Οι μελισσοκόμοι ζουν από τα δάση και έχουν κάθε λόγο να τα προστατεύσουν, ωστόσο έρχονται αντιμέτωποι με αντιφατικές απαγορεύσεις από τα Δασαρχεία και την Πυροσβεστική.
Δυσοίωνο είναι το μέλλον των μελισσοκόμων στην Αιτωλοακαρνανία και όχι μόνο, καθώς αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα πρόβλημα μειωμένης παραγωγής, πρόβλημα απαγόρευσης εργασίας μέσα στο δάσος και πρόβλημα στο να ανταπεξέλθουν στα έξοδα, που αυξάνονται συνεχώς.
Το θέμα αναδεικνύει η εφημερίδα “Συνείδηση”.
Ο πρόεδρος του Μελισσοκομικού Συλλόγου Αιτωλοακαρνανίας Δημήτρης Νικολάου (φωτ.) αποτυπώνει όλα τα προβλήματα που συσσωρεύτηκαν και λόγω της πανδημίας και των απαγορεύσεων που υπήρχαν κατά την περίοδο εκείνη, αλλά και άλλων παραγόντων, όπως η μεγάλη αύξηση της τιμής των καυσίμων κλπ και παρουσιάζει την κατάσταση που επικρατεί στην παρούσα φάση στον κλάδο στην περιοχή.
Παράλληλα αναλύει πως τις δυσκολίες που φέρνουν στους μελισσοκόμους οι απαγορεύσεις που υπάρχουν ακόμη για τη δουλειά τους μέσα στο δάσος από διάφορες κρατικές υπηρεσίες. Απαγορεύσεις που συχνά είναι αντιφατικές μεταξύ τους, ενώ την ίδια ώρα δεν υφίστανται για άλλες δραστηριότητες στα βουνά, όπως η εγκατάσταση ανεμογεννητριών, δημιουργώντας στους μελισσοκόμους και όχι αδικαιολόγητα, το αίσθημα της αδικίας.
Συγκεκριμένα ο κ. Νικολάου μιλώντας στη «Σ» τόνισε: «Η καραντίνα και κάθε καθολική απαγόρευση, που υπήρχε δημιουργούσε και δημιουργεί πρόβλημα σε κάποιους κλάδους που δεν τους λαμβάνει υπόψη ο νομοθέτης. Η μελισσοκομία με την απαγόρευση μετακίνησης από νομό σε νομό επλήγη ως προς την παραγωγή της. Υπάρχουν ανθοφορίες που δεν είναι ταυτόχρονες σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Την άνοιξη λ.χ. η πορτοκαλιά και το μέλι της υπάρχει στην περιοχή μας, στην Άρτα και την Αργολίδα, συνεπώς ένας μελισσοκόμος από τα Γρεβενά θα έπρεπε να έρθει νότια για να πάρει τα μέλια του, κάτι που δεν μπορούσε να κάνει λόγω της απαγόρευσης της μετακίνησης. Αυτός όχι μόνο έχασε την παραγωγή, αλλά κινδύνεψε να χάσει και το μελισσοκομικό κεφάλαιο, γιατί δεν μπορούσε να το ελέγξει, να το ταΐσει, να του κάνει την θεραπεία που πρέπει κλπ. Αυτό έγινε αντιληπτό από το Υπουργείο και την επόμενη χρονιά της καραντίνας υπήρχε ανοχή ως προς την μετακίνηση των μελισσοκόμων.
Σε ό,τι αφορά τις απαγορεύσεις υπήρχε πέρσι μια χωρίς λογική απαγόρευση λόγω μιας πυροσβεστικής διάταξης, που απαγόρευε την είσοδο στα δάση για όλους και αυτό δημιούργησε πρόβλημα στους μελισσοκόμους που δουλεύουν μόνο στα δάση. Ήθελαν να προστατέψουν απρόσωπα τα δάση, χωρίς να σκεφτούν τους μελισσοκόμους, τους κτηνοτρόφους, τους υλοτόμους κλπ, επαγγελματίες δηλαδή που είναι και φύλακες στα δάση και ζούνε απ’ αυτά.
