Ο Χρήστος Μυριούνης ανοίγει την καρδιά του στο Contra.gr και μιλά για τον Παναθηναϊκό, τον Ντομινίκ, τους Γιαννακόπουλους, τον Ολυμπιακό, το 73-38, τον Μάλκοβιτς, τον Διαμαντίδη, τον Σπανούλη και φυσικά το Αγρίνιο, στον πάγκο του οποίου κάθεται, πανηγυρίζοντας την παραμονή στη Β” Εθνική.
Αν θα έπρεπε να χαρακτηρίσω τον Χρήστο Μυριούνη με ένα επίθετο, θα τον έλεγα «επαναστάτη». Δεν κρύβει τα λόγια του, λέει αυτό που αισθάνεται και ας ξέρει εκ των προτέρων ότι αυτό μπορεί να του κάνει κακό κι έχει απωθημένα τα οποία δεν ντρέπεται να αποκαλύψει. Δεν δίνει συχνά συνεντεύξεις, αλλά όταν το κάνει μιλάει για όλους και για όλα. Μάλιστα, σε σημείο ειλικρινές και συνάμα γλαφυρό, ακόμα και για πράγματα που συνέβησαν 20 χρόνια πριν. Φτάνει με τους προλόγους. Ο θυμόσοφος λαός λέει «τα πολλά λόγια είναι φτώχεια». Κυρίες και κύριοι, ο Χρήστος Μυριούνης…
Ο Μάλκοβιτς, το δημόσιο και ο τρομερός Ντομινίκ
– Πώς γίνεται να μη μπορείς να βρεις δουλειά στην Α1; Σε θεωρούν κακό παιδί;
Ποια Α1; (γέλια) Εδώ δεν μπορούσα να βρω δουλειά ούτε στο τοπικό. Το κύκλωμα με έχει πετάξει έξω. Λέω τα πράγματα με το όνομά τους και το έχω πληρώσει αυτό. Φαντάσου ότι τη δουλειά στο Αγρίνιο την βρήκα τυχαία, με πρότεινε ο προηγούμενος προπονητής. Ούτε οι μάνατζερ με πρότειναν. Δεν μου σήκωναν το τηλέφωνα τόσα χρόνια και τώρα με παίρνουν οι ίδιοι τηλέφωνο!
– Έχεις μετανιώσει που λες τα πράγματα όπως είναι;
Οχι, ρε. Τι να μετανιώσω; Τι να κανουμε, έτσι είμαι εγώ. Έτσι έχω μάθει. Έχω τη συνείδησή μου καθαρή. Μπορεί να το πληρώνω προπονητικά, αλλά δεν έχω μετανιώσει. Έχω φτάσει 45 χρονών και τώρα ουσιαστικά ξεκινάω κάτι καλό. Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που σταμάτησα το μπάσκετ. Μεγαλώνουμε…
– Εξάλλου, είσαι από τους ελάχιστους που παραιτήθηκαν από δημόσιος υπάλληλος. Αν κάτι λέει αυτό…
Ναι, ήμουν στο Δήμο Κηφισιάς. Δεν μπορούσα, όμως, να βρίσκομαι εκεί. Υπήρχαν θέματα. Είχα προβλήματα και με τον τότε Δήμαρχο. Δεν μπορώ να κάνω τον μαλάκα.
– Δεν μπορώ να σε φανταστώ δημόσιο υπάλληλο
Ούτε εγώ (γέλια). Εντάξει, άντεξα τέσσερα χρόνια. Το πάλεψα, αλλά δεν μπορούσα παραπάνω. Πρέπει να είμαι από τους λίγους που παραιτήθηκε από θέση δημοσίου υπαλλήλου.
– Είσαι από τους παίκτες που χτίσατε σιγά-σιγά τη δυναστεία του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ.
