του, στο οποίο της λέει όσα δεν πρόλαβε να της πει πριν φύγει, χρησιμοποιώντας τίτλους των βιβλίων της και κλείνοντας «με σεβασμό και εκτίμηση , ο νέος σου φίλος Μ. Κ.»
Σημαντικό ρόλο στην κατανόηση της ιστορίας, εκτός από τον απλό και κατανοητό λόγο, τις ζωντανές περιγραφές, τις αφηγήσεις και τους διαλόγους, αποτελούν οι στίχοι του συγγραφέα, η φωτογραφία της Ακακίας, αποσπάσματα Ποίησης του Σολωμού , οι φιλοσοφικές σκέψεις για τη ζωή, την αιωνιότητα της ύπαρξης, τη μοναξιά του καλλιτέχνη και τη σχέση του με το κοινό, καθώς και η επίδραση ενός λογοτεχνικού έργου στον αναγνώστη.
Είχα γνωρίσει την αείμνηστη Ακακία Κορδόση. Απλή και ανθρώπινη όπως ήταν, μου έδωσε θάρρος και προτροπή να συνεχίσω να γράφω, μια και «για τον καθένα ο δρόμος της λογοτεχνίας είναι ξεχωριστός». Για τον Μίμη Κούρτη «είναι η μούσα του με την οποία συναντήθηκαν οι επιθυμίες και τα όνειρά του». Καλή συνέχεια του εύχομαι στο λογοτεχνικό του ταξίδι και χρησιμοποιώ μέρος του οπισθόφυλλου του βιβλίου «Ο διακαής πόθος να πετύχει κανείς το στόχο του του δίνει φτερά. Όταν η επιθυμία αγγίζει το ποθούμενο, σιγοκαίει σα φλόγα άσβεστη σε ψυχής εστία. Μοιάζει με σαράκι που τρώει το είναι του. Πόσο μάλλον όταν το ποθούμενο έχει διαβεί στην αντίπερα όχθη…Τότε η επιθυμία πολλαπλασιάζεται και κυρίαρχο ρόλο αναλαμβάνουν το όνειρο, η φαντασία, το συναίσθημα. Ξανοίγονται σε άυλους δρόμους, εκεί που το θείο ποτίζει την πορεία του και συναντά το ποθητό».
agrinionews.gr
