Το κόμμα Αδέλφια της Ιταλίας (Fratelli d’ Italia) με τη χαρισματική αρχηγό του Τζώρτζια Μελόνι είναι ο θριαμβευτής των εκλογών της περασμένης Κυριακής στην Ιταλία. Από ποσοστό περίπου 4% στις προηγούμενες εκλογές του 2018 τώρα έλαβε πάνω από 26%. Τα Αδέλφια της Ιταλίας μαζί με τους συμμάχους τους, τη Λέγκα του Σαλβίνι και τη Forza Italia του Μπερλουσκόνι συγκέντρωσαν την απόλυτη πλειοψηφία στην ιταλική Βουλή και Γερουσία.
Το παραμύθι το ξέρουμε καλά πλέον: Όποιος έχει επιφυλάξεις για τον ρόλο των Γερμανών στην Ευρώπη, όποιος προτάσσει το συμφέρον της πατρίδας του πάνω από τις προσταγές του ιερατείου των Βρυξελλών, όποιος δεν γουστάρει την ανεξέλεγκτη μετανάστευση, όποιος δε θέλει ηλεκτρικό αυτοκίνητο και δεν ενθουσιάζεται να βλέπει μουσάτους με κοντές φούστες και γόβες, είναι εθνολαϊκιστής, ακροδεξιός, ρωσόφιλος ή «μεταφασίστας». Αυτόν τον τελευταίο όρο επινόησαν οι απόγονοι των πραγματικών Ναζί στην Ντοίτσε Βέλε για να «κόψουν τη φόρα» στην ιταλίδα πολιτικό Τζώρτζια Μελόνι, που έκανε εκλογικό περίπατο στη γειτονική χώρα.
Δυστυχώς γι αυτούς, το καλαμπούρι τελείωσε. Η Μελόνι, δεν είναι «παλτό», τύπου Λιζ Τρας και η Ιταλία δεν είναι Ουγγαρία την οποία επιχειρούν ανεπιτυχώς να «καρπαζώσουν» οι χρυσοκάνθαροι των Βρυξελλών.
Οι Ιταλοί είδαν και απόειδαν με τον δικό τους «Στουρνάρα», Μάριο Ντράγκι και έκαναν τη μεγάλη υπέρβαση, βροντοφωνάζοντας: «Επ’ παιδιά, είμαστε κι εμείς εδώ». Αυτό είναι ο χειρότερος εφιάλτης της μεγάλης, αλλά, παραπαίουσας Γερμανίας που δε θέλει, ειδικά σ’ αυτή τη συγκυρία, να εισπράξει αμφισβήτηση από έναν ισχυρό του ευρωπαϊκού κλαμπ.
Η Μελόνι, όσο σαφής ήταν στο να διευκρινίσει ότι δεν έχει καμία σχέση με τον Μουσολίνι και τον φασισμό, άλλο τόσο σαφής ήταν στην προειδοποίησή της ότι ο ερχομός της στην εξουσία σημαίνει το τέλος του γερμανικού πάρτι στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
«Η Ιταλία θα προασπίσει τα εθνικά της συμφέροντα», είπε προαναγγέλλοντας –με το καλημέρα – την άσκηση πίεσης στο Βερολίνο για την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου, που μέχρι τώρα η Κομισιόν της θείας Ούρσουλας αρνείται πεισματικά.
Ένα άλλο σημείο σφοδρής ενόχλησης των Γερμανών είναι ότι η επικεφαλής του κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» που λογικά θα είναι και η επόμενη πρωθυπουργός, αφού η δεξιά συμμαχία της οποίας ηγείται ξεπέρασε το 44% στις εκλογές, έχει επίσης προαναγγείλει την πρόθεσή της να παλέψει για την ενίσχυση του δικαιώματος «βέτο» των επιμέρους χωρών.
