Απέχει μόλις 7 χιλιόμετρα από το κέντρο του Αγρινίου. Είναι η Χερσόνησος της Λυσιμαχίας. Εκεί οδηγεί και η Ερμίτσα βορειοανατολικά και ο χωματόδρομος Μαύρικα μέσω Γιαννουζίου βόρεια με στάση στην μεγάλης ιστορικής αξίας γνωστή βυθισμένη πρωτοβυζαντινή εκκλησία της Αγίας Τριάδας Μαύρικα.
Επιλέχθηκε μια ποδηλατοπορία για να αναδειχθούν αυτά. 22 χιλιόμετρα συνολικά κράτησε λιγότερο από δύο ώρες. Πραγματικά ήταν μια διαδρομή του νερού και της ιστορίας. Ακολούθησε όντως την υδάτινη ροή της Ερμίτσας, στάθηκε στη Λυσιμαχεία και στη Χερσόνησο της, που δεν είναι καθόλου γνωστή (παρά μόνο αν προσέξει κάποιος τον χάρτη) και έχει ως επιστροφή την Αγία Τριάδα Μαύρικα και το Γιαννούζι.
Μέσω Άγιου Ιωάννη Ρηγανά βρεθήκαμε στην Ερμίτσα στο ύψος της περιοχής Στρογγυλέϊκα, πριν τον κόμβο της Εθνικής Οδού. Πρώτο μυστικό. Ένα πέρασμα του ποταμού που οδηγεί στο Παναιτώλιο. Μια μικρή γέφυρα θα διευκόλυνε.
Ήρθε η ώρα να περάσουμε τον κόμβο Ερμίτσας και να κινηθούμε Νοτιοδυτικά, παράλληλα του ποταμού μέσω χωματόδρομου προς την Λυσιμαχεία. Τα νερά πολλά και το πλατανόδασος παράλληλα του ποταμού μας αποζημιώνει.
Τεράστιες εκτάσεις της Αιτωλικής Πεδιάδας, με φόντο το Νοσοκομείο, από το οποίο περάσαμε νότια του, από μια άγνωστη οπτική. Ο χωματόδρομος όχι πολύ «πατημένος», απαραίτητο το ποδήλατο να είναι τουλάχιστον trecking με ειδικά λάστιχα.
Τα χρώματα της Αιτωλικής Πεδιάδας αποζημιώνουν:
Πλέον χάνουμε οπτική επαφή από την Ερμίτσα διότι επιλέγει υπόγειες διαδρομές ως τις εκβολές της. Η πλούσια γραμμική βλάστηση σε κάποια σημεία μαρτυρεί την ύπαρξη της καθώς και αρδευτικά κανάλια:
Τα σκουπίδια δεν λείπουν από ασυνείδητους:
Και φτάνουμε κοντά στις όχθες της Λυσιμαχίας και την Χερσόνησο της.
Μεγάλο δίλημμα η ασταθής στάθμη της Λίμνης και ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί. Μάρτυρας τα λασπώδη σημεία του χωματόδρομου σε διάφορα σημεία.
Τελικά επιλέγεται η διέλευση μέσω λιβαδιού. Θυμίζει χωρίς υπερβολές Βρετανικό τοπίο με τη διαφορά ότι αντί για …Stone heads βλέπει κανείς στο βάθος το Αγρίνιο, την Οροσειρά του Παναιτωλικού Όρους, τον Αϊ Λιά του Αγίου Βλασίου Παρακαμπυλίων και την Κυρά- Βγένα.
Και μπήκαμε στην Χερσόνησο της Λυσιμαχίας. Ναι, τα πρώτα της δείγματα είναι τα νερά απομεινάρια της χειμερινής στάθμης και η πλούσια βλάστηση που κρύβει το νερό αριστερά και δεξιά και την κάνει απροσπέλαστη.
Το δυτικό τμήμα της Χερσονήσου, όπου είναι οι καλαμιές.
Στο βάθος ένα παράπηγμα. Ναι, είμαστε στις όχθες της Λυσιμαχίας. Αλλά οι όχθες είναι εντελώς απροσπέλαστες. Φανταστείτε όμως την ομορφιά χωρίς την βλάστηση δεξιά και αριστερά, με μια οργανωμένη παρέμβαση.
Η αριστερή πλευρά της Χερσονήσου (!) της Λυσιμαχίας
Και έρχεται η ώρα της επιστροφής. Ο χωματόδρομος είναι κακοτράχαλος και δεν επιτρέπει άλλη πορεία. Μόνο 4Χ4 αγροτικό και αυτό μερικές δεκάδες μέτρα ακόμα.
Αποχαιρετάμε την Λυσιμαχία βλέποντας την επιτέλους να ξεπροβάλλει έστω μια λωρίδα της πίσω από τον σιδερένιο αυτό φράκτη.
Επιστροφή για Αγρίνιο από Μαύρικα. Χαλί ο δρόμος πλέον, πατημένος, χώμα βέβαια…
Μια στροφή στην Αγία Τριάδα Μαύρικα λόγω ημερών ( Μεγάλη Πέμπτη του 2016) επιβάλλεται.
Επιστροφή στο Αγρίνιο μέσω Μπουζίου-Γιαννουζίου. Στο δρόμο μας, εγκαταστάσεις μικρού υδροηλεκτρικού παλαιότερης εποχής, που δεν έπαψε να λειτουργεί.
Η ποδηλατοδρομή ολοκληρώθηκε. Η απορία που έμεινε είναι πόσες ομορφιές κρύβουν όλα τα μυστικά της διαδρομής του νερού και της ιστορίας που μόλις κάναμε, μόλις μερικά χιλιόμετρα από το Αγρίνιο…
Επιμέλεια: Λίνος Υφαντής, Χριστόφορος Κωστάκης
πηγή: http://agrinionews.gr