Κοίτα να δεις, εμείς ήμασταν στα πέτρινα χρόνια. Τρώγαμε κατραπακιές από τον Ολυμπιακό του Ιωαννίδη. Οι Γιαννακόπουλοι έμαθαν με την πάροδο των χρόνων και κατάφεραν να χτίσουν τον Παναθηναϊκό των τίτλων. Ουσιαστικά εμείς (εγώ, ο Αλβέρτης, ο Οικονόμου) ήμασταν στο πρώιμο στάδιο της δυναστείας.
Με έφαγε ο Μάλκοβιτς. Δεν με πήγαινε, ρε φίλε!
– Ο Ντομινίκ σε θυμόταν, στη συνέντευξη που έδωσε στο Contra.gr.
Ναι, ρε φίλε. Το διάβασα; Πω πω… Δεν το πίστευα. Φαντάσου ότι δεν έπαιζα τότε. Είναι τρομερό να σε θυμάται ένας παίκτης σαν τον Ουίλκινς.
– Και μας είπε ότι ήσουν από τους αδικημένους εκείνης της χρονιάς…
Είχα πρόβλημα τραυματισμού, αλλά ουσιαστικά ο Μάλκοβιτς με άφησε εκτός ομάδας. Δεν με πήγαινε. Έβγαζα μάτια στην προπόνηση και δεν μου έδινε σημασία! Αυτό δεν μπορώ να χωνέψω. Ούτε καλημέρα δεν μου έλεγε. Περνούσα από μπροστά του και τον χαιρετούσα και δεν με κοιτούσε. Περνούσε ο Οικονόμου και του έλεγε «goodmorning Nikos, how are you?» Τρελαινόμουν!
– Εδώ έλεγε μ@@@@ τον Ντομινίκ…
Ναι, τι να πεις… Άσε μη πω τίποτα πιο βαρύ (γέλια). Ο Ντομινίκ ήταν σούπερ σταρ. Όταν τον είδαμε πρώτη φορά τσιμπιόμασταν! Ήταν τρομερός τύπος. Φαντάσου ότι εγώ το έπαιζα πιο βεντέτα από αυτόν! Ήταν φοβερό παιδί. Ήταν μεγάλο όνομα, αλλά τόσο απλό παιδί. Δεν το έπαιζε φίρμα. Μιλούσαμε, έδινε συμβουλές, βγαίναμε έξω.
– Ο Μάλκοβιτς, όμως, άλλα έλεγε…
Τον είχε τρελάνει, ρε φίλε! Τον είχε τρελάνει ο Μάλκοβιτς. Είχε συνηθίσει αυτός να είναι ο σταρ στις ομάδες του και όταν ήρθε ο Ντομινίκ τρελάθηκε. Αν θυμάσαι, στις προηγούμενες ομάδες δεν υπήρχε ο σούπερ σταρ. Ο Μάλκοβιτς ήταν το όνομα. Γι” αυτό όταν ήρθε ο Ντομινίκ, που ήταν πάνω από αυτόν, δεν ήξερε πως να το διαχειριστεί.
– Ο συγκεκριμένος προπονητής έπαιξε ρόλο στο ευρωπαϊκό του Παρισιού;
Κοίτα, εκείνη η ομάδα ήταν σούπερ. Ήταν καλύτερη απ” όλες τις άλλες. Είχαμε Ντομινίκ, Στόγιαν, Γιαννάκη. Είχαμε τρομερό ρόστερ. Παραδέχομαι τον Μάλκοβιτς στο θέμα της αποφόρτισης. Ενώ ήταν σκληρός προπονητής, με διπλές προπονήσεις και πολλή δουλειά, όταν προκριθήκαμε στο Final-4 του Παρισιού, μας έδωσε δύο μέρες ρεπό! Και φαντάσου ότι στο Παρίσι πήγαμε με τις γυναίκες μας. Ήταν κάτι τρελό για Μάλκοβιτς. Έπαιξε σπουδαίο ρόλο αυτό στην ψυχολογία της ομάδας ενόψει του ημιτελικού και στη συνέχεια του τελικού. Σε αυτό τον παραδέχομαι. Στο θέμα της ψυχολογίας ήταν μάστορας.
