Ο Ανδρέας Μπάρκουλης ήταν ένας από τους πιο γοητευτικούς ηθοποιούς του Ελληνικού Κινηματογράφου. Για χάρη του δημιουργήθηκε ολόκληρο σλόγκαν, «Κορίτσια, ο Μπάρκουλης!». Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1936. Έφηβος ακόμα, βρέθηκε να συμμετέχει σε παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας με το θίασο των Σπύρου Μουσούρη – Κρινιώς Παπά, ενώ παράλληλα σπούδαζε στη Σχολή υποκριτικής του Κ. Μιχαηλίδη. Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1956 και πρίν τελειώσει την Σχολή του πήρε άδεια ηθοποιού, ως εξαιρετικό ταλέντο, και εργάστηκε στο θέατρο Κοτοπούλη με κλασικό ρεπερτόριο σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυράτ.
Η πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση έγινε το 1957 στην ταινία του Κώστα Ανδρίτσου «Μαρία η Πενταγιώτισσα», στο πλευρό της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Το 1958, συμμετείχε ταυτόχρονα σε εννέα ταινίες ως συμπρωταγωνιστής των μεγάλων σταρ της εποχής εκείνης, ενώ αργότερα έπαιξε σε πολλές ταινίες σαν δίδυμο με τον Θανάση Βέγγο.
Η συνεργασία του με την Φίνος Φίλμ ξεκινά το 1964 με την ταινία «Το Δόλωμα» με πρωταγωνίστρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Το θελκτικό παρουσιαστικό του, η ευγενική φυσιογνωμία και η φυσική του γοητεία, γρήγορα τον καθιέρωσαν ως τον πιο δημοφιλή πρωταγωνιστή του Ελληνικού Κινηματογράφου της εποχής εκείνης.
Συνολικά έπαιξε σε περισσότερες από εκατό ταινίες, ερμηνεύοντας σπουδαίους ρόλους σε δραματικές ταινίες, όπως «Κοινωνία ώρα Μηδέν» και «Κοντσέρτο για Πολυβόλα», αλλά και σε κωμωδίες, όπως «Τζένη Τζένη» και «Η Θεία μου η Χίπισσα». Εξαιρετική ήταν και η πορεία του στο θέατρο μέχρι το 1973 όπου λίγο αργότερα έφυγε στην Αμερική, και ασχολήθηκε με το τραγούδι.
Όταν επέστρεψε στην Ελλάδα, το 1983, αφοσιώθηκε στο ποιοτικό θέατρο, ερμηνεύοντας με μοναδική ευαισθησία σπουδαίους ρόλους μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ’80.
Βιντεοληπτικό υλικό προέρχεται από το κανάλι στο YouTube “Χρώμα στο ασπρόμαυρο”.
“Κορίτσια, ο Μπάρκουλης”: Πώς καθιερώθηκε η φράση;
Υπάρχουν ποικίλες ιστορίες για το πώς έμεινε αυτή η φράση στην καθημερινότητά μας. Σε συνέντευξή του στην Espresso το 2008 ο ίδιος ο Ανδρέας Μπάρκουλης είχε πει ότι την έκφραση αυτή «την έλεγε ο παλιός, καλός ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού Μίμης Στεφανάκος στο γήπεδο όταν ετοιμαζόταν να σουτάρει. Και μετά πέρασε στην εξέδρα και τον κόσμο…».
Το ίδιο είπε κάποια χρόνια αργότερα ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, που ήταν σύζυγος της Μάρθας Καραγιάννη. Όπως είπε, «πλησίαζε η Μάρθα Καραγιάννη μια μέρα που ερχόταν μαζί με τη Σπεράντζα Βρανά, αναφώνησα για να τις πειράξω τη γνωστή σε όλους φράση, κορίτσια ο Μπάρκουλης».
Κατά μια δεύτερη εκδοχή, ο Ανδρέας Μπάρκουλης σε συνέντευξή του το 1996 είχε αναφέρει ότι όσο έμενε στον Πειραιά, στα νιάτα του, περνούσε από το λύκειο θηλέων και τα κορίτσια φώναζαν το όνομά του κάθε φορά που περνούσε: «Έμενα Λουκά Ράλλη τότε, στον Πειραιά. Έπρεπε λοιπόν με το αυτοκίνητο να κατέβω την Τζαβέλα για να πάω στον προορισμό μου. Εκεί λοιπόν ήταν χτισμένο ένα γυμνάσιο Θηλέων.
Κάθε μέρα απέξω μαζεύονταν πολλά αγόρια, όλοι οι… γαμπροί της περιοχής! Κάποιος απ’ όλους αυτούς λοιπόν είχε την έμπνευση μια μέρα και φώναξε «Κορίτσια ο Μπάρκουλης» και από τότε το φώναζαν κάθε φορά που περνούσα με το αυτοκίνητο απέξω είτε εγώ, είτε κάποιο όχημα που έκανε θόρυβο όπως το δικό μου…».
Άλλη θεωρία είναι ότι η φράση αυτή ακούστηκε στα καμαρίνια ενός κινηματογραφικού στούντιο. Όπως είχε αφηγηθεί ο σκηνοθέτης Παύλος Τάσιος στον Ιάσονα Τριανταφυλλίδη: «Σε κάποιο στούντιο εκεί στα τέλη του ’50, που γυρίζονταν δυο και τρεις ταινίες μαζί, ένα γυμνάσιο θηλέων έκανε επίσκεψη για να δουν οι μαθήτριες πως γυρίζονταν οι ταινίες.
Πήγαν όλες μαζί στο καμαρίνι της Βουγιουκλάκη για να πάρουν αυτόγραφο και ξαφνικά ακούστηκε μία κραυγή, υστερική, από μια μαθήτρια: “Κορίτσια, ο Μπάρκουλης”. Σε κλάσματα δευτερολέπτου, πατείς με πατώ σε, όλα τα κορίτσια έτρεξαν σαν τρελά να δουν από κοντά τον πιο… γόη από όλους τους τότε γόηδες του ελληνικού σινεμά».
