Η ιστορία με το κατ’ επιθυμία λεγόμενο Πανεπιστήμιο Αγρινίου είναι λίγο-πολύ γνωστή, σε όσους κατοικούν στην πόλη και στο νομό Αιτωλοακαρνανίας τα τελευταία 30 χρόνια. Αρχικά ως Οικονομική Σχολή(τμήμα). Πανεπιστημιακό τμήμα τροχόσπιτο, που, κατά βούληση των σχετικών – άσχετων, άραζε στο Αγρίνιο ή στην Πάτρα, όπου και τελικά παρέμεινε οριστικά.
Γράφει ο Γιώργος Παληγεώργος
Το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Πατρών ιδρύθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 325/23-5-1985, με το οποίο ορίστηκε ως τόπος εγκατάστασής του το Αγρίνιο. Μετά από 12 χρόνια παραμονής του στο Αγρίνιο, το Τμήμα Οικονομικών Επιστημών μεταφέρθηκε στις κεντρικές εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Πατρών στην Πάτρα με το Προεδρικό Διάταγμα 85/21-4-1998.
Στη συνέχεια ιδρύθηκαν στο Αγρίνιο τρία Πανεπιστημιακά τμήματα κάτω απ’ την ομπρέλα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων{Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων Αγροτικών Προϊόντων & Τροφίμων (Δ.Ε.Α.Π.Τ.), Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων, Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών (Δ.Π.Π.Ν.Τ.)}, που αργότερα, αφού πέρασαν απ’ το απατηλό όνειρο του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας με έδρα το Αγρίνιο, τελικά «άραξαν κάτω απ’ την ομπρέλα του Πανεπιστημίου της Πάτρας, όπου και παραμένουν.
Ίσως κάποιοι έτσι αντιλαμβάνονται την επιστημονική κινητικότητα. Κάποιοι φοιτητές των τμημάτων του Αγρινίου εισήλθαν στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, φοίτησαν στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας και έλαβαν το πτυχίο τους από το Πανεπιστήμιο Πάτρας. Μπάχαλο..!!!
Βέβαια οι πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν, καθώς και οι νομάρχες και δήμαρχοι που πέρασαν απ’ το νομό και το Αγρίνιο αυτά τα 30χρόνια, κινήθηκαν στην κατ’ επιλογή (άλα καρτ) αντιμετώπιση του προβλήματος του Πανεπιστημίου Αγρινίου σε μια σχέση πολιτικού κόστους-οφέλους, ανάλογα αν ήταν στην κυβέρνηση ή στην αντιπολίτευση το κόμμα τους. Κι έτσι φθάσαμε στην απεμπόληση της διεκδίκησης και της προοπτικής του αυτόνομου Πανεπιστημίου Αγρινίου, που όλοι περιστασιακά υποσχέθηκαν.
Σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που ευαγγελίζονταν και έταζε κατάργηση του σχεδίου «Αθηνά» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και αυτονόμηση του Πανεπιστημίου Αγρινίου, αδιαφορεί με την ίδια ανευθυνότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων. Έφτασε μάλιστα βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στο σημείο, με πρωτοφανή αντιδημοκρατικότητα και αυταρχικότητα, απαντώντας στο αίτημα για συζήτηση στα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές του Αγρινίου, να δηλώνει «θα μιλήσω τους δικούς μου όρους», θυμίζοντας αλήστου μνήμης εποχές, και αγνοώντας τα προβλήματα των φοιτητών και των οικογενειών τους..!
Οι φοιτητές του Αγρινίου έχουν κινητοποιηθεί εδώ και πολλές μέρες και αγωνίζονται με αιτήματα για στέγαση, σίτιση, υλικοτεχνικές υποδομές, επαγγελματικά δικαιώματα. Ασφαλώς συμμεριζόμαστε τα αιτήματα των αγωνιζόμενων φοιτητών και στηρίζουμε τον αγώνα τους, ως το μόνο αποτελεσματικό μέσο πίεσης προς τους κυβερνώντες! Κι ακόμα πιστεύουμε ότι οι αγώνες της σπουδάζουσας νεολαίας και όλης της νεολαίας αποτελούν τη μεγάλη ελπίδα για την αφύπνιση όλου του Ελληνικού λαού.