Μετά το 73-38 ο Μάλκοβιτς έδιωξε όσους δεν είχαν παίξει σε εκείνο τον τελικό!
– Ήταν νόμιμη η τάπα του Βράνκοβιτς;
Οχι, ρε φίλε. Τι νόμιμη; Απλά πριν την τάπα έχουν γίνει 5-6 φάσεις που αδικούν τον Παναθηναϊκού. Γι” αυτές, όμως, δεν μιλάει κανείς! Θα μου πεις ότι η τάπα έκρινε τον τελικό. Ναι, αλλά πριν μας είχαν αδικήσει! Γι” αυτές γιατί δεν μιλάνε;
– Σας ενόχλησε που σας είχαν χαρακτηρίσει λούζερς;
Να σου πω την αλήθεια όχι. Δεν αισθανόμασταν έτσι. Είχαμε πάει σε δύο Final-4 και πιστεύω ότι στη Σαραγόσα είχαμε την καλύτερη ομάδα. Θα μπορούσαμε να το πάρουμε. Την είχαμε τη Ρεάλ. Απλά με τον Ολυμπιακό τραυματίστηκε ο Γιαννάκης και εκεί κρίθηκαν όλα.
– Κι έρχεται αυτό το 73-38…
Η φυγή του Ντομινίκ μας αποδιοργάνωσε. Χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια. Έκανε μεγάλο κακό στην ομάδα. Το θυμάμαι το ματς σαν χθες. Δεν είχα παίξει, δεν είχα συμμετοχή, αλλά το θυμάμαι. Ξεκίνησε δυνατά ο Ολυμπιακός, του έβγαιναν όλα, εμάς δεν μας πήγε τίποτα και τελείωσε το ματς. Η πλάκα ξέρεις ποια είναι; Ο Μάλκοβιτς έδιωξε όλους τους παίκτες που δεν είχαν παίξει σε εκείνο τον 5ο τελικό! Με ενόχλησε ρε γαμώτο που δεν μου έδωσε μια ευκαιρία!
– Οι πρόεδροι δεν σου είπαν κάτι;
Μου είπαν ότι εμείς δεν θέλουμε να φύγεις, αλλά είχαν δώσει εν λευκώ την ομάδα στον Μάλκοβιτς. Λογικό είναι, ευρωπαϊκό είχε πάρει. Οι Γιαννακόπουλοι ποτέ δεν έκαναν παρεμβάσεις στο έργο των προπονητών! Ποτέ! Οι ίδιοι δεν ήθελαν να φύγω, μου το είχαν πει. Σεβάστηκαν, όμως, την επιθυμία του προπονητή.
– Κι έρχεται εκείνο το ματς με τον Απόλλωνα Πάτρας κόντρα στον Παναθηναϊκό…
Είχα βάλει 24 πόντους και 22 με τον Ολυμπιακό στον τελικό. Κοίτα, σε εκείνο το ματς έπαιζα κόντρα στον Μάλκοβιτς. Το είχα πάρει εγωιστικά. Έβαζα καλάθι και πονούσα που το έκανα κόντρα στον Παναθηναϊκό, αλλά από την άλλη χαιρόμουν που το έκανα απέναντι στον Μάλκοβιτς. Δεν στο κρύβω. Με πέταξε σε ένα βράδυ από τον Παναθηναϊκό! Δεν μπορούσα να το χωνέψω.
– Εκείνο το περιστατικό στις εξέδρες στο Τελ Αβίβ (με διακόπτει)…
Ξέρω τι θέλεις να πεις. Άστο καλύτερα. Ήταν η κακιά στιγμή. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε αυτό…
Ο ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΚΑΙ ΤΟ… ΧΑΟΣ
– Πώς είδες τον αποκλεισμό του Ολυμπιακού από τα πλέι οφ της Ευρωλίγκας;
Ο Ολυμπιακός πληρώνει τις λάθος επιλογές στους ξένους του. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι εξαιρετικός προπονητής και μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής. Έκανε, όμως, λάθη στους ξένους.
