Η διαχρονική τιμωρία – κοροϊδία των Ελλήνων…
Γράφει ο Καθηγητής Χρήστος Γερ. Σιάσος
Ανακατεύοντας την πολιτική τράπουλα των τελευταίων χρόνων, ο καθένας μας διαπιστώνει ότι, ήταν και είναι πάντα «σημαδεμένη» και νικητής έβγαινε και βγαίνει πάντα το «σύστημα». Το σύστημα της διαπλοκής, το σύστημα της διαφθοράς, το σύστημα της τρομοκράτησης του Έλληνα που του προκαλεί τον πανικό και, ξένοι και ντόπιοι, τον σπρώχνουν ηθελημένα, κάθε φορά, προς τον Γολγοθά του…
Μάιος του 2016 σήμερα, δηλαδή 42 χρόνια μετά την μεταπολίτευση και 6 χρόνια μνημονίων, ζούμε σε ένα χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα, σε ανήθικες και αντιαισθητικές πολιτικές συμπεριφορές. Ο στρατηγικός στόχος της Ελλάδας ήταν και θα παραμείνει η συμπόρευση με τις Χώρες της Ευρώπης. Αυτό είναι «σφραγισμένο» από την 1η Νοεμβρίου 1962 όπου η τότε Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή τοποθετεί την Ελλάδα πρώτο συνδεδεμένο μέλος της τότε ΕΟΚ και το 1979 πραγματοποιείται η πλήρη ένταξή της ως δέκατο μέλος της ΕΟΚ, σήμερα Ε.Ε, και όπως έλεγε ο αείμνηστος, η Ελλάδα μπήκε στην Ε.Ε. για να μείνει και όχι για να φύγει… άρα δεν μιλάμε για έξοδο από αυτή!
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια, άλλαξαν πολλές Κυβερνήσεις, ο Ελληνικός Λαός απολάμβανε όλα τα καλά που προέρχονταν από την Ευρώπη… Όμως, θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε δεκάδες μικρούς και μεγάλους παραλογισμούς, τις περισσότερες φορές σκόπιμους, που έχουν «σφραγίσει» τα τελευταία χρόνια την πολιτική και κοινωνική μας ζωή. Η Χώρα μας, τα τελευταία χρόνια έχει μεταβληθεί σε ένα απέραντο φρενοκομείο. Ο λαός μας, πολύ σοφά, λέει: «Τον Έλληνα να μην τον… έλυνα…».
Οι κατά καιρούς πολιτικοί αστέρες, τεχνοκράτες και κάθε λογής πολιτικάντηδες έλαμψαν για λίγο, απέκτησαν απρόσμενη κοινοβουλευτική παρουσία και ρόλο ρυθμιστή και μετά «έσβησαν». Η πρωτοφανής αυτή μετάλλαξη και πολιτική ρευστότητα μπορούμε να την συγκρίνουμε με την δεκαετία του 1920, Μικρασιατική Καταστροφή, όπου οι πολιτικοί και οι κυβερνήσεις εναλλάσσονταν στην εξουσία.
Και άλλες φορές χρεοκόπησε η δόλια Ελλάδα μας και άλλες φορές κάθισαν στο σβέρκο μας ξένοι ελεγκτές για οικονομικούς ελέγχους, τέτοιος εξευτελισμός και τέτοιες προσβολές, τέτοια ντροπή από τους σημερινούς κατοχικούς θεσμούς της τρόικας, δεν έχει ξαναγίνει!
Κατά καιρούς ακούμε από επίσημα χείλη πολιτικών φράσεις όπως: «Οι ασθενέστερες τάξεις στην Ελλάδα υποφέρουν, αλλά αγωνιζόμαστε για μια καλύτερη μέρα… και η γενιά η δικιά μου, αλλά και η γενιά των πατεράδων σας και των παππούδων σας, είναι μια σκληρή γενιά. Και με λίγα μέσα πραγματοποιήσαμε πολλά. Ιδιαίτερα όλοι αυτοί που μετανάστευσαν από την Ελλάδα και πήγαν στη μεγάλη χώρα, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, με ελάχιστα εφόδια κέρδισαν τη ζωή τους, είχαν αναγνώριση από την κοινωνία που βρέθηκαν και εργάσθηκαν, εκτιμήθηκαν για την εντιμότητα και εργατικότητά τους και κατόρθωσαν να δώσουν και σε σας όλα αυτά που ήταν αναγκαία για τη δικιά σας πρόοδο, την επιστημονική, και το να μπορείτε να λέτε με υπερηφάνεια ότι κρατάτε και από την Ελλάδα», «Το μεγάλο κακό συντελέστηκε και στην περίοδο Σημίτη… Ας μη ξεχνάμε πως μπήκαμε στην ΟΝΕ την περίοδο εκείνη… και ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Κώστας Σημίτης, ιδίως, κυρίως όμως ο Γιώργος Παπανδρέου οδήγησαν τη Χώρα στο καταστροφικό μνημόνιο και σε αυτό τον εφιάλτη, τον οποίο βιώνουμε σήμερα…».