Από την περίοδο του Γιούγκερ προσπαθεί το Βερολίνο να καταργήσει το δικαίωμα των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να μπλοκάρουν συλλογικές αποφάσεις που στρέφονται εις βάρος των εθνικών τους συμφερόντων. Το δικαίωμα αυτό έχει εν πολλοίς καταργηθεί με την εισαγωγή της «ειδικής πλειοψηφίας» και άλλων αντιδημοκρατικών επινοήσεων που έχουν επιβάλει οι Γερμανοί, πλην όμως εξακολουθεί να ισχύει για θέματα εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας.
Πρόσφατα ο Καγκελάριος Σόλτζ δήλωσε και επίσημα την πρόθεση της χώρας του να καταργήσει οριστικά το βέτο στους κόλπους της ΕΕ, επικαλούμενος την ανάγκη ευκολότερης επιβολής κυρώσεων, όχι μόνο σε «εχθρούς», όπως η Ρωσία του Πούτιν, αλλά και στους ανυπότακτους «εντός των τειχών», όπως η Ουγγαρία του Όρμπαν.
Με την άποψη αυτή συντάσσονται και άλλοι «χρήσιμοι ηλίθιοι» ταγοί του γκλομπαλισμού, που στην περίπτωση της Ευρώπης συνοψίζεται στο Deutschland Uber Alles. Τέτοιες φωνές ακούγονται ακόμη και στην χώρα μας, με πλήρη επίγνωση, φοβούμαι, ότι το τέλος του βέτο θα ναρκοθετούσε την διπλωματική άμυνα της Ελλάδας και της Κύπρου έναντι της Τουρκίας.
Ο παραλογισμός έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε στην προσπάθεια της να απομονώσει τον Ούγγρο ηγέτη Βίκτορ Όρμπαν η νομενκλατούρα των Βρυξελλών αποφάνθηκε-μέσω εισήγησης του Ευρωκοινοβουλίου-ότι το πολίτευμα στην ιστορική κεντροευρωπαϊκή χώρα, δεν είναι δημοκρατία! Είναι ένα υβριδικό καθεστώς με αυταρχικά χαρακτηριστικά που καταπιέζει τους ΛΟΑΤΚΙ και τους μετανάστες.
Άκουσον-άκουσον: Οι ελάχιστα λαοφιλείς Ευρωπαίοι «τιμητές» που αναγκάζονται να προσφεύγουν σε κυβερνήσεις συνασπισμού χαρακτηρίζουν ως ένα είδος δικτάτορα τον Όρμπαν που εξελέγη για τρίτη συνεχόμενη θητεία, αυξάνοντας την εκλογική του δύναμη στο εξωπραγματικό για τα ευρωπαϊκά κοινοβουλευτικά δεδομένα ποσοστό του 53%. Και φυσικά κανείς δεν τόλμησε ποτέ να ισχυριστεί ότι οι κάλπες στην Ουγγαρία ήταν «πειραγμένες».
«Οι εκλογές στην Ουγγαρία διεξάγονται μεν βάσει συντάγματος, αλλά απουσιάζει ο σεβασμός των δημοκρατικών κανόνων», αναφέρει στην έκθεση της μια «πυροβολημένη» Γαλλίδα ευρωβουλευτής των Οικολόγων, αγνοώντας ότι με αυτή τη διατύπωση προσβάλει την συντριπτική πλειονότητα του Ουγγρικού λαού που εξέλεξε τον Όρμπαν. Παίρνοντας τη σκυτάλη η Κομισιόν ετοιμάζεται να «τιμωρήσει» τους Ούγγρους κόβοντας τα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης που προορίζονται για την χώρα τους.
Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Ήδη η δεξιά Πολωνική κυβέρνηση που βλέπει να έρχεται η σειρά της προειδοποίησε ότι θα μπλοκάρει την επιβολή οικονομικών κυρώσεων προς τη Βουδαπέστη, ενώ και η Μελόνι αντιμετωπίζει αυτού του είδους τις, πραγματικά φασιστικές, ευρω-γερμανικές μεθοδεύσεις με ιδιαίτερο σκεπτικισμό.