– Το ελληνικό πρωτάθλημα πως το βλέπεις;
Μου αρέσει που μεγαλώνουν ομάδες όπως ο Άρης και η ΑΕΚ. Τις έχει ανάγκη το πρωτάθλημα. Μακάρι και ο ΠΑΟΚ να γίνει ξανά ομάδα του παρελθόντος για να έχουμε ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα. Δεν γίνεται να βλέπουμε μόνο Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Μετά είναι το χάος.
– Τον Παναθηναϊκό;
Οι αλλαγές των ξένων άλλαξε το μομέντουμ της ομάδας. Ειδικά ο Γουίλιαμς τον βοήθησε πολύ. Είναι καλή ομάδα και έχει βάθος. Ακόμα και τώρα μπορεί να παλέψει για την ανατροπή και να προκριθεί στο Final-4. Δεν θα είναι έκπληξη. Όσο τραγικός και να εμφανίστηκε ο Παναθηναϊκός στα δύο ματς στη Βιτόρια, θα κάνει το 2-2 στο ΟΑΚΑ και όλα θα κριθούν στο πέμπτο παοιχνίδι. Χρειάζεται ηρεμία και στήριξη αντί για μπινελικια!
– Ο Παναθηναϊκός έχει να διαχειριστεί και το επικείμενο τέλος του Διαμαντίδη…
Ο Διαμαντίδης και ο Αλβέρτης είναι η ζωντανή ιστορία του Παναθηναϊκού. Ο Μήτσος είναι φοβερό παιδί. Είναι υπόδειγμα για κάθε νέο παιδί. Δεν έχει δώσει ποτέ δικαίωμα, είναι χαμηλών τόνων, εξαιρετικός παίκτης και έχει κάνει συγκλονιστική πορεία. Εγώ προσωπικά τον βάζω δίπλα σε Γκάλη και Γιαννάκη.
– Να σου κάνω την κλασική ερώτηση: Στο δίλημμα Διαμαντίδης ή Σπανούλης ποιον διαλέγεις;
Θα σου απαντήσω καθαρά προπονητικά. Μιλάμε για τεράστιους παίκτες, δεν σηκώνει καμία συζήτηση. Αλλά αν θα έπρεπε να διαλέξω προπονητικά, θα έπαιρνα Διαμαντίδη. Κάνει περισσότερα πράγματα στο γήπεδο, πιο πολλές δουλειές. Σε άμυνα, επίθεση, σε δημιουργία, κρύο αίμα. Δεν θέλω να μειώσω τον Σπανούλη, αλλά θα διάλεγα Διαμαντίδη. Καθαρά μπασκετικά.
Με ήθελε ο Ιωαννίδης στον Ολυμπιακό
– Εσύ θα πήγαινες στον Ολυμπιακό;
Να έφευγα από τον Παναθηναϊκό και να πήγαινα στον Ολυμπιακό, όπως το έκανε ο Νίκος ο Οικονόμου, όχι. Δεν θα το έκανα.
– Οκ, αλλά αν τη σεζόν που σε έδιωξε ο Μάλκοβιτς, ερχόταν ο Ολυμπιακός με πρόταση…
Με ήθελε ο Ιωαννίδης, αλλά είχαν κάνει συμφωνία Κόκκαλης-Γιαννακόπουλος να μην παίρνει ο ένας παίκτη του άλλου. Εγώ το έμαθα εκ των υστέρων. Δεν μου έγινε πρόταση από τον Ολυμπιακό, δεν έκανα καν κουβέντα. Μετά έμαθα ότι με ήθελε ο Ιωαννίδης στον Ολυμπιακό. Δεν χρειάστηκε, όμως, να μπω στο δίλημμα…
ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ, ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ
Ο Χρήστος Μυριούνης στάζει μέλι για το Αγρίνιο και το κλίμα που έχει συναντήσει εκεί. Μία ομάδα που βγάζει υγεία και που έχει ανθρώπους με λεφτά, όρεξη και μεράκι να ανεβάσουν κι άλλο το ταβάνι της. Στο επιμύθιο αυτής της συνέντευξης, μας μιλά για το Αγρίνιο, τις κόρες του, τα απωθημένα του και τον νέο… Μυριούνη.
