Μετά την μεγάλη καταστροφή από το πρόσφατο κύμα κακοκαιρίας.

Εάν υπάρχει κάτι ευχάριστο, αυτό είναι ότι μιλάμε για ζημιές σε υποδομή και περιουσίες και όχι για απώλειες ανθρωπίνων ζωών, …όπως κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει. Ή όπως κάλλιστα μπορεί την επόμενη φορά να συμβεί, αν άμεσα, με συνοπτικές διαδικασίες και με γενναίες αποφάσεις δεν γίνουν τουλάχιστον τα βασικά.

Όχι. Δεν φταίει ο κακός μας ο καιρός. Δεν φταίει το ύψος της βροχής, τα έντονα, τα ακραία φαινόμενα.

Το ξέρουμε από χρόνια: όλο και πιο συχνά, όλο και πιο έντονα θα είναι πια…

Το ερώτημα είναι τι έχουμε κάνει για να σώσουμε, οτιδήποτε αν σώζεται.

Ένα μεγάλο έργο έγινε, η Ιονία Οδός, διεκδίκηση ετών για την Αιτωλοακαρνανία, …χωρίς αντιπλημμυρικά! Ε, που θα πάνε τα νερά; Στο Μεσολόγγι θα πάνε και θα το πνίξουν, ξανά και ξανά.

Δεκαετίες ολόκληρες: Κοινοτικά πλαίσια, ΕΣΠΑ, τόσα και τόσα προγράμματα. Δυο αντιπλημμυρικά της προκοπής, δεν κάναμε. Όσο για τα αποστραγγιστικά, τα έχουμε ξαναπεί: μηδέν εις το πηλίκον.

Ναι. Η καταστροφή ήταν μεγάλη. Τα φαινόμενα πράγματι έντονα. Τι σημαίνει, όμως, αυτό; Αν μεθαύριο έχουμε τα ίδια και χειρότερα, θα πνιγούμε ξανά (μεταφορικά και κυριολεκτικά);

Σήμερα υπάρχουν άνθρωποι εγκλωβισμένοι στα σπίτια τους. Σε κατ’ οίκον περιορισμό, σαν κάποιος να τους δίκασε και να τους καταδίκασε, για έγκλημα που ποτέ δεν έχουν κάνει.

Άνθρωποι που δεν μπορούν να πάνε ούτε σε σούπερ μάρκετ. Ούτε σε φαρμακείο. Ούτε σε νοσοκομείο.

Υπάρχουν οικισμοί χωρίς νερό. Και το Μεσολόγγι το ίδιο! Χιλιάδες άνθρωποι.

Υπάρχουν αγρότες που δεν μπορούν να πάνε τα λιοστάσια, στα περιβόλια, στα χωράφια τους.

Κτηνοτρόφοι που δεν μπορούν να πάνε στα μαντριά τους. Που δεν έχουν ούτε τρόπο ούτε τόπο να βγάλουν τα κοπάδια να βοσκήσουν.

Τι θα αποζημιώσει, αλήθεια, ο ΕΛΓΑ;;;;;