Η Κάτω Βουλή της Ισπανίας ενέκρινε νομοσχέδιο που χαρακτηρίζει βιασμό οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη χωρίς συναίνεση.
Η νομοθεσία περί Διασφάλισης της Σεξουαλικής Ελευθερίας που έχει προτείνει η κυβέρνηση, γνωστή και ως «Μόνο το ναι σημαίνει ναι», προβλέπει ότι τα θύματα δεν θα χρειάζεται πλέον ν’ αποδείξουν ότι υπέστησαν βία ή εκφοβισμό ή ότι αντιστάθηκαν προκειμένου να δείξουν ότι υπέστησαν σεξουαλική επίθεση. Οποιαδήποτε σεξουαλική πράξη χωρίς συναίνεση θα μπορεί να θεωρηθεί σεξουαλική επίθεση”.
«Από εδώ και πέρα η Ισπανία είναι μια πιο ελεύθερη και ασφαλής χώρα για όλες τις γυναίκες», είπε η Υπουργός Ισότητας Ιρένε Μοντέρο απευθυνόμενη στους βουλευτές στο Κογκρέσο.
Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε με 201 ψήφους υπέρ, έναντι 140 κατά και τρεις αποχές. Πρέπει τώρα να υιοθετηθεί και από την Άνω Βουλή προτού τεθεί σε ισχύ.
Το 2021 έγιναν στην Ισπανία 2.143 καταγγελίες για βιασμό, 14% περισσότερες σε σχέση με το 2020 και ο μεγαλύτερος αριθμός που έχει καταγραφεί ποτέ.
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ:
Ότι είναι βιασμός το σεξ χωρίς συναίνεση, δεν χωράει συζήτηση. Είναι μία από τις Απόλυτες Αρχές της καθημερινότητας. Υπό την έννοια αυτή ο νέος Ισπανικός Νόμος δεν λέει κάτι καινούριο, αλλά κάτι το αυτονόητο.
Ούτε είναι πρόβλημα που αυτό το αυτονόητο έγινε Νόμος.
Το ζήτημα είναι τι θα γίνει, όταν το παράδειγμα της Ισπανίας ακολουθήσουν και άλλες χώρες, το ακολουθήσει, ως συνήθως γίνεται, και η Ελλάδα. Οπότε το θέμα θα μετακυλιστεί σ’ εμάς.
Όχι γιατί, πάλι, θα είναι κακό να γίνει Νόμος το αυτονόητο, αλλά γιατί θα πρέπει να διευκρινίζεται διά Νόμου ένα πολύ πρακτικό πρόβλημα:
Πώς θα κατοχυρώνεται η συναίνεση;
Προφορικά ή γραπτά;
Μέχρι τώρα γινόταν προφορικά: “Θέλεις;”. “Θέλω”. Τέλος.
Το πρόβλημα θ’ αρχίσει, όταν ο ένας από τους δύο σηκωθεί την άλλη μέρα από το κρεβάτι και – για τους δικούς του λόγους – πάει στην Αστυνομία.
“Τι θέλεις;”, θα του πει ο αστυνόμος.
“Θέλω να πω ότι δεν ήθελα”, λέει αυτός.
“Τι δεν ήθελες”.
“Να κάνω σεξ”.
Ο αστυνόμος κατεβάζει από το ράφι την εγκύκλιο και αρχίζει να συντάσσει το κείμενο της καταγγελίας: “Βάσει του Νόμου τάδε, του άρθρου τάδε, ο τάδε παραβίασε το Νόμο περί συναίνεσης. Η πράξη του συνιστά βιασμό. Παραπέμπεται για τα περαιτέρω”.
Μπορεί ο καταγγέλλων ή η καταγγέλλουσα να λέει την αλήθεια. Μπορεί όμως να λέει και ψέματα. Για χίλιους λόγους. Ο καθένας καταλαβαίνει, δε χρειάζεται ν’ απαριθμήσουμε κανέναν.
Ερώτημα:
Πώς θ’ αποδείξει ο κατηγορούμενος ότι όλα έγιναν μετά από συναίνεση;
Απάντηση:
Δε μπορεί.
Κι αφού… δε μπορεί, θα καταδικαστεί αναποφεύκτως για βιασμό, επειδή έκαμε σεξ με συναίνεση, αλλά ο/η σύντροφος λέει το αντίθετο και – βάσει του Νόμου – πρέπει να γίνει πιστευτός ή πιστευτή, όχι μόνο από τον αστυνόμο, αλλά και από τον δικαστή.
Η Ισπανίδα Υπουργός ήταν σαφής στη Βουλή λέγοντας: Τα συνθήματα “μόνο το ναι σημαίνει ναι” και, “αδελφή, σε πιστεύω”, επιτέλους γίνονται Νόμος.
Που σημαίνει, αδελφοί, ότι όποιος ή όποια πάει στην Αστυνομία και μας καταγγείλει για σεξ χωρίς συναίνεση, άρα βιασμό, “την έχουμε βάψει”.
Με βάση το πνεύμα του νέου Νόμου, για να είμαστε ασφαλείς, και να μην τρέμει το φυλλοκάρδι μας να στιγματιστούμε ως βιαστές, έχουμε δύο επιλογές:
Ή να κόψουμε οριστικά το σεξ ή…
Πριν από κάθε συνεύρεση, μαζί με το προφυλακτικό, να βγάζουμε κι ένα Ιδιωτικό Συμφωνητικό, που να λέει με λίγα λόγια ότι, τάδε μέρα, τάδε ώρα, ο… και η… συναινούν “να βγάλουν τα μάτια τους”.
Μπορεί ο καθένας να διαλέγει όποια άλλη φράση θέλει (α, όλα κι όλα, έχουμε ελευθερία) όμως εγώ εδώ θυμήθηκα την φράση της βάβας μου που κουτσομπόλευε με τις άλλες γριές στο πεζούλι και αφηγούταν τι έκαμε ποιος με ποια.
Έτσι που λες…
Το Ιδιωτικό Συμφωνητικό, θα έχει στο τέλος μία παράγραφο νομικής φύσεως που θα λέει:
“Το παρόν διαβάστηκε μεγαλοφώνως εις επήκοον και των δύο συναινούντων, υπογράφεται σε τρία αντίγραφα, παίρνει ο καθένας από ένα, ενώ το τρίτο αποστέλλεται εντός τριών ημερών για καταχώρηση στο αντίστοιχο Μητρώο του Υπουργείου Εσωτερικών.
Πηγή:
Πηγή Φωτό: flash.gr
