Με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα ποίησης στις 20 Μαρτίου 2022, παρουσία της Αμαλίας Βούλγαρη – Πολονύφη, Εντεταλμένης Συμβούλου /Βοηθού Περιφερειάρχη με αρμοδιότητες σε θέματα κοινωνικής πολιτικής της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας, σε θέματα ισότητας, άρσης κοινωνικών ανισοτήτων και φυλετικών διακρίσεων, εκπροσώπων του Δήμου Ι.Π. Μεσολογγίου, φορέων Τέχνης και του φιλότεχνου κοινού, πραγματοποιήθηκε στο Κτίριο Χρυσόγελου το ποιητικό αναλόγιο με τίτλο  «Διαβάζοντας Ποιήματα Σε Δύσκολους Καιρούς», από σημαντικές προσωπικότητες με σπουδαίο κοινωνικό έργο, όπως η Τσούτσου Μαρία,  Επίτιμη Πρόεδρος  του Εργαστηρίου για νέους με ειδικές ανάγκες «ΠΑΝΑΓΙΑ ΕΛΕΟΥΣΑ» και η Βικάτου Ολυμπία, Δρ. Αρχαιολόγος – Διευθύντρια Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδας.

Την ποιητική βραδιά  συντόνισε η εκπαιδευτικός και συνεργάτης πολιτισμού, Σοφία Λαναρά και τη διάνθισε ο μουσικός, Αθανασόπουλος Γεώργιος και ο φοιτητής, Κωστίνης Χριστόφορος, μέλος του Μουσικού Ομίλου Ιωσήφ Ρωγών .

Ο Αντιπεριφερειάρχης Πολιτισμού & Τουρισμού,Νίκος Κοροβέσης ανέφερε στο μήνυμά του ότι η  διοργάνωση του ποιητικού αναλογίου από τον τομέα πολιτισμού της ΠΔΕ στοχεύει να μυήσει στην ποιητική διαδικασία το ευρύτερο κοινό και να δημιουργήσει  ένα περιβάλλον με επικοινωνιακούς κώδικες   που  συνδέονται με την ψυχική ανάταση των  συμμετεχόντων.

Η Αμαλία Βούλγαρη – Πολονύφη, Εντεταλμένη Σύμβουλος/Βοηθός Περιφερειάρχη, ανέφερε ότι «…21 Μαρτίου 2022: Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης-Η πρώτη μέρα της άνοιξης-Το φως κι η αισιοδοξία ας αφήσουν πίσω το σκοτάδι. Πιο απαραίτητη από ποτέ, σε ταραγμένους καιρούς που βιώνουμε λόγω της πανδημίας και του πολέμου, η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας δίνει το στίγμα ότι η ποίηση μας βοηθά να κατανοήσουμε και να υπερνικήσουμε τις δυσάρεστες καταστάσεις συμβάλλοντας στην ψυχική μας ανάταση…».

Τη βραδιά του ποιητικού αναλογίου η κ. Βικάτου απήγγειλε και ανέλυσε τα ποιήματα «Το άγαλμα και ο τεχνίτης»  του Γιώργη Παυλόπουλου, τους «Νέους της Σιδώνος» των Κωνσταντίνου Καβάφη και του Μανόλη Αναγνωστάκη και την «Προοπτική» του Γιάννη Ρίτσου. Αναφέρθηκε δε γενικότερα στην έννοια της τέχνης, λέγοντας πώς λόγω της ειδικότητάς της «...θα μπορούσε τέχνη να είναι η αρχαιολογία, η μελέτη δηλαδή των ανθρώπινων δημιουργημάτων του παρελθόντος, η ανασκαφή, όταν ανακαλύπτεις ένα ταπεινό καθημερινό σκεύος ή ένα πολύτιμο κόσμημα, όταν μελετάς αυτά τα αρχαία και  εκμαιεύεις όλες τις ιστορίες ή πληροφορίες που σιωπηρά αφηγούνται, ώστε να ανασυνθέσεις την καθημερινότητα των ανθρώπων που τα δημιούργησαν. Τέχνη είναι να συντηρήσει κανείς και να επουλώσει τις πληγές τους από το χρόνο, για να ανακτήσουν την αρχική μορφή και λάμψη τους. Να αναστηλώνονται και να αναδεικνύονται μνημεία, θέατρα και κάστρα. Τέχνη είναι να οραματιστείς και να δημιουργήσεις ένα μουσείο (για παράδειγμα το Ξενοκράτειο), που θα φιλοξενήσει τα δημιουργήματα των προγόνων μας,  τα οποία με την σωστή προβολή του θα συνομιλήσουν με τον σημερινό επισκέπτη. Τέχνη είναι το ταξίδι δημιουργίας ενός μουσείου με τους συνεργάτες, με τους οποίους μοιραζόμαστε έναν πραγματικό αγώνα, βιώνοντας καθημερινά την αγωνία και το άγχος του αποτελέσματος για ένα τέτοιο έργο, εντάσεις, ιδέες, αλλά και την ευτυχία της δημιουργίας. Τέχνη είναι να καταφέρεις να δώσεις ζωή σε ένα τέτοιο μουσείο, να το εντάξεις στην καθημερινότητα των κατοίκων, και κυρίως της μαθητικής κοινότητας, να αποτελέσει ζωντανό κύτταρο πολιτισμού. Αυτό που περιγράφω όμως δεν είναι απλά δημιούργημα ενός ανθρώπου. Ναι, υπάρχει αυτός που οραματίζεται, σχεδιάζει, συντονίζει, διευθύνει, αλλά το έργο της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, για παράδειγμα η αναστήλωση ενός μνημείου ή η ίδρυση ενός μουσείου, είναι ένα εγχείρημα πολυσύνθετο, πολύπλευρο και κυρίως αποτέλεσμα της συνεργασίας πολλών ανθρώπων διαφόρων ειδικοτήτων (αρχαιολόγων, συντηρητών, μηχανικών, μελετητών, λογιστών, διοικητικών, εργατών κ.ά.) και υπηρεσιών (Υπηρεσία Νεότερων Μνημείων, Δ/νση Συντήρησης), αλλά και χρηματοδοτήσεων (ΥΠΠΟ και Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας για το ΕΣΠΑ). Χωρίς τη συνεργασία και την προσπάθεια όλων μας, και κυρίως των στενών συνεργατών μου, δεν θα είχαμε καταφέρει την υλοποίηση τόσων έργων, και μάλιστα την τελευταία διετία με όλα τα επιπλέον προβλήματα και δυσκολίες που ανέκυψαν από την πανδημία. Μην ξεχνάμε ότι η έκθεση του Ξενοκρατείου δημιουργήθηκε εξ’ ολοκλήρου την περίοδο της πανδημίας. Υπ’ αυτή την έννοια λοιπόν, εγώ είμαι ευτυχής, για ότι έχουμε πετύχει, και για το όποιο αποτύπωμα αφήνει, αν αφήνει, και η δική μου συμβολή στην προστασία και ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.»

Ο Τομέας Πολιτισμού της ΠΔΕ θα συνεχίσει να προσφέρει εμπνευσμένες  δράσεις Τέχνης στους πολίτες και να δημιουργεί  συνθήκες κοινωνικό-πολιτισμικής συνοχής.