Σε συνέχεια της δημοσίευσης της με αριθμό 1149/2022 απόφασης του Σ.τ.Ε η οποία εκδόθηκε επί της προσφυγής κατά της Υπουργικής απόφασης 331/20735 (07/02/2018) με την οποία το όνομα «Καλαμάτα» προστέθηκε ως συνώνυμο της ποικιλίας του συγκεκριμένου αναγνωρισμένου παγκοσμίως εθνικού μας προϊόντος και ως εκ τούτου διευθετούτο το ζήτημα της χρήσης του όρου ΠΟΠ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ο Δήμαρχος Ι.Π Μεσολογγίου, Κώστας Λύρος προέβη στην εξής δήλωση:
«Τόσο με την ιδιότητα του συμμετέχοντος στην ως άνω δίκη ως διάδικος ο Δήμος μας όσο και ως ο Δήμος που έχει την μεγαλύτερη παραγωγή ελιάς ποικιλία Καλαμάτα παγκοσμίως, πρέπει να αναφέρω μετά βεβαιότητας, ότι η εν λόγω απόφαση οδηγεί σε τραγικό αδιέξοδο έναν πολύ σοβαρό κλάδο της εθνικής οικονομίας μας.
Το πρώτο σε εξαγωγές αγροτικό προϊόν της χώρας μπαίνει ξανά σε περιπέτειες και σε περιδίνηση με ανυπολόγιστες ζημιές για όλο το φάσμα των εμπλεκομένων. Παραγωγοί, μεσίτες, μεταποιητές, εξαγωγείς, μεταφορείς, πρακτορεία, αλυσίδες Σ/Μ, εισαγωγείς βρίσκονται έωλοι και αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα που παράγει φόβο, ανασφάλεια, και ζημιές σε κάθε στάδιο, μετακυλιώμενες αλυσιδωτά με τελικό αποδεκτή και τον έλληνα παραγωγό.
Η κατάσταση μάλιστα αυτή είναι τόσο γενικευμένη πανελλαδικά, με εξαίρεση την Μεσσηνία, αφού αφορά την παραγωγή 70.000 τόνων περίπου στην Αιτωλοακαρνανία, 35.000 τόνων περίπου στη Λακωνία, 20.000 τόνων στη Φθιώτιδα, και περίπου 10.000 τόνων στην υπόλοιπη Ελλάδα, ώστε δικαίως μπορούμε να μιλάμε για εθνικό ζήτημα!
Αν μάλιστα σκεφθεί κανείς ποσό ευάλωτη θα γίνει η διακίνηση του προϊόντος μας στο εξωτερικό όταν θα δύνανται ανταγωνίστριες χώρες να κάνουν χρήση του ονόματος Καλαμάτα, και όχι εμείς, που με τόσο κόπο και για γενιές δουλέψαμε σκληρά σαν χώρα για να καταστεί αναγνωρίσιμο διεθνώς το προϊόν αυτό, τότε επιβεβαιώνεται ότι είναι πράγματι εθνικό το ζήτημα.
Φυσικά ζούμε σε μια ευνομούμενη χώρα, όπου οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι και πρέπει να είναι σεβαστές.
Η νομική επάρκεια της εν λόγω απόφασης είναι ζήτημα εξεζητημένα νομικό, ανήκει στους αρμόδιους.
Ακόμα και αν λάβουμε υπόψη, ότι και οι ίδιες οι αρμόδιες κοινοτικές αρχές είχαν απορρίψει την καταγγελία περί παραβίασης του κοινοτικού δικαίου.
Πέραν όμως από τα αυστηρά νομικά , η αλήθεια είναι ότι διαταράσσεται ένας αποδοτικός και δυναμικός κλάδος, ο ελαιοκομικός, η λειτουργία του οποίου πρέπει να εξασφαλιστεί χωρίς φυσικά να καταπατούνται δικαιώματα και φυσικά πρέπει να μετρηθούν οι αντοχές του, συνυπολογίζοντας τα προβλήματα της αστάθειας, που βίωσε και βιώνει λόγω της πανδημίας, λόγω της ενεργειακής κρίσης και των ανατιμήσεων.
Διότι και στο «επιχειρείν» πολύ εύκολα και γρήγορα γκρεμίζεις κάτι, πολύ δύσκολα όμως το στήνεις!»
