γράφει ο Σπύρος Τάγκας
Μια, όχι και τόσο γνωστή, ιστορία στο ευρύτερο κοινό· αναφέρει ότι o Νίκος Ζαχαριάδης –ναι, ο καλούμενος και ως ο ιστορικός ηγέτης του Κ.Κ.Ε στην Ελλάδα-, ενόσω ήταν εγκλεισμένος στις φυλακές – κολαστήριο της Κέρκυρας το 1937 (είχε συλληφθεί το καλοκαίρι του ’36 αμέσως μετά την κήρυξη της δικτατορίας Μεταξά), και σε συνθήκες σκληρής απομόνωσης -στο μπουντρούμι του, κατάφερε και έγραψε πάνω σε χύδην χαρτάκια, φόδρες και πανάκια ολόκληρη πραγματεία – δοκίμιο για τον «Αληθινό Παλαμά». Εκεί, χωρίς το παραμικρό φως ήλιου και εντελώς από μνήμης, χρησιμοποίησε ολόκληρα κομμάτια από τον «δωδεκάλογο του Γύφτου»· για να αναδείξει και να αποδείξει θεωρητικά ότι, ο κυρίως ειπείν, εθνικός ποιητής έβλεπε τα πράγματα και κάπως μαρξιστικά και ότι, τελικά, το μαρξιστικόν δεν αποκλείει και το εθνικόν!...
Από την άλλη –λίγο παλιότερα τώρα-, το μεγάλο ταλέντο της εθνικής αστικής τάξης, Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν έμενε, τοιουτοτρόπως, χαλαρός στην εγχώρια πολιτική ζωή (!), διάβαζε τόσο πολύ τους αρχαίους κλασσικούς, ώστε, απήγγειλε απέξω και στο πρωτότυπο, ολόκληρα κεφάλαια από Πλούταρχο έως Ηρόδοτο και Θουκιδίδη στους συνδαιτυμόνες και φίλους του (σ.σ.: δεν είναι άστοχο να θεωρηθεί ότι κάπως έτσι είχε κλέψει την καρδιά των δυτικών συμμάχων και πήρε την Συνθήκη που ήθελε στις Σέβρες το 1920). Εξάλλου, είναι γνωστό, ότι ο Ελ. Βενιζέλος υπήρξε ένας επιτυχημένος μεταφραστής του Θουκυδίδη στη νεοελληνική – επιχείρημα δύσκολο και για μείζονες λόγιους, διότι, τούτοι δεν κατέχουν την πολιτική παιδεία και οξυδέρκεια (που είχε χτίσει μεθοδικά εκείνος)· ώστε, να εργαστούν και αποδώσουν αυθεντικά την ερμηνεία και να μηνύματα που ήθελε να μεταφέρει ο μεγάλος ιστορικός και συγγραφέας της αρχαιότητας...
Βλέπουμε με ενάργεια εδώ, ότι κάποτε –σε εποχές, ίσως, πιο δυσχερείς και δραματικές από τις σημερινές-, οι πολιτικοί ηγέτες αυτής – τούτης της χώρας (ανεξάρτητα την πολιτική ή ταξική τους ταυτότητα), πέραν των υψηλών πολιτικών καθηκόντων και δύσκολων περιστάσεων που αντιμετώπιζαν ήταν ταυτόχρονα και πνευματικοί άνθρωποι – ηγέτες : είχαν εντρυφήσει τόσο στον κόσμο της Γνώσης , είχαν δομήσει έτσι τον εσωτερικό τους κόσμο, ώστε, η θέαση και η αντίληψη που οικοδομούσαν για τα τρέχοντα, αλλά, και πιο διαχρονικά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα είχε όση επάρκεια και πληρότητα χρειάζονταν για κυλήσουν τα πράγματα προς την αποτελεσματικότερη κατεύθυνση...
Και, ανεξάρτητα, βεβαίως, αν Ν. Ζαχαριάδης και Ελ. Βενιζέλος πέτυχαν ή δεν πέτυχαν το αποτελεσματικότερο για το κόμμα, την τάξη ή τη χώρα τους εκείνες τις εποχές –τις τόσο δύσκολες και περίεργες, τούτο είναι το πλέον σαφές : ήταν προετοιμασμένοι γι’ αυτό – για το καλύτερο δυνατό! Για πια προετοιμασία στη Γνώση και για πιο σωστότερο ή καλύτερο αποτέλεσμα να μιλήσουμε εμείς (ή αυτοί που ξέρουν τα περισσότερα από μας) σήμερα άραγε; Τα πράγματα μιλάνε μόνα τους (ιδέστε ξανά τα έσχατα στο Κοινοβούλιο). Και όταν δεν μιλάνε, μιλάνε τα συμπλέγματα και η τερατώδης ημιμάθεια γενικώς των ηγετών μας που, δυστυχώς, δεν είναι με τίποτε, ούτε πνευματικοί άνθρωποι ούτε ηγέτες, ώστε, να συλλάβουν πηγαία και να μεταδώσουν με ικανή επάρκεια, την ακριβή -την χρήσιμη εικόνα, για το ποιοι είμαστε, που είμαστε, που πάμε και πως πρέπει να πάμε ως εκεί τώρα! Κινδυνεύουν, έτσι, θαρρείς, να ακυρώσουν και αυτούς ακόμη τους ελάχιστους και ασήμαντους ρόλους που τους έχει ξεμείνει (από τα παλιά, τα λερωμένα της συναλλαγής) στην, ολότελα, μετανεωτερική, τεχνική και απαιτητική εποχή μας...
πηγή: matrix24.gr