Πρέπει να γίνουν όμως κάποιες επισημάνσεις:
1ον Αρχικά, πρέπει να τονιστεί ότι η ίδρυση περιφερειακών Πανεπιστημίων αποτελεί πρόοδο και θετική εξέλιξη για τη χώρα και την Ελληνική κοινωνία. Όμως η διασπορά των πανεπιστημιακών τμημάτων σε διάφορες πόλεις με όρους μικροπολιτικής, ψηφοθηρίας , αεριτζίδικης οικονομίας(ενοικιαζόμενα δωμάτια, καφετέριες, σουβλάκια κλπ), και βολέματος κάποιων, αντιβαίνει τα ακαδημαϊκά κριτήρια, τα κριτήρια πληρότητας των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, της ώσμωσης των φοιτητών κλπ. Με τη διασπορά των Πανεπιστημιακών τμημάτων σε διάφορες πόλεις, τα ίδια τα Πανεπιστήμια αδυνατίζουν και οι ηγεσίες των επαρχιακών πόλεων που διαθέτουν κάποιο ή κάποια τμήματα, αντί να μπολιάζουν ουσιαστικά τις τοπικές κοινωνίες με ιδέες και αξίες και να τις καλλιεργούν πνευματικά, δυστυχώς αντιμετωπίζουν τα πανεπιστημιακά τμήματα με αντιπνευματικό μικροαστισμό ή σωστότερα ίσως με αρχοντοχωριατισμό ( τι ωραία, έχουμε κι εμείς Πανεπιστημιακό τμήμα)! Στα περιφερειακά Πανεπιστήμια με επάρκεια, λέμε ναι, η διασπορά τους όμως μας βρίσκει αντίθετους.
Κραυγαλέα παραδείγματα όπως το Πανεπιστήμιο Αιγαίου με τμήματα(σχολές) σε Μυτιλήνη, Λήμνο, Χίο, Σάμο, Ρόδο και Σύρο, το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με τμήματα(σχολές) σε Βόλο, Λάρισα, Τρίκαλα, Καρδίτσα και Λαμία, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου με τμήματα(σχολές) σε Τρίπολη, Καλαμάτα, Σπάρτη, Ναύπλιο, Κόρινθο, το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας με τμήματα(σχολές) σε Κοζάνη και Φλώρινα, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης με τμήματα σε Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη και Ορεστιάδα, το Πανεπιστήμιο Κρήτης με τμήματα(σχολές) σε Ηράκλειο και Ρέθυμνο. Τα Παραπάνω Πανεπιστήμια με εξαίρεση αυτά της Κρήτης και το Δημοκρίτειο (Θράκης), για Ξάνθη, Κομοτηνή, Αλεξανδρούπολη, που αποτελούν εξαιρέσεις επιβεβαίωσης του κανόνα, καθότι η εν γένει διασπορά των Πανεπιστημιακών τμημάτων οδηγεί στην απαξίωση και υπολειτουργία των περιφερειακών Πανεπιστημίων και θα πρέπει να αποτελούν στο μέλλον παραδείγματα προς αποφυγή.
Αντίθετα υπάρχει Περιφερειακό Πανεπιστήμιο, από τα σχετικά νέα, το Ιόνιο, που εξ ολοκλήρου βρίσκεται στην πόλη της Κέρκυρας και αποτελεί από τα θετικότερα παραδείγματα.
Κι ακόμα το Πολυτεχνείο στα Χανιά, που αν και βρίσκεται στην Κρήτη, όπου υπάρχει Πανεπιστήμιο, αποτελεί ξεχωριστό, αυτόνομο Πανεπιστημιακό ίδρυμα με σπουδαία αποτελέσματα.