Η Ελλάδα βρίσκεται πλέον στα «σαγόνια του καρχαρία» με τους πολιτικούς σωτήρες μας… Ο πολύπειρος στρατηγός Φιλοποίμην όταν είδε την εμπλοκή του Φλαμινίκου στα Ελληνικά πράγματα και πως οι Έλληνες βρίσκονται μπροστά σε περιπέτειες συμβουλεύτηκε το Μαντείο των Δελφών και η Πυθία έδωσε το χρησμό: «Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδέποτε βυθιζόμενος», δηλαδή, η Ελλάδα κλυδωνίζεται μέσα στο φουρτουνιασμένο πέλαγος αλλά ποτέ δεν πρόκειται να βυθιστεί…
Μια Κρητική μαντινάδα μας λέει: «Λένε για την ελπίδα πως πάντα στερνή πεθαίνει, μα δεν τη θέλω ζωντανή κι ελπίδα ν’ απομένει». Νέα πολιτικά δεδομένα έρχονται αναζητώντας ο φουκαράς ο Έλληνας την πραγματική ελπίδα μέσα από μια αριστερή Κυβέρνηση, όμως το όραμά του κατέληξε σε τοίχο. Η υπογραφή του τετάρτου Μνημονίου από την κυβέρνηση αυτή τελείωσε τις αυταπάτες και την ψεύτικη ελπίδα και, η ελπίδα, ναι μεν πεθαίνει τελευταία, αλλά στην Ελλάδα πάντα μένει σκέτη, ελπίδα.
Ο Έλληνας με όση ψυχική δύναμη του έμεινε φωνάζει: Ποιος Κυβερνά αυτή τη Χώρα; Το «σύστημα» πάλι θα έχει το πάνω χέρι… Κουράγιο Έλληνες… Οι πατεράδες μας γνώρισαν την Κατοχή, πείνα και δυστυχία απλωνόταν παντού, υποφέρανε και ευχόταν να μην τη ζήσουν και τα παιδιά τους τέτοια κατάσταση. Δυστυχώς οι παγκοσμιοποιητές τα είχαν σχεδιάσει όλα και προωθούσαν σε σημαντικές θέσεις χρόνια τώρα πρόσωπα ανίκανα, ελεγχόμενα, πειθήνια όργανα γ΄ αυτούς. Πρόσωπα, που ποτέ δεν λένε την αλήθεια στο λαό, αλλά τον αποκοιμίζουν με συνθήματα πλάνα, όπως, «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Τσοβόλα δώστα όλα», «θα σκίσω τα μνημόνια», «ο λαός στην εξουσία», «λεφτά υπάρχουν», «η ελπίδα έρχεται» και τόσα άλλα. Μας πολεμούν από έξω και από μέσα.
Η όμορφη και ευλογημένη Ελλάδα μας με τον υπερήφανο, αξιοπρεπή και γεμάτο αγάπη, αξιοσύνη και πίστη λαός της, άρχισε να κλονίζεται συθέμελα. Μετέτρεψαν την Ελλάδα μας ξέφραγο αμπέλι, με το προσφυγικό αλλοιώθηκε-νοθεύτηκε ο πληθυσμός της, «έχασε» την ταυτότητά του. Η ιστορία μας παραποιείται από την ίδια την Πολιτεία, και δεν φθάνουν μόνο αυτά, καλούν τον Έλληνα φορολογούμενο να βάλει πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη του, ώσπου να πιάσει το «σκελετωμένο» πόδι του, για να γεμίσει τα άδεια ταμεία που άδειασε η διαφθορά, η διαπλοκή, οι μίζες, τα τρωκτικά, τα λαμόγια, οι κλέφτες και οι απατεώνες, που όλοι αυτοί μένουν ακόμα στο απυρόβλητο και ατιμώρητοι. Σε κάποιους από αυτούς, ο λαός τους έδωσε εξουσία την οποία χρησιμοποιούν και γίνονται αλαζόνες, προκλητικοί και εξοργίζουν. Η παραπαίουσα αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος θα έχει τις εξελίξεις της… Άρα θα οδηγηθούμε ποτέ στο …όνειρο, στην … ελπίδα!!!
πηγή: http://agrinioreport.com