Πέρσι από τις 5 Αυγούστου μέχρι και 15 Σεπτεμβρίου απαγορεύονταν ακόμη να εισέλθουμε στα δάση για να δούμε τα μελίσσια μας. Από τις ημέρες αυτές και όλες τις συνέπειες που υπήρχαν στα μελίσσια μας από τη μη εποπτεία τους, χάσαμε τουλάχιστον το 15% της μελισσοκομικού κεφαλαίου, διότι δεν μπορούσαμε ούτε να τα φροντίσουμε, ούτε να τα μεταφέρουμε από κει.
Από τον Απρίλιο και έπειτα έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες από τον κλάδο μας, έγιναν αντιληπτά τα προβλήματά μας από το Υπουργείο και την Πυροσβεστική και από φέτος τον Ιούνιο εξαιρούμαστε της απαγόρευσης για είσοδο στα δάση, λόγω της δουλειάς μας.
Το παράδοξο που προέκυψε είναι πως απαγορεύεται να μπούμε στα δάση για να δουλέψουμε αν ο δείκτης επικινδυνότητας είναι από 4 και 5, επιτρέπεται να δουλέψουμε όταν ο δείκτης επικινδυνότητας είναι 1 και 2, αλλά μόνο ως και τις 10:00 το πρωί. Στο 3 επιτρέπεται υπό προϋποθέσεις που έχουν επιπλέον κόστος. Αυτό είναι οξύμωρο, πως θα δουλέψουμε; Είναι αστείο και αντιφατικό. Αντιμετωπίζουμε ως μελισσοκόμοι της Αιτωλοακαρνανίας σοβαρά προβλήματα με όλα αυτά και όχι μόνο.
Οι καιρικές συνθήκες είναι δύσκολες, η παραγωγή μας είναι μειωμένη, το κόστος είναι πολύ υψηλό για μας. Μόνο και μόνο την αύξηση του πετρελαίου να αναλογιστεί κανείς και την αύξηση των μελισσοτροφών, χωρίς να συμπεριλαμβάνουμε άλλα κόστη συντήρησης της παραγωγής μας, αντιλαμβάνεται κανείς τις δυσκολίες μας.
Όσο καλή πρόθεση κι αν έχει το Κράτος, δυστυχώς δεν αφουγκράζεται τους κλάδους και τα προβλήματά τους και αντιλαμβάνομαι πως υπάρχει και ελλιπής συνεργασία μεταξύ των υπηρεσιών του. Το Δασαρχείο απαγορεύει την αποξήλωση των χόρτων στο δάσος, η Πυροσβεστική μας υποχρεώνει να κάνουμε αποψίλωση. Οι μελισσοκόμοι και στις δύο περιπτώσεις είναι παράνομοι. Τι πρέπει να κάνουμε; Η Πυροσβεστική μας υποχρεώνει η κυψέλη να είναι 10 μέτρα μακριά από το δένδρο, τη στιγμή που στο δάσος δεν υπάρχουν τα μέτρα αυτά. Το Δασαρχείο την ίδια στιγμή μας απαγορεύει να ανοίξουμε χώρο για να βάλουμε τα μελίσσια μας, ώστε να είναι 10 μέτρα μακριά από το δένδρο. Ο ένας απαιτεί και ο άλλος απαγορεύει και στη μέση οι μελισσοκόμοι. Απαγορεύει το δασαρχείο να «ανοίξουμε» σε χαμηλή βλάστηση (που τρώνε τα ζώα) 300 τ.μ. χώρο για να τοποθετήσουμε τις κυψέλες μας, ενώ την ίδια ώρα επιτρέπει να περάσουν για τις ανεμογεννήτριες και να
κάνουν διάφορες παρεμβάσεις. Απαγορεύεται να «ανοίξουμε» οι μελισσοκόμοι και να καθαρίσουμε παλιά μονοπάτια. Πως θα δουλέψουμε δεν σκέφτονται; Εμείς που ζούμε από το περιβάλλον και τα δάση, τα προφυλάσσουμε, τα έχουμε ανάγκη δεν μπορούμε να έχουμε 300 τ.μ. για τα μελίσσια μας και για τις ανεμογεννήτριες κόβουν μέχρι και κορφοβούνια; Δύο μέτρα και δύο σταθμά»;
