Πίσω στην δεκαετία του 1960 γεννήθηκε και στη χώρα μας ένας θεσμός που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «τα ελληνικά Όσκαρ». Ο λόγος, φυσικά, για το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το οποίο στην πρώτη πενταετία της ζωής του ονομαζόταν Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου, με την εκδήλωσε να πραγματοποιείται στην συμπρωτεύουσα και να απασχολεί τον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και τα κοσμικά ρεπορτάζ του Τύπου.
Τηλεόραση δεν υπήρχε ακόμη στην Ελλάδα και αρκετοί ήταν εκείνοι που εκείνη την εβδομάδα του Νοέμβρη αγόραζαν εφημερίδα και έσπευδαν να την ξεφυλλίσουν και να φτάσουν στις πίσω σελίδες, όχι μόνο για να μάθουν ποιες ταινίες βραβεύτηκαν την συγκεκριμένη χρονιά με τον «Χρυσό Αλέξανδρο» ή ποιοι ηθοποιοί ξεχώρισαν, αλλά και για να δουν φωτογραφίες από τους αγαπημένους σταρ της εποχής.
Άλλωστε, ως κοσμικό γεγονός, συγκέντρωνε και άλλες παρουσίες από τον χώρο του θεάματος γενικότερα. Όπως, για παράδειγμα, η εκδήλωση του 1964 όταν και επισκέφτηκαν την Θεσσαλονίκη και δύο καλλoνές παγκοσμίου ακτινοβολίας. Η μία, μάλιστα, ήταν η Κορίνα Τσοπέι, η Ελληνίδα που λίγους μήνες πριν είχε κερδίσει τον τίτλο της Μις Υφύλιος, ενώ μαζί της ανέβηκε στην συμπρωτεύουσα και η Μις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Μπόμπι Τζόνσον.
Όπως ήταν φυσικό, κατά την διάρκεια της επίσκεψής τους μαγνήτισαν τους φωτογραφικούς φακούς, χαρίζοντας χαμόγελα και πλάνα στο κοινό αλλά και τους φωτορεπόρτερ που στριμώχνονταν για ένα ενσταντανέ. Έχοντας βέβαια την ελπίδα ότι ίσως αποκάλυπταν κάτι… παραπάνω, λαμβάνοντας βέβαια υπόψη μας και το κλίμα ή τα ήθη της εποχής.
Ωστόσο εκείνη την χρονιά από αλλού το περίμεναν και από αλλού τους ήρθε! Οι δύο εστεμμένες φάνηκαν μάλλον εναρμονισμένες στην… δεκαετία του ’60, χωρίς να… «προκαλέσουν», ενώ αντίθετα την παράσταση έκλεψε μια νεαρή –τότε- Ελληνίδα ηθοποιός η οποία δημιούργησε χαμό την στιγμή που εμφανίστηκε στο φεστιβάλ.
Ο λόγος για την γνωστή μας Ελένη Ανουσάκη, την… Ελληνίδα Μπελούτσι για πολλούς, η οποία αργότερα διετέλεσε δημοτική σύμβουλος Αθηναίας, επί δημαρχίας Δημήτρη Μπέη αλλά και βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, την περίοδο 1989-1990 και 1993-2004.
Τότε ήταν μόλις 20 ετών αλλά είχε προλάβει να κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στην μεγάλη οθόνη, με τον ρόλο της στα «Κόκκινα Φανάρια». Στο σπουδαίο φιλμ του Βασίλη Γεωργιάδη, που εκείνη την χρονιά ήταν υποψήφιο για Όσκαρ Ξένης Ταινίας, έπαιξε στο πλευρό της Καρέζη, του Φούντα, της Χρονοπούλου, του Παπαμιχαήλ, του Γεωργίτση και του Κατράκη, ενσαρκώνοντας την Μυρσίνη. Ένα ρόλο σαφώς τολμηρό, με σκηνές που εκείνη την εποχή δεν ήταν συνηθισμένες, ειδικά αν σκεφτούμε ότι η δράση εκτυλίσσεται σε έναν οίκo ανoχής στην Τρούμπα του Πειραιά.
Μάλιστα, ενώ συγκέντρωσε θετικά σχόλια για την ερμηνεία της, την ίδια ώρα εκδιωκόταν από την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου επειδή θεωρήθηκε ότι το… παραέκανε. Απόφαση που στη συνέχεια ανατράπηκε από τον τότε διευθυντή Θάνο Κωτσόπουλο.
Όταν, όμως, εμφανίστηκε για την προβολή της ταινίας, τα… πάθη άναψαν ξανά εξαιτίας της ενδυμασίας της. Το… έγκλημα της Ελένης Ανουσάκη ήταν το βαθύ ντεκoλτέ της το οποίο προκάλεσε ακόμη και την παρέμβαση ολόκληρου εισαγγελέα!
Οι αστυνομικοί της εμπόδισαν την είσοδο στους χώρους που φιλοξενούνταν τα διάφορα δρώμενα του φεστιβάλ και την προειδοποίησαν ότι το επόμενο βήμα, αν δεν… έριχνε κάτι πάνω της για να καλύψει… τα απαραίτητα, δεν θα είχαν άλλη επιλογή από το να την συλλάβουν και να την οδηγήσουν στο κρατητήριο με την κατηγορία της προσβολής της δημοσίας αιδούς!
Η νεαρή ηθοποιός αναγκάστηκε να συμμορφωθεί και να αντικαταστήσει το ρούχο με ένα μακρύ μαύρο φόρεμα το οποίο κάλυπτε ακόμη και τα χέρια της, φτάνοντας έτσι στο άλλο άκρο, θέλοντας ίσως με αυτό τον τρόπο να περάσει με τον τρόπο της το δικό της μήνυμα κατά του πουριτανισμού που ζούσε και βασίλευε στην Ελλάδα εκείνων των χρόνων.
Ωστόσο ο Τύπος τότε χωρίστηκε στα δύο, με πολλούς αρθρογράφους στις κοσμικές στήλες πάντως να παίρνουν το μέρος της και να τονίζουν το προφανές, ότι δηλαδή η Ανουσάκη δεν είχε τίποτα πάνω της για το οποίο θα έπρεπε να ντρέπεται. Ούτε για το σώμα της ούτε για τις επιλογές της…