– Έχεις απωθημένο από το μπάσκετ;
Κοίτα, σταμάτησα 30 χρονών. Σταμάτησα πάρα πολύ νωρίς. Ήθελα ένα πρωτάθλημα με τον Παναθηναϊκό, ειδικά τα πρώτα χρόνια. Έχω πάρει δύο Κύπελλα με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν είναι το ίδιο. Φυσικά απωθημένο έχω και με την Εθνική ομάδα. Έχω μόνο 25 συμμετοχές στην Ανδρών. Με έχει πειράξει, ρε γαμώτο.
– Την κρίση στην Ελλάδα πως τη βιώνεις;
Τα πράγματα είναι τραγικά. Δεν ξέρω που θα βγάλει όλο αυτό. Δεν βλέπω φως στο βάθος…
– Αν σου ερχόταν πρόταση να δουλέψεις στο εξωτερικό, θα έφευγες;
Εννοείται! Μακάρι να μου έρθει πρόταση και φεύγω αύριο το πρωί. Μου αρέσει σαν προοπτική. Δεν το συζητάω.
-Τώρα, όμως, υπάρχει το Αγρίνιο…
Στο Αγρίνιο σωθήκαμε εύκολα και είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι σε μια ομάδα με ανθρώπους «άρρωστους» με το μπάσκετ. Είναι άνθρωποι με λεφτά, όραμα και μεράκι. Νέοι επιχειρηματίες που γουστάρουν αυτό που κάνουν. Πρόεδρος είναι ο Περικλής Γερμανός και αντιπρόεδρος ο Κώστας Τσιαμάκης. Όλη τη μέρα για μπάσκετ μιλάμε, έχουμε δέσει σαν παρέα. Είναι εξαιρετικά παιδιά και θέλουν να πάνε την ομάδα πιο ψηλά. Παίζουμε σε ένα γεμάτο γήπεδο με κόσμο που διψάει για μπάσκετ.
– Υπάρχει προπονητής που σε έχει επηρεάσει;
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής. Μαζί του έπαιξα το καλύτερο μπάσκετ! Έχω πάρει πολλά στοιχεία από τον Βαγγέλη.
– Υπάρχει κάποιος παίκτης τώρα που λες ότι θυμίζει Μυριούνη;
Δεν το έχω σκεφτεί να σου πω την αλήθεια…
– Εγώ θα έλεγα τον Μαυροκεφαλίδη…
Ναι, μου το έχουν πει κι άλλοι αυτό. Τι να σου πω… Δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις. Παλιά έλεγαν για μένα ότι είμαι ο νέος Φάνης. Δεν μου αρέσουν αυτές οι μαλακίες. Κάθε παίκτης είναι ξεχωριστός.
– Το μήλο κάτω από την μηλιά πέφτει. Η κόρη σου ακολουθεί τα βήματά σου…
Ναι, η Φλώρα. Παίζει στο Σπόρτινγκ, έχει ξεκινήσει καλά, είναι 20 χρονών, σπουδάζει και φιλοσοφική. Είναι 1.90, είναι θηρίο για το γυναικείο μπάσκετ, αλλά δεν την έχουν δουλέψει σωστά. Η άλλη η κόρη μου, η μικρή, είναι 16 και παίζει βόλεϊ. Είναι 1.83, θηρίο κι αυτή!
Σταυρος Καραΐνδρος
contra.gr