Μικρές «ανάσες» από τη φετινή παραγωγή κάποιων ειδών
Ακόμη ο κ. Νικολάου αναφέρθηκε και στα είδη του μελιού σε συνάρτηση με την παραγωγή λέγοντας: «Για φέτος οι συνθήκες ευλόγησαν τις ανθοφορίες του νομού μας. Η φύση παρά τον περίεργο χειμώνα για τα δεδομένα της μελισσοκομίας μας έδωσε μέλι σε κάθε ανθοφορία, άλλοτε λίγο και άλλοτε περισσότερο. Από το ανοιξιάτικο ρείκι στην Αιτωλοακαρνανία οι μελισσοκόμοι πήραμε μέλι, όχι μεγάλες ποσότητες, αλλά κινηθήκαμε σε μια σχεδόν μέτρια κατάσταση. Πήραμε μια μέση ποσότητα σε μια νομή που δεν είναι σταθερή, αλλά αποδίδει μια φορά στα 5 – 6 χρόνια. Η νομή της πορτοκαλιάς μας έβγαλε ασπροπρόσωπους, όπως και η ασφάκα. Το μέλι από το παλιούρι στην περιοχή μας δούλεψε, κινηθήκαμε συγκεκριμένα στο μέσο όρο. Οι μελισσοκόμοι που ασχολήθηκαν με την αριά στην περιοχή μας πήραν ένα μέσο όρο τρύγου που βοήθησε να βγάλουν μόνο τα έξοδα. Η βελανιδιά στην περιοχή μας δεν μας έκανε το χατίρι, ούτε η καστανιά, η οποία χάλασε πάνω στην περίοδο της ανθοφορίας της λόγω του άστατου και περίεργου καιρού.
Η βελανιδιά ίσα που χόρτασε τα μελίσσια μας. Το έλατο μετά από 6 συνεχόμενα χρόνια κακής έως μηδαμινής παραγωγής μας έκανε τη χάρη φέτος και μας γέμισε τα βαρέλια, όχι όπως στο παρελθόν, αλλά ικανοποιηθήκαμε. Το μέλι θυμαριού δεν μας απογοήτευσε. Στην παρούσα φάση αναμένουμε την καλοκαιρινή παραγωγή του πεύκου και ευελπιστούμε να πάμε καλά, αλλά είναι νωρίς να ξέρουμε, γιατί η παραγωγή του μελιού αυτού ξεκινάει τον Αύγουστο. Θέλουμε να πιστεύουμε πως το φθινοπωρινό ρείκι θα πάει καλά για να αναγεννηθούν και τα μελίσσια μας».
Πώς ο πόλεμος στην Ουκρανία αυξάνει το κόστος τυποποποίησης
Όπως σημείωσε ο εκπρόσωπος του κλάδου πέραν των προβλημάτων που περιέγραψε υπάρχουν κι άλλα.
Συγκεκριμένα, τα βάζα όπου τοποθετούμε μέσα το μέλι είναι σε είναι σε έλλειψη λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, με αποτέλεσμα η τιμή τους να ανέβει από 45% μέχρι και 60% το κόστος τους. “Η τυποποίηση από 60 λεπτά ανέβηκε στο 1 ευρώ, το πιο απλό βάζο από 40 λεπτά τώρα κοστίζει 65 λεπτά και το ακριβότερο 1 ευρώ” ανέφερε ο κ. Νικολάου και πρόσθεσε: “Είμαστε ένας κλάδος που προσπαθεί να συγκρατήσει τις τιμές, γιατί το αγοραστικό κοινό μας δεν μπορεί να απορροφήσει τις αυξήσεις. Δεν μπορούμε από τα 8 με 10 ευρώ που πουλάμε στον καταναλωτή το μέλι να το πουλάμε στα 14 και 15 ευρώ. Δεν γίνεται και δεν μπορούμε και δεν θέλουμε, γιατί ο κόσμος βιώνει και αυτός τις αυξήσεις. Προμηνύεται δύσκολο το μέλλον, ήδη μέσα στο 2022 υπάρχουν αρκετές αγγελίες για πώληση μελισσιών”.
Κωνσταντίνος Χονδρός – Εφημερίδα “Συνείδηση”
sinidisi.gr
