Οι νικητές θα πρέπει να επικοινωνούν αφήνοντας τα στοιχεία τους μέσα σε ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ από τη λήξη των διαγωνισμών και να ενημερώνονται για τα ονόματα που κερδίζουν. Επίσης, είναι απαραίτητο να αφήνετε το ονοματεπώνυμο για να πάρετε μέρος στον διαγωνισμό.
Το vivlio-life με την ευγενική υποστήριξη των εκδόσεων Λιβάνη θα προσφέρει στους αναγνώστες του δύο (2) αντίτυπα από το βιβλίο της Ειρήνης Μαλάμου «Το μαύρο νυφικό»
Ο διαγωνισμός λήγει την Δευτέρα 4 Οκτωβρίου 2021
Οι τυχεροί θα ενημερωθούν την ίδια ημέρα για τον τρόπο παραλαβής των βιβλίων τους, και τα ονόματά τους θα αναρτηθούν στην σελίδα του vivlio-life.gr στο facebook, καθώς επίσης και στο τέλος της συγκεκριμένης ανάρτησης μετά το τέλος του διαγωνισμού.
Για να λάβετε μέρος στη κλήρωση:
- Kάντε like στη σελίδα του facebook του vivlio-life.gr εδώ
- Σχολιάστε στο τέλος της συγκεκριμένης ανάρτησης με το ονοματεπώνυμο και μόνο ΜΙΑ φορά
- Κοινοποιήστε (share) την ανακοίνωση του facebook
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Το φθινόπωρο του 1949 η Αγγελική εγκαταλείπει το νησί της χωρίς ν’ αφήσει ίχνη κι αλλάζει τη ρότα της ζωής της για πάντα. Πολλά χρόνια αργότερα, αφήνει στη συνονόματη εγγονή της έναν φάκελο µε τρία κλειδιά κι ένα γράμμα: «…Εκτός από το σπίτι στο νησί, σου κληροδότησα κάτι ακόμη, που θα το ανακαλύψεις όταν κοιτάξεις µε τα µάτια της ψυχής σου. Τα κλειδιά ξεκλειδώνουν το δικό µου παρελθόν και το δικό σου μέλλον. Πήγαινε στο νησί. Εκεί θα βρεις τις απαντήσεις…»
Το ταξίδι της εγγονής στο νησί θα μετουσιωθεί σε ταξίδι αποκάλυψης. Εκείνο το καλοκαίρι θα ανακαλύψει το απόκρυφο παρελθόν της γιαγιάς, θα μάθει ποια ήταν η αινιγματική γυναίκα που άφησε στον τόπο ανεξίτηλο το σημάδι της. Ταυτόχρονα θα εμβαθύνει στον εαυτό της και θα χαράξει τον δικό της δρόμο, αναζητώντας τον αληθινό έρωτα, τον μοναδικό, που στο πέρασμα των αιώνων παραμένει αναλλοίωτος.
Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται παράλληλα σε δύο διαφορετικούς χρόνους και εκτείνεται σε έναν αιώνα, ξεδιπλώνοντας παλιές και καινούριες ανθρώπινες ιστορίες.
Πήγε μέχρι την άκρη του δωματίου, εκεί που στεκόταν η παλιά κασέλα. Την ξεκλείδωσε και έβγαλε από μέσα τη νυφική της φορεσιά. Χάιδεψε µε τα δάχτυλα τα πολύχρωμα λουλούδια, ταξίδεψε µε τον νου πίσω στον χρόνο. Θυμήθηκε το κορίτσι που ήταν κάποτε, µε πόσα όνειρα και λαχτάρα είχε περάσει εκείνες τις ώρες καθισμένη δίπλα στη γιαγιά της, να κεντήσουν µία μία τις βελονιές. Σκούπισε τα βουρκωμένα της µάτια κι ανασκουμπώθηκε. Πέρασε απ’ το κεφάλι της τα τέσσερα μεσοφόρια και τη λευκή πουκαμίσα µε τα χρυσοκέντητα μανίκια. Την ίσιωσε προσεκτικά στο στήθος να ξεχωρίζουν τα νυφικά στολίδια κι έπειτα φόρεσε ευλαβικά το μαύρο νυφικό της φόρεμα. Της έμενε µόνο η βέρα, αυτή που είχε σκαλισμένο το δικό του όνομα. Την έπιασε τρέμουλο καθώς την πέρασε στο δάχτυλο δίπλα στην άλλη, συλλογιζόταν τη ζωή της που μοιράστηκε σε δυο διαφορετικούς κύκλους. Τον έναν τον είχε κλείσει, τώρα ζύγωνε η ώρα να ενώσει τον άλλο.
