Είπαμε φέτος για διάφορους λόγους δεν τα λέμε τόσο συχνά όσο τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά εδώ ισχύει ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχια… Η ομάδα πάει τρένο, το Ευρωπαϊκό όνειρο πλησιάζει όλο και πιο κοντά, οπότε δεν χρειάζεται να λέμε πολλά. Μιλάνε με τον καλύτερο τρόπο μέσα στα γήπεδα, ο Χάβος και οι παίκτες του.
Το βράδυ του Σαββάτου μας τρέλαναν όλους. Όπου κι αν έβλεπε ο καθένας το παιχνίδι δεν μπορεί να μην τινάχθηκε από την θέση του μέχρι τον… ουρανό.
Ο πιο αισιόδοξος Παναιτωλικός δεν θα μπορούσε να γράψει ένα τόσο ονειρεμένο σενάριο. Με διπλό μέσα στην Τούμπα, με μπαλάρα, με 2 γκολ του… άκαπνου μέχρι αυτό το ματς Άλβες και το κυριότερο με… απόδραση στην τελευταία φάση του αγώνα.
Σαφώς η… διπλάρα επί του ΠΑΟΚ μπαίνει στην λίστα με τα 5-10 ματς της νεότερης ιστορίας του συλλόγου που όλοι θα τα θυμούνται για πάντα και δεν θα χορταίνουν να τα βλέπουν. Όπως πχ σε άσχετες στιγμές όλοι μας μπαίνουμε στο youtube για να δούμε τις φάσεις από το μπαράζ της Νέας Σμύρνης, όπως πατάμε να δούμε το διπλό ανόδου στον Βόλο, το ματς με τον Διαγόρα στο Αγρίνιο, την νίκη επί του Παναθηναϊκού στο «κλουβί», κάπως έτσι τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια θα γίνεται και με την αναμέτρηση της Τούμπας.
Θα την βλέπουμε και θα μας… φτιάχνει την μέρα. Θα βλέπουμε έναν Παναιτωλικό που δεν είχε… παθητικό ρόλο στο ματς. Δεν ήταν ταμπουρωμένος πίσω από την σέντρα κι απλά βρήκε την μία στιγμή για να… κλέψει το παιχνίδι. Το αντίθετο. Το βίντεο θα μας δείχνει μια ομάδα που πάτησε τον μεγάλο αντίπαλο. Που είχε ευκαιρίες να πάρει το τρίποντο από το πρώτο ημίχρονο, που άντεξε στην πίεση, που δεν μάσησε στην ισοφάριση και που στο φινάλε πήρε ακριβώς αυτό που άξιζε.
Την νίκη δηλαδή. Το να αναφερθείς σε μια τόσο σημαντική στιγμή της Παναιτωλικής ιστορίας σε κάθε παίκτη ξεχωριστά θα είναι άδικο. Όμως θα είναι άδικο να μην γίνει και μια ειδική αναφορά στον Άντρες Άλβες.
Ανήκω και γω στην πλειοψηφία των φίλων της ομάδας που τον εκνεύριζαν οι πολλές και… εύκολες χαμένες ευκαιρίες του, τονίζοντας παράλληλα ότι είναι και άτυχος όμως σε κάποιες στιγμές. Χθες τα δύο γκολ που έβαλε έδειξαν ακριβώς την έως τώρα ψυχολογία του.
Το πέναλτι ήταν τραγικό. Επιπέδου τοπικών πρωταθλημάτων κι… έγκλημα του Ιτάνζ που δεν το έπιασε. Φάνηκε το άγχος του Βραζιλιάνου να… σπάσει το ρόδι. Στο δεύτερο γκολ, με το άγχος να τον έχει εγκαταλείψει πια, έδειξε… στόφα μεγάλου επιθετικού.
Δεν πανικοβλήθηκε, πέρασε σαν… σταματημένο τον Ιτάνζ και έκανε «μεγάλο» πλασέ, δίνοντας ύψος στην μπάλα ώστε να μην την προλάβει ο παίκτης του ΠΑΟΚ. Μακάρι για τον Άλβες και για τον Παναιτωλικό να τον… έλυσαν αυτά τα δύο ιστορικά τέρματα και να δούμε το καλό του πρόσωπο στα επόμενα ματς αρχής γενομένης από αυτό της Τετάρτης με τον Εργοτέλη…
Εκεί όπου δεν πρέπει να λείπει κανείς. Δικαιολογίες δεν υπάρχουν. Ο Παναιτωλικός κάνει υπέρβαση φέτος και ο κόσμος του που τόσα χρόνια ήταν ο μεγαλύτερος… παίκτης του, δεν μπορεί να λείπει τώρα. Όλοι λοιπόν στο γήπεδο για ένα ακόμη τρίποντο που θα μας φέρει πιο κοντά στον… γκισέ του Ευρωπαϊκού εισιτηρίου.
ΥΓ. Κάθε φορά που ο Παναιτωλικός κάνει μια υπερβατική νίκη σαν αυτή της Τούμπας ή γενικά κάτι για το οποίο μιλάει όλη η Ελλάδα φέρνω στο μυαλό μου τρία άτομα.
Ο ένας είναι ο παππούς μου που από εκεί ψηλά με άλλους Παναιτωλικούς θα καμαρώνει την ομάδα για την οποία σήκωσε στις πλάτες του πέτρες και τσιμεντόλιθους ώστε να χτιστεί το γήπεδο της πριν πολλές-πολλές δεκαετίες και την λάτρεψε μέχρι το τέλος του.
Οι άλλοι δύο είναι ο Χρήστος και ο Πάνος… Αφιέρωσαν την ζωή τους στον Παναιτωλικό και σε εποχές που όλοι τους έδειχναν με το δάκτυλο και πίσω από την πλάτη τους ίσως να τους χαρακτήριζαν και γραφικούς. Τώρα δικαιώνονται περισσότερο από κάθε άλλον για αυτή την στάση ζωής.
Να τους έχει ο Θεός καλά να δουν την ομάδα ακόμη πιο ψηλά. Όπως αυτοί έλεγαν σε όλους μας ότι θα την δουν εδώ και πολλά χρόνια και όλοι εμείς… χασκογελάγαμε από αμηχανία.
ΠΗΓΗ: paneole.blogspot.gr