Η έλευση της Μελόνι στην εξουσία σημαίνει αναδιάταξη στις ευρωπαϊκές ισορροπίες και αμφισβήτηση της νέας «Pax Germanica» στην Ευρώπη, από την ώρα μάλιστα που οι Γερμανοί ελέγχουν μεν ασφυκτικά όλα τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, αλλά δεν έχουν προλάβει να καταργήσουν το βέτο.
Τα γκρουπ των μικρότερων κεντροευρωπαϊκών χωρών με συντηρητικές ηγεσίες που αντιτίθενται στην λαθρομετανάστευση, πιθανόν στο πρόσωπο της Μελόνι να βρουν τον φυσικό ηγέτη τους. Την ίδια ώρα ο σχηματισμός μιας αντισυστημικής κυβέρνησης στην Ιταλία με την συμμετοχή του Σαλβίνι και του Μπερλουσκόνι που δεν εμφορούνται από υστερικά σύνδρομα ρωσοφοβίας, μπορεί να σημάνει τον επαναπροσανατολισμό κάποιων ευρωπαϊκών κρατών στο Ουκρανικό, ιδιαίτερα ενόψει του επερχόμενου δραματικού χειμώνα.
Τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης της Ευρώπης με προεξάρχοντα τα γερμανικά επιχείρησαν να δαιμονοποιήσουν την Μελόνι, κόβοντας της τον δρόμο προς την εξουσία, αλλά δεν τα κατάφεραν γιατί αυτά που λέει στον ιταλικό λαό είναι απλά: «Με λένε Τζώρτζια, είμαι γυναίκα, είμαι μητέρα, είμαι Χριστιανή» επαναλαμβάνει στις μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις της, αναδεικνύοντας το μέχρι πρότινος αυτονόητο που έχει εκλείψει: την φυσιολογική δομή της οικογένειας.
Η Ιταλία χωρίς αμφιβολία ανοίγει τον δρόμο. Μακάρι να βρεθούν κι άλλες Μελόνι για να ανακτήσουν τα ευρωπαϊκά κράτη την εθνική τους υπόσταση και να απαλλαγούν μια και καλή από τους άχρηστους κηφήνες των Βρυξελλών και την επικυριαρχία των Γερμανών εντολέων τους.
*Το άρθρο αυτό του Γιώργου Χαρβαλιά δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», την ημέρα των εκλογών, στις 25-9-22.
Υ.Γ. (από την Ελληνική Αντίσταση)
Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα διαπιστώσουμε αν η Μελόνι και οι σύμμαχοί της έχουν την αποφασιστικότητα και ιδιαίτερα τη γνώση – σχέδιο για να «τελειώσουν το γερμανικό πάρτι». Η νομενκλατούρα των Βρυξελλών, το Βερολίνο και οι τραπεζίτες της Φρανκφούρτης έχουν πολλά όπλα στη φαρέτρα τους, με σημαντικότερα το δημόσιο χρέος και το κοινό νόμισμα, το ευρώ. Έχουν και ισχυρούς εσωτερικούς συνεργάτες, όπως ο ιταλός πρόεδρος Ματαρέλα που μπορεί να αντιταχθεί στο διορισμό κάποιων υπουργών που δε θα είναι της αρεσκείας των κέντρων της παγκοσμιοποίησης, όπως έκανε το 2018 με τον προτεινόμενο τότε υπουργό Οικονομικών. Θα επιχειρήσουν αδίστακτα να υποτάξουν τους νικητές των εκλογών και να τους περιορίσουν σ’ αυτό που αποκαλούν «ευρωπαϊκό πλαίσιο». Θα επιχειρήσουν να περιορίσουν τη Μελόνι σ’ αυτό που έγραψε στον τίτλο της μια γερμανική εφημερίδα «Δεξιός θόρυβος στη Ρώμη». Θα δούμε αν η Μελόνι θα διαβεί ή όχι τον Ρουβίκωνα.
Πηγή: www.ellinikiantistasi.gr