2ον Η σύγκριση των τμημάτων του Αγρινίου με τμήματα άλλων περιφερειακών Πανεπιστημίων είναι άνιση και ανιστόρητη, αφού τα συγκρίνει με τμήματα περιφερειακών Πανεπιστημίων που ιδρύθηκαν την ίδια χρονική στιγμή ή σχεδόν την ίδια με τα Πανεπιστήμια που ανήκουν. Το Πανεπιστήμιο της Πάτρας ιδρύθηκε πριν 52 έχει την ιστορία και το κύρος του, αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορεί να λειτουργήσει ισόρροπα με τα νεότευκτα τμήματα στο Αγρίνιο. Αν ήταν έτσι, γιατί οι άλλες Πελοποννησιακές πόλεις δε θέλησαν να ενταχθούν στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και προτίμησαν το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου;
3ον Οι προτροπές προς του φοιτητές να μη δεχτούν αυτονόμηση του Πανεπιστημίου Αγρινίου , αν μη τι άλλο, αποτελούν πλεκτάνη των «επιτήδειων», προκειμένου να μη βρει ο αγώνας τους τη συμπαράσταση που χρειάζονται από την κοινωνία της πόλης. Το επιχείρημα ότι το «χαρτί» που θα πάρουν ως πτυχιούχοι θα αναφέρει το τμήμα τους και από πάνω θα γράφει Πανεπιστήμιο Πάτρας, είναι πονηρό και απαράδεκτο για πνευματικούς (υποτίθεται) ανθρώπους. Ο άνεργος πτυχιούχος των τμημάτων του Αγρινίου ή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου ή οποιουδήποτε άλλου Πανεπιστημίου της χώρας μας θα συνθλίβεται στην ίδια μέγγενη της καταρρέουσας οικονομίας και της υπόδουλης Ελλάδας ή θα φεύγει μετανάστης. Κι ακόμα αν ήταν να λυθούν τα προβλήματα κάτω απ’ την ομπρέλα της Πάτρας θα είχαν λυθεί. Φαίνεται πως στο παρόν καθεστώς, τα τμήματα που σήμερα υπολειτουργούν στο Αγρίνιο, απειλούνται τεχνηέντως με θάνατο, για να μεταφερθούν «χάριν επιβίωσής τους» στην Πάτρα. Είναι φανερό, το έργο το έχουμε ξαναδεί!
Όλα αυτά σήμερα κάτω απ’ την μπαγκέτα του Αιτωλοακαρνάνα υπουργού παιδείας κου Φίλη, που θα όφειλε τουλάχιστον να γνωρίζει την κατάσταση των Πανεπιστημιακών τμημάτων της ιδιαίτερης πατρίδας του, αλλά και την θέση του κόμματός του ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά» και την πρόθεση για ενίσχυση και αυτονόμηση του Πανεπιστημίου Αγρινίου, με όλα τα προαπαιτούμενα για πλήρη και απρόσκοπτη λειτουργία. Δυστυχώς η αδιαφορία του υπουργού παιδείας και της κυβέρνησης ξεπερνά κάθε φαντασία. Η μόνη τους σπουδή είναι να υπηρετήσουν τα μνημόνια.
Πανεπιστήμιο στο Αγρίνιο θα λειτουργήσει με προοπτική μακροημέρευσης, μόνο και μόνο όταν αυτό αποκτήσει την αυτονομία του, τη αυτοτέλειά του, σε σύνδεση με την τοπική οικονομία, τον τοπικό πολιτισμό, την τοπική ιστορία, την τοπική κοινωνία, την τοπική προοπτική και τις πανανθρώπινες αξίες του ανθρωπισμού. Με χρηματοδότηση, με υποδομές, με επιστημονική έρευνα και ανάλογα επιτεύγματα. Τμήματα ως παρωνυχίδα του Πανεπιστημίου της Πάτρας είναι θέμα χρόνου να εξαφανιστούν.
Ισχυρισμοί ότι αυτόνομο Πανεπιστημιακό ίδρυμα δε μπορεί να σταθεί στο Αγρίνιο, έχουν καταρριφθεί από την πραγματικότητα, αφού είναι νωπό το ΤΕΙ Μεσολογγίου, που ως αυτόνομο μεγαλούργησε σε μαζικά και ποιοτικά αποτελέσματα! Ένα απ’ τα κορυφαία ΤΕΙ της χώρας, που δυστυχώς θυσιάστηκε στο βωμό του σχεδίου «Αθηνά» και των μνημονιακών πολιτικών.
Όλοι μα όλοι οι φορείς πρέπει να αναλογιστούν και να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά στην κατεύθυνσης της αυτονόμησης και της πληρότητας του Πανεπιστημίου Αγρινίου.
Κι ακόμα οι πολίτες οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι με μνημονιακές πολιτικές και με το βρόχο του χρέους, όχι μόνο δε θα δούμε βελτίωση της παιδείας, αλλά διαρκώς θα βουλιάζουμε στην παρακμή και στην εξαθλίωση ως κάτοικοι υπόδουλης χώρας. Η αλλαγή της πορείας της χώρας και η προοδευτική προοπτική απαιτεί συνολική ανατροπή αυτής πολιτικής, για ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και πλήρη επαναλειτουργία της δημοκρατίας.
